Terugweg// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 11

Drie biertjes later, en nadat Jailey had afgerekend, kwam Flemming aangereden. Toen hij uitstapte, verried zijn gezicht al dat hij bezorgd om haar was.

"Hey Jai, wat is er allemaal aan de hand dat je me halsoverkop belt?" Hij kwam bezorgd naast haar zitten op het terras en keek der aan. Jailey slikte en keek omzichtig heen of er niemand stond mee te kijken. "Luister, ik wordt achtervolgd door iemand van de drugsbende. Nou ja, een connectie. Ik weet niet wie het is." Nu pas realiseerde ze zich wat er aan de hand was en haalde trillerig adem. "Wat?" Geschrokken staarde Flemming haar aan. "Weet je dit heel zeker?" Vroeg hij vervolgens en Jailey knikte.

"De eerste keer was toen ik met Vera en Sanne ging eten in Deventer, na 538 Breda. Toen stond er iemand met een petje naar ons te gluren. Hoe wist diegene waar wij gingen eten? Daarna.." Jailey haar stem stierf weg toen ze zich besefte dat ze nu over haar loods bezoekje moest vertellen. Snel dacht Jailey na terwijl Flemming haar afwachtend aan zat te kijken. "Oké, zweer dat je niks tegen Lars zegt." Besloot ze toen en hij knikte. "Tuurlijk vertel ik hem niks zolang jij het niet wil." Flemming raakte kort der hand aan en dankbaar glimlachte ze naar de jongen.

"Ik ben in de loods gaan kijken waar ze die drugs hadden verstopt." Vertelde ze Flemmimg, als eerste.

"Huh? Hoezo zou je dat doen?" Vroeg Flemming verrast en keek Jailey terug aan. "Ik weet het niet. Ik was nieuwsgierig en in de buurt. Ik ben zo erg de lul als Lars dit weet maar goed." Antwoordde ze, lichtelijk geïrriteerd. "Je weet dat Lars alleen maar bezorgd om je is, hè." Zei Flemming en Jailey knikte met een zucht. "Waarschijnlijk, maar anyways, daar had ik ook al het gevoel dat iemand wegliep. En net, voor jij kwam, stond diegene met hetzelfde petje er en knipoogde die persoon naar mij." Rillend keek ze naar die ene plek achter Flemmings rug. Precies waar de onbekende gestaan had.

"Jeetje Jai, zullen we eerst eventjes naar je huis gaan? Voor er paparazzi om de hoek komt kijken?" Vroeg Flemming. "Dan praten we daar rustig verder." Voegde hij eraan toe. "Lijkt mij een strak plan." Mompelde deze en zette haar zonnebril op. Flemming deed precies hetzelfde en ze moesten lachen. "Staat je goed trouwens." Knipoogde hij en ze werd rood. "Laten we gaan." Zei ze snel en hij begon te lachen. "Wat is Lars eigenlijk aan het doen?" Vroeg Flemming, nieuwsgierig terwijl ze zijn auto instapte.

"Weet ik veel. Podcast opnemen, volgens mij, of iets in die richting." Mompelde Jailey en maakte der gordel vast.

"Mag ik muziek aanzetten?" Vroeg Jailey terwijl ze richting Flemming zijn dashboard keek. Spotify stond erop aangesloten en hij knikte. "Jahoor, ben wel benieuwd naar je muzieksmaak." Zei Flemming en gaf haar zijn telefoon. Ze zette een willekeurige band aan en merkte dat ze hierop goed de vibe kon vinden. Jailey knikte tevreden en klikte Flemming zijn telefoon uit terwijl ze naar huis reden. Haar ouders waren een dagje weg en Kars was nog altijd naar zijn vrienden toe. Dus ze hadden eventjes het rijk voor zich alleen. Op Jailey haar navigatie talent, reden ze richting Gorssel en ze staarde ondertussen uit het raam.

"Hier is het." Zei Jailey, naar een kwartiertje rijden en ze reden haar straat in. Flemming knikte en parkeerde voor het huis. Samen stapte ze uit en toen hoorde ze een verraste roep. "Flemming!" Een klein jochie, van ongeveer zeven jaar, zwaaide enthousiast naar hem waarop Flemming vrolijk terug zwaaide. Gelukkig kwam hij niet naar hen toe dus liepen ze snel naar binnen. "Dat was schattig." grinnikte Jailey en wees hem de kapstok waar hij zijn jack neer hing.

"Ben je bang?" vroeg Flemming toen ze een paar minuten later met drinken op de bank zaten bij Jailey thuis. "Ik weet het niet." gaf Jailey toe. "Je mag het mij best zeggen." antwoordde Flemming en ze dacht na. "Het is eigenlijk best wel creepy, ja." zei ze daarna eerlijk en voelde tranen prikken achter der ogen. Eigenlijk realiseerde Jailey zich dus nu pas wat er zich allemaal voor haar afspeelde.

"Komt alles nu terug? Hoe moet ik dit Lars vertellen? Komen ze uit de gevangenis?" Jailey begon sneller te praten maar Flemming pakte gauw haar beide handen beet. "Jailey, Jailey!" zei hij wat harder zodat ze ophield en ze keek hem ook aan. "Remember wat ik gezegd heb? Paar keer adem halen?" vroeg Flemming lief en Jailey deed wat hij zei. Toen begonnen de tranen te stromen en Flemming trok haar tegen zich aan. Met Lars kwam er altijd direct een discussie maar dit was precies wat ze nodig had. Misschien kwam het ook wel door de biertjes die ze op had naar langere tijd.

"Sstt, het komt goed, Jai. Wij beschermen je allemaal." fluisterde Flemming en wreef zachtjes over der rug. "S-sorry. Moet je eigenlijk niet repeteren of iets?" ze grinnikten ineens allebei maar Flemming schudde zijn hoofd. "Ik had een generale soundcheck. Maar die was zo goed als afgelopen dus maak je alsjeblieft niet druk om mijn planning. En anders had ik er wel voor gezorgd dat ik weg kon." Stelde hij haar gerust. "Gelukkig was je niet in Brabant." Antwoordde Jailey opgelucht.

"Anders was ik gekomen." Zei Flemming droog.

"Gek die je bent." Gniffelde Jailey en hij raakte kort haar hand aan.

"Ik meen het hoor. Lars moet niet zo zeiken soms." vond hij. "Dat is waar." Jailey keek Flemming aan en veegde haar tranen weg. Hij maakte haar rustig op een manier waarvan ze nog niet wist wat het was. Toen hoorde Jailey de deurklink en geschrokken kwamen de twee uit hun trance.

"Jai? Ik ben er weer!"