Terugweg// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 5

Het was een paar dagen later nadat Jailey en Lars op Paaspop hadden gestaan. Het publiek was ontzettend energiek geweest en had hard meegezongen met alle lyrics die ze zongen. Zelfs bij haar eigen solo's tijdens Lars zijn liedjes! Jailey kon het nog steeds niet geloven dat haar nieuwe leventje nu echt gestart was en dat er nog veel meer te wachten stond dan dit. Vandaag zou ze af gaan spreken met Vera en Sanne. In Deventer. Net zoals vroeger toen de drie meiden nog op school zaten.

Ook dat was veranderd naar twee jaar. Ze hadden allemaal hun examenjaar afgerond. Sanne studeerde helemaal in Amsterdam en woonde daar op kamers. Vera had een fulltime baan bij een kinderdagverblijf. Jailey vond dat werk ook het beste passen bij haar vriendin. 

Ineens ging Jailey der telefoon en ze zag dat Vera belde. "Hai." Ze nam snel op terwijl ze haar schoenen aantrok. Het plan was om te lunchen in Deventer dus ze had niet uitgebreid ontbeten. "Ben je al bijna klaar? Ik sta voor je huis. San komt zo op station Deventer aan." "Ja! Ik kom eraan, was bijna klaar." Antwoordde Jailey en keek geschrokken uit het raam naar buiten. "Je bent zeker net pas je bed uit?" Vroeg Vera met een grote zucht en Jailey begon te lachen. "Je kent mij te goed. Ik ben er in een paar minuten. Beloofd." Antwoordde ze.

"Tot zo!" Vera hing op en ze stond meteen op van der bed. De tijd ging veel te snel. Ze moest dit eens beter gaan organiseren, vooral als ze naar optredens gingen was dit echt een gouden tip. Jailey pakte haar telefoon, portemonnee met haar jack en liep snel naar beneden. 

"Ik ga!" Riep Jailey richting de keuken. "Niet zo schreeuwen. Doe je voorzichtig?" Vroeg Monica. "Jahaa, komt goed mam. Vera en Sanne zijn bij mij. Die letten heus wel op." Antwoordde ze. Monica was haar moeder maar nog steeds bezorgd zoals altijd. Het kwam met name door Jailey haar verleden toen ze bij een drugsbende terechtkwam. (Zonder Jas Naar Buiten 1) Ze vond dat haar moeder niet constant haar verleden erbij moest halen. "Dean en Sam zitten in de gevangenis, dat weet je toch wel?" Vroeg Jailey nors.

"Ja sorry. Je bent gegroeid. Je bent geen negentien meer." Een glimlach brak door op Monica haar gezicht. "Klopt." Antwoordde Jailey droog en ze schoten in de lach. "Mag ik nu gaan?" "Tuurlijk lieverd. Veel plezier. Doe de meiden de groetjes."

"Hey." Zei Jailey tegen Vera terwijl ze haar fiets uit het schuurtje pakte bij hun huis. "Hoi, eindelijk ben je er." Grinnikte deze. "Ja, ik kreeg net nog een preek van Monica." Antwoordde Jailey en Vera knikte. "Waarover?" Vroeg ze terwijl ze op de fiets richting Deventer reden. Gelukkig was Deventer maar een kwartiertje fietsen en waren ze er in mum van tijd. "Over dat ik voorzichtig moest zijn en dat soort dingen." Ze rolde haar ogen. "Monica is bezorgt om je, Jai. En Lars ook." Vertelde Vera. "Echt waar?" Antwoordde Jailey verbaasd. "Joh, hij is je vriend, sukkel. En eigenlijk altijd al." Maakte Vera der duidelijk. "Oh…" mompelde ze, overrompeld.

"Oké, lets go, voordat Sanne straks moet wachten." Vera schoot in de lach en de meiden fietsen snel verder. 

"Hai!" Vrolijk kwam Sanne naar hen toegelopen. Ze kwam net het station uitgewandeld vanuit de trein van Amsterdam Centraal. "Hey." Alle drie gaven ze elkaar een knuffel. "Waar eten we?" Vroeg Sanne. "Bagels en Beans. Hoe was je reis?" Vroeg Vera en Sanne glimlachte. "Ons oude stekkie. Wat gezellig! Mijn reis daarentegen was vreselijk. Een veel te volle trein met een krijsende baby in een stilte coupe." Klaagde ze. "Dat snap ik nou niet. Je zet een kind toch niet neer in een stilte coupe." Grinnikte Jailey. "Die janken altijd." "Dat snapt waarschijnlijk niemand. Ik ga bij je achterop." Jailey knikte en Sanne ging achterop haar bagagedrager zitten. 

"Dus vertel, hoe was Paaspop?" Vroeg Vera terwijl ze in de zon op het terras hen broodjes op aten. "Echt geweldig. Je had het publiek eens los moeten zien gaan." Vertelde Jailey enthousiast. "Ik heb de filmpjes gezien ja! Het zag er vet druk uit." Antwoordde Sanne een nipte aan der ijsthee. "Je vertelde over Lars en Flemming?" Vroeg Vera wat zachter en boog zich naar voren. "Flemming is toch die ene guy van Amsterdam?" Vroeg Sanne, ook geïnteresseerd en Jailey knikte. "Ik heb hem ontmoet afgelopen zaterdag. Lars reageerde best jaloers op ons." Legde ze uit met een zucht. 

"Flemming, leuk hoor." Zei Sanne bedachtzaam. "Wat je leuk noemt. Lars kwam er heel de tijd tussen." Mopperde Jailey. "Wat schattig." Gniffelde Vera. "Lars moet zich gewoon normaal gedragen. We kunnen het gewoon goed vinden samen." Antwoordde Jailey nors en staarde voor zich uit. Bagels en Beans lag aan de winkelstraat in Deventer. Bij de beveiligde fietsenstalling verderop, zag ze iemand met een pet op tegen de muur leunen. Net op dat moment keek de persoon op. Jailey wendde haar hoofd snel af en haalde diep adem. Toen ze weer keek, was dezelfde persoon weg. Ze zuchtte opgelucht en nam een slokje van haar cola zero.