Samsara of the Divine Punishment

Chapter 28

Chapter XXVIII : A Glimpse

Mabilis akong nag iwas ng tingin kay Sage nang mahuli nito ang kanina pang umiiwas na mga mata ko. Humigpit ang pagkakahawak niya sa pulsuhan kong nakadikit ngayon sa pader mula sa gilid ng ulo ko. Narinig ko ang malalim nitong paghinga bago tuluyang bitiwan ang braso ko. Lumayo ito sa akin kaya naman ginamit ko ang pagkakataong 'yon para ayusin ang suot kong cloak. Nagmadali rin akong umalis sa harapan nito ngunit agad rin akong napatigil nang magsalita ito.

"Why are you doing this?" There's a hint of agony in his voice. Nilingon ko ito at nakita ang kalungkutang mababasa sa kan'yang ekspresyon. Mabilis akong nag iwas ng tingin.

Maybe what I'm doing is stupid. I'm just hurting both of us by forcing myself to ignore him. Alam ko naman sa sarili kong hindi ko kayang gawin at ipagpatuloy ito ng matagal na panahon. I could just pretend like nothing happened. Sonata's consciousness is still in deep slumber, this man suffering in front of me is my Sage. The man who's confused of all my bullshits. Nagpakawala ako ng malalim na paghinga bago umikot at bumalik sa kan'yang harapan.

"I'm just messing with you," ngising saad ko bago hinaplos ang kan'yang mukha. Gosh, no wonder this man is a reincarnation of a God, his beauty is unmatched. That's maybe one of the traits he got from the original and sinful Sonata.

The sadness in his eyes immediately disappeared. Ipinikit niya ang mga ito at dinama ang palad kong humahaplos sa kan'yang kanang pisngi. Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay nag iba ang itsura ni Sage sa harapan ko. His hair turned silver and became longer. Nang imulat niya ang mga mata ay naririto parin ang gintong kulay nito ngunit mas matindi na ang pananabik mula sa mga ito. Agad kong binawi ang kamay ko na siyang nag pabalik sa akin sa reyalidad. Bumalik ang dating itsura ni Sage na ngayon ay nagtatakha sa naging pagkilos ko. I immediately faked a smile and grab his hand.

"Let's go, the fair has probably started," I said, avoiding his eyes. Hinila ko na ito papalabas ng student council habang ang puso ko ay binabalot na ng pangamba.

What the hell was that?

I remember that guy. The man with a long silver hair. He is the man I saw in my dream, the one I was trying my best to reach. That's definitely Sonata. But I can't understand why I'm seeing him, especially now that he's still not fully awakened in Sage consciousness. Naramdaman ko ang pagpisil ni Sage sa kamay kong hawak nito, nilingon ko siya at agad na natigilan nang mabilis niya akong halikan sa labi.

"Happy Birthday," he whispered right beside of my ear. Right, I completely forgot about that.

Ngumiti ako sa kan'ya bago kami nagpatuloy sa paglalakad palabas ng hallway. Hindi rin nagtagal ay nakarating kami sa field kung nasaan ang naglalakihang mga tent. Agad na hinanap ng paningin ko ang mga kaibigan ko, hindi naman ako nahirapan dahil agad na tumama ang tingin ko sa kumakaway na si Mishka mula sa labas ng kulay maroon na tent. Bumitaw ako kay Sage at tinakbo ang kinalalagyan nila. Naramdaman ko naman ang pagsunod nito sa akin mula sa likuran.

"You made this on your own?" I asked the most obvious thing I could ever ask Mishka. Kinuha ko ang isang maliit na botelya kung nasaan ang kulay asul na likido. Bahagya pa itong kumikinang nang itapat ko sa sinag ng araw.

"That's a potion for stamina," saad ni Mishka nang makalapit ito sa akin. May malaki at nakakaloko itong ngisi nang ilapit niya ang bibig sa tainga ko.

"You can use it for different types of battles, including a spicy battle at night." Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito na naging dahilan naman ng kan'yang paghalakhak.

"That's free since it's your birthday, happy birthday Rana!" Muntik ko nang mabitiwan ang botelya nang bigla akong yakapin ng mahigpit ni Mishka. Natatawang sumunod naman si Portia at niyakap rin ako. Tiningnan ko si Sage at nakitang nakangiti lamang ito habang pinanonood ang mga kaibigan pipiin ako.