Terugweg// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 25

"Oké, goed opletten nu, slet." Snauwde de persoon en trok Jailey het zwarte busje uit. "Ik heb ook een naam die je kunt vragen, hoor." Antwoordde Jailey geïrriteerd terug. Als deze man dacht dat hij der bang kon maken, had hij het helemaal mis. Ze had al vaak genoeg drug deals in haar eentje gedaan, dus dit moest vast een makkie worden. Ze wou alles doen om haar stalker te ontmaskeren.

Daarnaast hunkerde Jailey ineens naar de drugs en ze keek richting de sporttas die de man vast had. De chaos die opeens, zonder pardon, in haar leven kwam door deze persoon, de ruzie met Lars, de drukte van de festivals…  Jailey ademde diep in en pakte de tas aan. Nog even wachten…

"Je loopt zometeen naar dat steegje. Als je die doorloopt, kom je op een soort achterplaatsje van een club. Je ontmoet daar twee andere jongens. Je geeft de sporttas aan hun en dan krijg jij jouw deel. Net zoals met Sam. En als je het waagt de tas eerder te openen, ben jij zwaar de lul, begrepen?" Vroeg Jailey haar stalker en ze knikte. "Als jij jezelf eindelijk laat zien, dan vind ik alles best."

"Rustig aan, brutale aap. Ga nu." Antwoordde hij kortaf maar Jailey gaf geen kik. Ze had haar gevoelens uitgezet vanaf het moment dat ze uit het busje getrokken werd. Het zat er dus nog wel in en blijkbaar kon ze dat automatisch. Ze pakte de sporttas aan, met licht trillende handen en ze werd het steegje al ingedrukt…

"Goed, voorzichtig aan en niet te opvallend." Mompelde Jailey in zichzelf en keek richting het donker. Het meisje kon ook wegrennen maar iets in haar zei dat dat op dit moment niet het beste idee was. Ze konden haar in elkaar slaan en daar had ze vrij weinig zin in. Als ze dit fikse, was ze er maar vanaf. Jailey liep met die gedachten het steegje in en merkte dat het er stonk naar afvalcontainers.

Zo te zien waren ze gelukkig nog steeds in Deventer want hier had ze wel eens eerder drugs gedeald. Op haar gemakje ging Jailey de bocht om. Deventer had allerlei smalle straatjes en daar was dit er een van. Het werd lichter en ze kwam uit op het achterplaatsje die de man beschreven had.

Jailey keek rond en zag inderdaad twee personen op het midden van de open plek staan. "Jailey Verdoorn?" Vroeg een van hen en ze knikte ter bevestiging. "Hoe weet jij in godsnaam hoe ik heet?" Antwoordde Jailey. "Dat doet er niet toe. Geef die tas nou maar. Dan kunnen we hierbinnen grote winst maken." Grijnsde de jongen. Ze schatte dat hij rond haar leeftijd was.

"Ho eens even. De deal was dat ik alleen die tas moest afleveren." Jailey schudde verward haar hoofd en zette de tas snel neer voor hun voeten. "Wil je die drugs nou nog of wat?" Siste de andere jongen die tot nu toe nog niks gezegd had. Jailey slikte onhoorbaar en zei niks meer. "Goed zo, dat dacht ik. Je hebt wel praatjes."

"Luister, wij gaan dus zo die club in. Als je genoeg hebt verkocht, krijg je jouw deel. En nogmaals: waag het om eerder iets te pakken." Jailey kreeg een andere plastic tas met rotzooi in haar handen gedrukt. Door dit spul was haar leven een grote bende geworden en nu wilde ze het maar al te graag. Ondanks dat het meisje genoot van de festivals en concerten met Lars, bleef haar verleden haar achtervolgen met nachtmerries en paniek aanvallen. De ruzie met Lars en alle berichtjes… 

"Maar…" begon ze verward. De jongens schudden hun hoofden en duwden haar in de richting van de club. De achterdeur in en zo naar binnen.

POV Lars

"Laat maar, dit is hopeloos." Mopperde Lars terwijl ze met zijn auto door de stad van Deventer reden. "Heb je het haar ouders verteld?" Vroeg Roy, achter het stuur,en hij knikte. "We kunnen ook gewoon naar de politie gaan." Voegde hij eraan toe. "Alsof die er wat aan gaan doen. De persoon is pas officieel vermist na 24 uur." Vertelde Lars en liet zich weer in de bijrijdersstoel vallen.

"Een nee heb je, een ja kun je krijgen." Zei Roy en haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet hoor." Antwoordde Lars en keek richting het uitgaans gedeelte waar ze de auto voorlopig geparkeerd hadden. "Kom op, beetje positief. De vorige keer was het ook goed gekomen." Herhaalde Roy. Hij trapte het gas in, met ondertussen tegen protesten van Lars, en reed naar het politiebureau van Deventer.

"Goedenavond." Begon Roy vriendelijk, maar Lars rolde zijn ogen. Hij had geen zin in politie en daarnaast ook niet om de volgende morgen voorpaginanieuws te zijn van de Stentor of het Algemeen Dagblad. Het leek wel alsof de geschiedenis zich herhaalde.

Vanaf moment nul dat Jailey het eerste gekke berichtje kreeg, was het een en al chaos in hun leven. Lars kon de drama van de krant er echt even niet bij hebben op het moment. "Goedenavond, waarmee kan ik jullie van dienst zijn, jongemannen?" De politiechef draaide zich om toen ze aankwamen bij de ontvangstbalie. Hij was rond de dertig, schatte Lars, iets ouder dan dat zij waren dus dat scheelde wel. Zijn naambordje vertelde hem dat hij Joris heette.

"We zijn sinds een paar uur geleden opzoek naar mijn vriendin. Jailey Verdoorn, heet ze." Vertelde Lars met tegenzin en Joris knikte begrijpend. "Wij zijn trouwens Roy Beukers en Lars Bos." Besloot Roy hen voor te zeggen. "Ja, ik ken jullie. Mijn dochter is groot fan van jou, Lars. Maar goed, daarvoor zijn we hier niet." Vriendelijk keek hij Lars aan en die zuchtte opgelucht. Dat was wel het laatste waar hij zin in had op het moment. "Ik zie hier wel dat er een Verdoorn bekend is in onze politie geschiedenis. Klopt dat?" Vragend keek Joris de mannen aan. "Jailey heeft vroeger bij een drugsbende gezeten tegen haar wil in." Antwoordde Lars en begon zich op zijn gemak te voelen bij deze man.

"Oké, vertel mij alles wat jullie weten tot nu toe." Joris wees hun een stoel aan en de jongens begonnen het hele verhaal te vertellen.