Terugweg// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 13

a/n:

Aaaah, ik heb kaartjes voor de clubtour van Snelle voor volgend jaar in the pocket. Wij gaan naar Arnhem en hopelijk nog naar meerdere plekken. Also: Ik ben momenteel bezig met een Ajax fanfictie en wil hem graag tegen Kerstmis publiceren!;)

Liefs, Appiex020.

★★★★★★★★★★★★★★

"Hey Jai!" Jimmy kwam net de deur uit van Lars zijn nieuwe boerderij. Sinds kort had hij een plekje voor zichzelf kunnen vinden in Gorssel waar hij liedjes kon schrijven en kon repeteren.

"Hoi." Mompelde Jailey ongemakkelijk. Het was diezelfde avond en ze had nog samen met der broer FIFA gespeeld.

Daarna waren hun ouders thuisgekomen en was Jailey, net zoals vroeger, hier naar toe gefietst. Het was al rond etenstijd maar ze had gezegd dat zij nog wat moesten uitpraten. En dat was ook gewoon zo. "Lars wacht binnen op je." Die twee hadden dus duidelijk gepraat met elkaar en ze knikte dankbaar. Jailey zei Jimmy gedag en ze stapte de hal binnen. Ze hing haar jas op aan de kapstok en liep met een zucht de studio binnen. 

Jailey keek tegen Lars zijn rug aan terwijl ze binnenstapte. "Lars?" Zei ze zachtjes om de knoop door te hakken en hij draaide zich om.

"Hey." Mompelde hij. "Het spijt mij." "Nee, ik moet sorry zeggen." Antwoordde ze verbaasd en Lars keek eindelijk op. "Ik had niet zo moeten reageren." Zei hij. "En ik had je niet moeten veroordelen dat je me niet geloofde." Zuchtte Jailey. "Ik weet dat je de laatste periodes wat overprikkeld bent door eerder en dan reageer ik zo." Schudde Lars zijn hoofd. Hij liep naar der toe en pakte haar handen.

"Jai, wat is er? Sinds die talkshow doe je anders. Begrijp mij alsjeblieft niet weer verkeerd nu. Komt het door de vragen van Eva?" Vroeg Lars. 

Bam, rechts door Jailey haar hart heen. Ze kon het niet maken om nu weer weg te lopen van haar eigen gevoelens. Dat hadden de twee al genoeg gedaan en dat was niet goed voor hun relatie. Ze knikte en Lars sloeg meteen zijn armen om haar heen om het meisje op te vangen. Jailey zakte op de grond neer. Lars ging mee in haar beweging waardoor hij ook naast haar zat. "En er is nog iets." Hield hij koppig vol en keek Jailey vragend aan. "Hoe weet je dat?" Vroeg ze en hij keek haar half lachend aan. "Denk je dat ik je niet ken?" Vroeg Lars met een lachje en ze kon zichzelf wel slaan. 

"Ik uhm…-" heel eventjes kreeg Jailey een korte black-out maar herstelde zich snel. Ze moest eerlijk zijn nu, op dit moment, anders deed ze het nooit meer. "Dit ga je niet leuk vinden." Gaf Jailey toen toe en durfde hem niet aan te kijken. "Jai, ik heb liever dat je eerlijk tegen mij bent dan dat ik het niet leuk vind." Bekende Lars en ze knikte. "Moet ik alles vertellen?" Piepte ze en hij knikte instemmend. "Alsjeblieft." Antwoordde hij. "Je moet jezelf niet weer wegcijferen. Althans, niet meer voor mij en de Lieve Jongens band. Daar ben je veel te leuk voor." Moedigde Lars der aan. Toen begon Jailey te vertellen.

Over degenen die haar achtervolgden op het moment, over het nieuws, de biertjes en Flemming. Haar knuffel met Flemming hield ze er voor de zekerheid wel eventjes buiten, ze wist niet waarom. 

"Flemming? Nu voel ik mij nog schuldiger dat ik geen tijd had." Mompelde Lars en kon zichzelf ook wel slaan. "Hey, er iets niks gebeurt." Stelde Jailey hem gerust en hij knikte opgelucht. "Ben je jaloers op hem?" Vroeg ze grijnzend en hij werd rood. "Ja dus." Concludeerde Jailey en kneep in zijn hand. "Luister, Lars. Jij bent de enige voor mij. Ik vind jou de leukste." Er doorbrak een glimlach door op zijn gezicht en ze glimlachte terug. Lars gaf haar een kus en zo bleven ze een paar minuten lang op de grond zitten naast elkaar.

"Jai?" "Ja?" "Ik ben blij dat je mij alles verteld hebt. Ik kan niet ontkennen dat ik het niet leuk vind, maar ik ben blij dat je me vertrouwt." Fluisterde Lars. 

"Thanks, dus je accepteert de vriendschap tussen Flemming en mij?" Vroeg ze. "Min of meer." Gromde Lars. "Hey, niet jaloers zijn." Jailey tikte op zijn neus en hij grinnikte. "Sorry, ik probeer het." Zuchtte Lars en het bleef eventjes stil tussen hen. "Schattig." Plaagde Jailey hem en hij bloosde. "Heb je zin om wat te eten? Het is inmiddels al half zeven." Lars kwam overeind en ze moest lachen. "Ja, ik heb wel zin in wat." Knikte ze en hij hielp der overeind. "Zullen we wat bestellen?" Smekend keek Lars Jailey aan.

"Tuurlijk, meneer Bos, jij wil meestal bestellen. Ik had het kunnen weten." Zei ze, rollend met haar ogen. "Maar?" Vroeg Lars en keek haar met puppy oogjes aan. 

"Vooruit, voor deze ene keer, maar ik moet jou echt leren koken." Antwoordde ze met een zucht. "Not going to happen." Lars toverde zijn telefoon te voorschijn en Jailey schudde langzaam haar hoofd. "Wat wil je hebben?" Vroeg hij en keek haar aan.

"Jou." Antwoordde ze droog en keek hem recht aan. "Mij kan je niet eten, schat." Grinnikte Lars. "Shit." Zei Jailey en hij moest erom lachen. "Doe maar wat we altijd hebben." Zei ze en hij begon meteen druk te bellen terwijl ze naar de bank liep.