Terugweg// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 10

a/n:

Ik publiceer nu al want ik ga morgen weer naar Snelle, wohooo:)) Plus Flemming begint vanaf nu meer een rol te krijgen! Veel lees plezier gewenst met deze vroege update! Ik ben namelijk bang dat ik het morgen weer ga vergeten, hihi.

liefs Appiex020.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Jai, moet je zien, je bent op televisie!" Jailey werd uit haar gedachten getrokken en legde haar gitaar weg. Ze liep haar slaapkamer uit en rende naar beneden.

"Wat?!" Vroeg ze verbaast en kwam naast hem staan. Enthousiast wees haar tweelingbroer Kars naar het scherm voor hen. Kars was eindelijk afgestudeerd en was nu aan het werk als psycholoog in de grote stad Deventer. Aan de ene kant vond Jailey het handig. Maar aan de andere kant ook irritant want nu merkte hij het veel sneller op als er iets met haar was. "Waarvan is het?" Vroeg Jailey nieuwsgierig. "De vroege editie van Hart van Nederland. Het gaat over het festivalseizoen." Wist Kars te vertellen en gefascineerd staarde Jailey naar de televisie van familie Verdoorn. 

"Maar hoe gaan de twee om met de hoge druk naar Jailey haar drugsverleden?" Vroeg de presentator hardop aan zijn collega's. "Het zal moeilijk worden, denk ik. Maar Snelle zal haar vast goede tips geven. Daar ben ik van overtuigd." Zei een van hen. "Nou, Jailey kan ook zomaar terugvallen. Het gaat erg druk worden."  Protesteerde de andere. "Laten we hopen op het beste voor deze twee." Knikte de presentator en toen gingen ze over op een ander onderwerp. Jailey klikte de televisie uit en verbaast keek Kars naar zijn tweelingzus. "Wat is er?" Vroeg hij voorzichtig, hij kende der langer dan vandaag. "Al die mensen. Ze denken dat ze het allemaal weten." Zuchtte ze. 

"Correctie: ze denken dat ze het allemaal beter weten. Maar daar sta jij boven Jai, dat weet ik zeker." Kars gaf der een knuffel en dankbaar keek ze hem aan. "Nou, ik ga naar mijn vrienden. Take care little sis." Glimlachte hij en trok zijn spijkerjack aan. Jailey hoorde het niet want ze staarde naar de televisie. Ze hoorde Kars fluitend weglopen en de deur dicht slaan. Waarom hadden zoveel mensen een mening over haar? Als het ze niet interesseerde, dan keken ze toch gewoon niet naar haar?

Ze hoorde de stemmen van de presentators weer door haar hoofd galmen en zuchtte. Wat nou als ze gelijk hadden gehad? Toen hoorde Jailey de stem van Kars weer en legde haar handen in der nek. Niet veel later pakte Jailey haar portemonnee en jas en pakte ook haar fiets. Het kwam gewoon doordat Eva er gisteravond zo lang over doordramde. Het meisje twijfelde heel eventjes kort maar ging toen onderweg naar het centrum van Deventer zonder iemand een berichtje te sturen waar ze was. Ook zette ze haar telefoon op vliegtuigstand.

Een uurtje later stond Jailey in het centrum van Deventer. Ze trok haar beanie wat dichter over der hoofd en zette haar fiets weg in de fietsenstalling. Op een of andere manier wilde Jailey niet dat mensen haar herkenden. Maar het was toch niet illegaal wat ze ging doen? Een paar maar, dacht ze en begon te lopen. Bij het eerste en beste cafeetje liet ze zich neerploffen op het terras en haalde diep adem. Het meisje moest eventjes weg bij die televisie. Een serveerster zag Jailey zitten en liep naar haar toe. "Goedemiddag, wat mag het zijn?" Vroeg de blondine aan haar.

"Een normaal biertje, graag." Antwoordde Jailey beleefd en de vrouw voor haar knikte. "Jij bent Jailey Verdoorn, toch?" Vroeg ze opeens. "Ja, dat ben ik." Zei Jailey en glimlachte fake. "Wat leuk! Het biertje komt er zo aan hoor!" En weg was ze. 

"Dank u wel."  Bedankte Jailey hetzelfde meisje even later. "Geniet ervan." Glimlachte de serveerster en liep weer weg. Twijfelend keek Jailey naar het glas, pakte het voorzichtig op en nam een paar slokjes. Ze voelde helemaal niks en was er verrast over. Zou ze er nog zo aan gewend zijn geraakt? Toen Jailey het glas verder leeg dronk, verslikte ze zich bijna toen ze aan de overkant een persoon zag staan. Hij of zij had weer een petje op en staarde haar richting uit. Hun blikken kruiste en de persoon knipoogde naar der. Jailey werd niet gek. Haar hart begon sneller te bonken en dronk zo snel mogelijk haar biertje op. 

"Lars!" Zei Jailey opgelucht toen haar vriend opnam. "Hey lieverd, wat is er?" Antwoordde hij verbaast. "Ik zit middenin een meeting." Voegde hij eraan toe. "Boeien. Luister, ik dacht eerst dat ik gek werd. Maar ik ben in Deventer en volgens mij word ik achtervolgd door iemand." Ze haalde eventjes diep adem omdat ze sneller begon te praten. "Je denkt dat het iemand van die drugsbende is?" Vroeg Lars en hij klonk ongelovig.

"Nou, eigenlijk wel." Antwoordde ze eerlijk. "Jai, luister. Die mensen zitten achter slot en grendel en komen er…-" "Wat nou als ze connecties hebben?" Onderbrak Jailey hem. "Jailey, schat. De politie heeft dat allang in de smiezen." Zei Lars met een vermoeide zucht.  

"Je gelooft mij niet." antwoordde ze en beet koortsachtig op der lip. "Jawel maar wees nou eens redelijk." "Je weet niet wat ik allemaal heb doorgemaakt hé!" Snauwde ze ineens. "Laat het me eventjes uitleggen." Zei Lars, rustig. "Hier heb ik geen zin in. Doei Lars." Boos drukte Jailey op het rode knopje. Een opmerking wilde ze er nog uit flappen maar ze had zich ingehouden. Wel ondernam ze actie en belde Flemming. Sindskort stuurden de twee elkaar ook berichtjes op WhatsApp. Jailey geloofde allemaal dat het vriendschappelijk was. 

"Hey Jailey?" Vragend nam Flemming op. "Flem, heb je tijd om te komen?" Jailey begon nu echt te snikken. "Wat is er? Ja, ik ben met de clubtour in Zwolle." Vertelde hij en opgelucht zuchtte ze. Stiekem wist het meisje dat wel. "Kun je nu wel weg?" Vroeg Jailey eerst lachend tussen haar tranen door. "Jawel, en anders zorg ik daarvoor." Antwoordde Flemming lief.

"Dank je wel."

"Stuur je live locatie door, dan kom ik er zo aan." en weg was hij. Jailey plofte weer neer en bestelde een tweede biertje. Het zou vast nog eventjes duren voordat Flemming er zou zijn…