Chapter 12

127 7 0
                                    

CHAPTER XII : The Storm

WHY AM I here again?

Inis na bumaling ako kay Sage na ngayon ay kausap si Mishka. Sa tabi ko ay si Portia na iniinom ang strawberry milkshake na ibinigay ko sa kan'ya kanina. I woke up early to make it. Sayang naman kase ang mga hiniwa kong strawberries kahapon na hindi ko naman nadala kay Sage. Matapos kasi ang pagtambay ko sa cafeteria kasama si Mishka at Portia ay tinamad na akong bumalik sa council room. Dumiretso na ako agad sa kwarto ko at nagpahinga na.

Ngayong umaga ay nagulat na lamang ako nang hilahin ako ni Mishka sa karwahe at sinabing may panibagong commission quest ang naibigay sa council. The commission quest is actually sent on the grandmaster or the higher up, but after our last mission, they were convinced that the council can handle it. So instead of taking it, they pass their job on the council! At ang malala pa ay nahigit nanaman ako ng anim na ito para sumama!

Gusto kong maglumpasay nang ipaliwanag ni Portia sa akin ang nangyayari. Kung bakit sila mga nakasuot ng cloak at bakit handa nang umalis ang karwahe. Mabuti na lang at dinala ni Portia ang cloak ko na naiwan sa council room kaya kahit papaano ay may nabitbit akong gamit ko. They didn't even ask me if I want to come, this is labor abuse!

"I'm hungry," naiiyak nang bulong ko habang nakatayo sa gilid ng karwahe. Kinailangan kasi naming tumigil sa gitna ng magubat na daan upang magpalipas ng gabi. We still have a long way to go before we reach Verloren, our destination. We have two carriages, one for the seven of us, one for the extra knights. Yes, we have knights with us and that made me feel worst.

"You've already eaten your meal," kunot ang noong saad ni Edzel na nasa loob ng karwahe. May hinahalungkat ito sa bag niya kaya siya nasa loob. Ang ibang mga kasama naman namin ay nasa maliliit na tent sa labas.

"Don't you have anything? Bread?" tanong ko dahilan para tingnan niya ako nang may nagugulat na mata.

"You sound like a beggar," aniya kaya inis na sinipa ko ang gulong ng karwahe. He shriek in surprise but I just rolled my eyes and look for Sage.

I don't know but I really feel hungry. It's almost night and I want something to eat. I didn't actually eat my meal, nahulog ito kanina habang umaandar ang karwahe at nahihiya lang ako sabihin sa kanila kanina na naiwala ko ang akin. I thought I won't be hungry at night, but I guess I'm wrong. Kumakalam ang sikmura ko at pakiramdam ko lahat ng bagay na makakain ay masarap. Everyone already ate before we set up the camp, that's why it's impossible for me to find anything to eat.

"Sage," pagtawag ko rito. He's alone now.

"Why?" he asked with a calm voice. Nakaupo ito at nakasandal sa puno. He's not wearing his glasses and he got a cup of coffee in his hand. Naupo ako sa tabi niya at nagbuntong hininga.

"I think I'm dying," tulalang bulong ko rito. I saw him looking at me on the side of my eyes.

"Are you hurt somewhere?"

"No, my body is fine,"

"Then what made you say that?"

"I'm becoming more and more hungry for flesh. . ." I said. Nilingon ko ito at nakitang binibigyan niya ako ng nagtatakhang tingin.

"I'm actually a cannibalism beast and I can't control my hunger anymore—you smell. . ." Lumapit ako rito at nagkunwaring inaamoy ang leeg nito. Nanatili lang ito mula sa pagkakaupo niya at hinahayaan ako sa mga pinag gagagawa ko.

"Your flesh and blood smell nice, I'm going to eat you—Rawr—hmm?" Puno ng pagtatakhang natigilan ako nang bigla nitong isalpak ang isang tinapay sa bibig ko.

"Eat or you'll finally lose it," he said before he stood up and left me with the bread stuffed in my mouth.

—**—

Samsara of the Divine PunishmentTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon