Terugweg// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 23

A/N:

Aaah, dit boek is al bijna ten einde!
Ik mis het zo enorm om hierover te schrijven. Maar, 1 februari komt er een nieuw verhaal online! Laten we het erop houden dat het een spin-off van dit verhaal gaat zijn.

Voor nu: enjoy nog eventjes!

Liefs, Appiex020

   ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Het was het weekend nadat Jailey bij Flemming was geweest en vandaag was het zaterdag. De afgelopen week had het arme meisje nauwelijks geslapen door het berichtje. Ze had Vera gezworen niks tegen der ouders en Lars te vertellen over het berichtje. De berichtjes breekten Jailey eigenlijk op maar ze liet niks merken aan iemand.

Vandaag zou Jailey Lars weer voor het eerst zien sinds ze was weggelopen naar Brabant. Ze gingen erover praten en hopelijk ging alles volgens plan. Jailey moest alleen nog even verzinnen hoe ze vanavond weg ging komen aangezien ze voor twaalf uur thuis moest zijn. Sinds de Zwarte Cross was er alleen maar chaos dus tijd voor hunzelf hadden ze gewoon eventjes nodig.

"Ik ga naar Lars toe." Jailey had haar verlate lunch op en schoof haar stoel naar achteren. Vanochtend had ze heerlijk uitgeslapen omdat ze had besloten goed tijd voor haarzelf te nemen voor ze naar haar vriend zou gaan. Ondanks alles wat er nu in Jailey haar leven speelde, hield ze nog enorm veel van Lars en dat zou nooit weggaan. "Is goed lieverd. Laat je weten als je er bent?" Vroeg Monica, die ondertussen de tafel afruimen. Josh was naar vrienden toe op de voetbalclub waar hij meestal wel heel de middag zoet was. "Ja ja, komt goed. Het is maar een kwartier." Zuchtte Jailey en pakte der zwarte jack.

"Oké, tot later." Monica omhelsde haar dochter en Jailey liep de deur uit.

Onderweg moest Jailey weer aan het rare berichtje denken. De afgelopen week had ze nauwelijks geslapen omdat ze constant aan de berichtjes moest denken. Lars en zij moesten niet nog een keer uit elkaar gedreven worden. Hoe moest ze in godsnaam haar vriend vertellen dat Flemming haar bijna gezoend had? Wel wist Jailey dat ze moest doortrappen voordat haar stalker het aan Lars vertelde. De tijd tikte en Jailey voelde zich opgejaagd. Afgelopen dagen was het rustig maar gezien vanavond begon de tijd toch echt wel te dringen. Maar zou Lars haar geloven? Ze probeerde er niet aan te denken en reed met bonkend hart richting zijn boerderij.

"Jai! Wat ben ik blij jou eindelijk weer te zien." Lars vloog haar in de armen en eindelijk voelde Jailey zich echt veilig. De twee hadden een vrij weekend dus ze hadden alle tijd van de wereld. "Het spijt mij zo. Ik had het beter moeten brengen. Niet zo direct." Begon Lars onzeker nadat hij haar een kus had gegeven. "Nee joh, ik had niet zo overdreven moeten reageren." Schudde Jailey haar hoofd. Lars antwoordde niet, pakte haar hand en trok haar mee naar binnen.

"Laten we zo praten anders staan we hier morgen nog. Wil je wat drinken?" Vroeg hij. "Ja lekker, doe maar een colaatje." Zei ze en liep vast naar het buiten terras. Het was een hartstikke mooie dag vandaag.

*

Het was laat op de avond en ze hadden al heel wat uitgepraat. Maar een ding wist Lars nog steeds niet en de vraag lag op het puntje van zijn tong. Jailey wist ook dat ze het nog moest vertellen voor ze naar de spoorbrug zou gaan. Lars moest en zou het van haarzelf horen en niet van iemand anders. "Jai?" Vroeg hij en ze wist dat het nu komen ging. Waarom maakt ze het zichzelf ook zo moeilijk? Ze moest het zeggen en Lars verdiende gewoon de waarheid. Ze kende hem al heel lang. "Ja?" Probeerde ze zo normaal mogelijk te zeggen. "Iedereen schijnt het te weten, maar ik wil het van jou horen. Waar ben je heen geweest nadat je bent weggegaan?"

"Ik weet niet hoe ik het moet vertellen." Gaf Jailey toe. "Vertel het maar. We gaan er niet om heen draaien zoals vroeger." Antwoordde Lars en keek der serieus aan. "Bij Flem." Zej ze toen ineens en keek daarna meteen naar de grond. "Wat?! Je bent helemaal naar fucking Den Bosch gegaan? Waarom?" Riep Lars uit. "Omdat ik wist dat Flemming de enige was die niet aan mijn hoofd zou zeuren!" De sfeer was een beetje omgeslagen en Lars zuchtte.

"Ik doe het voor je eigen bestwil, oké? Ik wil niet dat je wat overkomt." "Nou en ik wil niet dat mijn privacy eraan gaat door dit!" Snauwde Jailey ineens terug. "Dat gebeurt toch wel. Ik dacht dat je dit wilde." Antwoordde Lars.

"Dat wil ik ook! Verdomme Lars. Ik hoef alleen dat kut gezeik niet van die stalker!" Antwoordde ze en ze staarden elkaar geïrriteerd aan. "Het is beter voor je eigen veiligheid schat, echt waar." Zei Lars en begon zijn geduld te verliezen. Waarom werkte ze nou niet gewoon mee? "Ik kan anders prima voor mezelf zorgen, dank je!" antwoordde ze nors. "Je doet anders vandaag." Lars schudde zijn hoofd.

"Wat? Waar komt dit opeens vandaan?" Reageerde ze verrast en boos tegelijkertijd. "Ik ken je langer dan vandaag, Jai. Je bent terughoudend vandaag. Ik had gehoopt dat we het konden uitpraten maar je reageert iedere keer zo boos. Ik denk ik doe eens een keer wat goed, en ik krijg dit ervoor terug. Is er wat gebeurt bij Flemming ofzo?"

Het bleef eventjes stil en Jailey slikte zachtjes. "Jailey? Wat is er? Normaal gesproken kunnen wij altijd iets uitpraten zonder gedonder erbij." Antwoordde Lars en keek der strak aan. Ze kon niet meer wegkijken en keek langzaam op in zijn blauwe ogen. "Ik.. Hij..-" Begon ze te stotteren en kreeg tranen in haar ogen. "Wat heeft hij er nou weer mee te maken? Jullie hebben toch niet?" Verdwaasd keek Lars zijn vriendin aan. Hij moest nu duidelijkheid hebben en Jailey zuchtte.

"Flemming heeft mij geprobeerd te zoenen maar ik heb hem weggeduwd! Nou blij?" Ze durfde hem niet aan te kijken en dacht eraan terug.

"Oh ja tuurlijk heb je hem weggeduwd! Zou ik ook zeggen." Het was eruit voor Lars er erg in had maar hij irriteerde zich zo aan het ondankbare gedrag van Jailey op het moment. Het klonk sarcastisch en teleurgesteld keek Jailey hem aan. "Wat? Je gelooft me dus niet?!" Riep ze en boos keek ze haar vriend aan. "Oh ik weet het niet Jai! Er kan zoveel gebeurd zijn!" Riep Lars boos terug en Jailey stond op. Toen pas besefte hij wat hij gezegd had en schrok er zelf van. Jailey zag dat het kwart voor elf was en probeerde haar tranen te bedwingen. 

"Jai…-" begon Lars maar trillend schudde ze haar hoofd. "Ik hoef jou voorlopig eventjes niet meer te spreken." Ze griste haar jack van de bank af. "Jailey, zeg alsjeblieft iets." Drong hij aan en beet koortsachtig op zijn lip. "Als je denkt dat ik met hem geslapen heb, ben je anders dan ik dacht. Nogmaals: ik hoef je voorlopig niet meer te spreken en ik heb andere dingen te doen!" Riep ze en stampte naar buiten. "Andere dingen? Jai, kom terug!" Riep Lars maar Jailey reageerde niet meer.