16

373 3 0
                                    

Bumaba ako sa hagdanan dahil kanina pa ako nagugutom. I expect na hindi ko na makita dito si Lucian but nang nakarating ako sa dirty kitchen ay nakikita ko siya doon kumakain. Tumingin ako sa malaking orasan dito at almost 8 am na, bakit nandito pa siya?

"Why are you still here? Wala ka bang work?" Nilagay niya ang kamay niya sa waist ko at nilapit sa kanya. Tumingin ako sa ibang mga maid na kaka iwas lang ng tingin ng naka tingin ako sa kanila.

"I have but I want to spend my time with you" sabi niya habang naka sandal ang ulo niya sa tiyan ko kaya nilaro ko nalang ang buhok niya. "Let's have date please" tiningnan niya ako.

"Tumigil ka nga! Governor ka right? Kailangan ka ng lahat" pangangaral ko sa kanya na kahit na alam naman niya iyon.

"I call the vice governor earlier and I said I can't go to the work cause im sick" ngisi pa niyang sabi. Pinitikan ko ang noo niya tsaka ako lumayo sa kanya.

"Bahala ka, hindi ako papayag maki pag date sa iyo" pumunta ako sa coffee maker upang mag salin ng kape doon. "Much better to buy some foods, bibigyan natin ng pagkain ang mga street families" suggestions ko.

"Esh, No. I want the romantic one" tiningnan ko ng masama si Lucian. Romantic my ass!

" But I like giving things to people instead or romantic dates na sunasabi mo."  Naka puot kong sabi niya. Biglang lumiwanag ang mga mata niya tsaka abot langit ang ngiti.

"Now you give me a reason why I should love and take care of you. You're different from other girls I know. Most girls want to go shopping to buy their own needs, but here you are, wanting to buy food to give to other people," he continued, approaching me and gently taking hold of both my hands. "If that's what will make you happy, then let's call my assistant and have them buy some food from a restaurant."

Nang may tinawagan si Lucian ay nag paalam ako sa kanya para maligo at mag bihis. The dress was made of a light, breathable fabric in a soft pastel shade. Its delicate floral pattern danced across the fabric, adding a touch of femininity to the ensemble. The fitted bodice accentuated my figure, while the flowing skirt cascaded down to my knees, swaying with every step I took.

Bumaba ako and decided to wait Lucian sa Sala. I try to Call my friend para sana sumama sya sa amin pero busy daw sya at may kikitain naman. I wonder sino kaya iyang pinag-abalahan ni Sky. Is she have a mew friend? Or may lalaki na sya. Nah shrug nalang ako. Malaki din naman sya at may tiwala ako sa taste niya.

Lost in my thoughts, I didn't notice Lucian na nasa sala na pala until he gently cleared his throat, drawing my attention. I looked up and was immediately captivated by his presence. He wore a well-fitted suit that emphasized his broad shoulders and the warmth of his smile melted away any lingering annoyance.

Tumayo ako at lumapit sa kanya. Agad naman niyang nilagay sa likod ko ang kamay niya.

"You look breathtaking," he breathed, his voice filled with admiration. "The dress accentuates your beauty, but it's your radiance that truly shines through." Hindi ko nalang iyon sinagot at pumasok nalang sa sasakyan niya.

I blushed at his words, feeling my heart flutter in response. "Thank you nalang" I replied, my voice filled with warmth. "And you, in that suit, look absolutely handsome."

Lucian's eyes sparkled, and a playful grin spread across his face. "Well, I had to make sure I matched your beauty, didn't I?" he teased, his tone filled with affection. Natawa ako dahil sa biro niya. Ang gwapo naman niya ah, di ba niya nakita sarili niya?

As we sat side by side in the car, Lucian reached  my left  hand and interlaced his fingers with mine. The simple touch sent a wave of comfort and love coursing through me, anchoring me in the moment.  Hindi ko siya kinakausap since busy sya pag mamaneho. Feeling the gentle squeeze of his thumbs against my hand, I couldn't help but steal glances at Lucian as he focused on driving. The quiet intimacy of the moment spoke volumes, reaffirming the connection between us.

Nakarating kami sa isang tulay kung saan maraming mga naka tira doon na mag pamilya. Nakaramdam agad ako ng awa sa kanila lalo na ng makita kong sako lang ng mga feeds ang nagsisilbing  silungan.  May mga naka  dalawang l300 ang sumunod sa amin at alam kong nandoon nilagay ang mga food.

Lumabas kami ni Lucian at agad siyang dinumog ng mga reporter. With the help of his security ay dali nilang napa layo ang mha reporter at isa isang sinagot ang mga tanong nila. Habang busy sa Lucian ay pumunta ako sa Dalawang l300 and nagulat ako ng hindi lang food ang nandoon. May mga gamit like kumot, chair, at flashlight na magagamit sa kanila.

May van na bagong dating rin at isa isa silang lumabas. Nag patayo agad sila ng tent at nag lagay ng lamesa.

"Haystt, kairita to si gov ah. Wala to sa plano" naka ngusong sabi ng ka edad ko lang na babae.

"Kaya nga, pag kasabi ni ate Amy sa gc na may pa give aways si Gov ngayon dali dali akong nag bihis ni hindi ako naka ligo, super init pa naman" ani ng isa na nah arrange ng mga gamit sa lamesa. May iba ding nag lagay ng speaker at microphone. Sila nga ata ang team niya dahil lahat sila naka t shirt ng light blue na may naka sulat sa likod na Governor Lucian Arthuro.

"Oww, why are you here guyss?" Takang tanong ni Lucian.

"Eh sabi kasi ni ate Amy gov eh mag papa give aways ka daw and baka need mo ng tulong sa amin" sagot ng isa na kanina pa lang ay nag rereklamo.

" Ow sorry, I didn't say that. Gusto ko lang na simple and besides my wife is the one who want this kaya pinagbigyan ko" napa tigil sila at tumingin sa akin ng naka akbay si Lucian sa akin.  "She's Precieuse Sonne Geuvara, my wife" he proudly introduce me sa team niya agad naman silang namangha at tiningnan ako.

"Wow! Ang ganda ng aming first lady!" Ani ng isang may short hair. Pansin ko din na halos lahat ng nasa team niya ay mga babae at kaedad ko lang.

"At ang bait pa!" Segundo ng isa pa. Nag tawanan kami at ng pumalakpak na si Lucian ay bumalik na sila sa trabaho niya. Ang gusto niya sanang simple give away lang at iyong kami lang dalawa ay naging matunog sa social media.  Nagkaroon ng short program first bago ipinamigay sa mga tao nan doon.


Lucian and I stood together on the makeshift stage, holding hands as we listened attentively. His presence beside me gave me strength and reassurance.

When it was time to distribute the items, we worked as a team, ensuring that each person received what they needed. The atmosphere was filled with gratitude and joy as we saw the smiles on the faces of those receiving the assistance.

As the event came to a close, the families expressed their gratitude, their words and gestures touching our hearts. It was a humbling experience to witness the impact we had made in their lives, even if it was just a small gesture of support. We even have a group picture sa kanila pero wala sa isip kong i post iyon, its for my memory lang.

Pagkatapos naming mamigay ay pumunta kami sa restaurant kasama ang kanyang team to have a late lunch.

"Matagal na pala kayo governor eh, dapat bigyan mo na kami ng mini governor Lucian"  biro ng isa at sinigundahan naman ng iba pa. Nag init ang mukha ko dahil doon at halos hindi na maka tingin sa mga tao na nasa paligid namin.

" Not in our plan yet" tangin sagot niya lang.

His answer caught me off guard. Kung saan saan naman lumipad ang isipan ko. Ayaw niya bang mag ka anak kami? Or baka gusto niya pinaplanohan din. I shrugged from my own thoughts at tinuloy ang pagkain. Pa minsan minsan lang ako sumasali sa uspan nila pag may tanong sila sa akin. About naman kasi sa mga noon na ginagawa nila ang topic kaya hindi ko alam ang mga sinabi nila.Nang matapos na kaming kumain ay nag pa alam na ang team niya.

Dri-nopp lang ako ni Lucian sa bahay namin dahil may natanggap siyang tawag mula sa capitol.  Nakaka tired din ang ginawa namin kanina pero atleast ma lessen iyon lalo na pag makita mo ang mga ngiti ng mga tao doon.

As I sat in the living room, my mind wandered to the events of the day. I reflected on the unexpected turn of events, from a simple breakfast to an impromptu charity drive. It amazed me how life could take such unpredictable turns, leading us to places we never imagined.

--------

Politician Series 2: The Governor's Secret Affliction [ COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon