Terugweg// Snelle fanfictie

Hoofdstuk 21

a/n:

Hi allemaal,

Sorry voor de late update. Ik was gisteren namelijk bij een vriendin en we hebben ons weekendje weg geboekt! Mijn hond is ook ziek dus daar zijn we nu ook druk mee...

Nog een gelukkig Nieuwjaar en ik hoop snel mijn nieuwe boek online te zetten <33

liefs, Appiex020.

xxxxxxxxxxxxxxxxxx

"Bedankt voor alles." zei Jailey de volgende morgen na het ontbijt bij Flemming. "Graag gedaan. Je kan me zo weer bellen, dat weet je toch, kleintje." Flemming gaf haar een knuffel en gniffelde bij het laatste woord. "Ga je ooit stoppen?" vroeg Jailey kreunend.

"Nope." antwoordde hij en liet de 'P' ploppen. "Dacht ik al." Mompelde ze en hij moest weer lachen. "Zal ik je dan zo afzetten bij het station?" vroeg Flemming en ze knikte. "Dat zou fijn zijn." antwoordde Jailey en hij pakte zijn autosleutels. Ze trok haar jack aan en hij pakte nog eventjes snel zijn portemonnee. "Okey lets go!" Samen liepen de twee naar buiten en stapten zijn auto in.

Onder de rit moest Jailey veel aan gisteravond denken. Had ze er goed aangedaan Flemming terug te duwen? Ze schudde haar hoofd en gaf zichzelf een mentale uitbrander. Jailey was helemaal niet verliefd op Flemming en was gelukkig met Lars. Opeens voelde ze zich schuldig dat ze hierheen was gegaan, maar Jailey had het echt even gehad na gistermiddag bij haar ouders. Hoe lang had Lars dit idee al en wie weet had hij al bewaking voor haar geregeld? Jailey vond festivals leuk om te doen maar thuis wou ze der eigen privé leven niet laten verpesten door een paar stomme sms'jes. Ze was heus niet bang voor degene die daarachter zat.

"Dan ga ik nu maar." zei Jailey toen Flemming parkeerde naast het station van Den Bosch. Dezelfde plek toen hij haar ophaalde. Wat voelde ze zich anders dan gisteren. "Ja, Jai, nogmaals het spijt me van gisteravond. Ik wil niet dat je een verkeerd beeld van me krijgt." Mompelde Flemming en speelde met zijn handen. "Nee joh, het is goed. Jij kan er ook niks aan doen en ik veroordeel je helemaal niet." antwoordde ze en er doorbrak een glimlach op zijn gezicht.

"Even goede vrienden." ze gaven elkaar een knuffel. "Ik denk dat het beter is als ik binnen in de auto blijf." bedacht Flemling zich en Jailey knikte.

"Voor er gekke fangirls op ons afkomen." gniffelde ze en ze schoten in de lach. "Dat ja." grinnikte Flemming en Jailey pakte haar spulletjes op. "Oké, daar gaan we dan." Mompelde ze. "Je hebt echt geen zin om terug te gaan hé?" vroeg Flemming en raakte kort der hand aan. "Nee, maar ik moet wel." zuchtte ze en hij knikte.

'Deventer is thuis." voegde Jailey eraan toe. "Oké, we houden contact. App me als je veilig in Deventer bent aangekomen." zei Flemming streng tegen der. "Ja papa." ze lachten weer en toen was het echt tijd om afscheid te nemen van elkaar. Haar trein ging namelijk al over tien minuutjes dus ze moest zometeen redelijk doorlopen.

"Jai!" naar een treinreis van ander half uur, was Jailey eindelijk thuis. Gelukkig was ze opgehaald door haar tweelingbroer Kars waardoor ze niet met de bus naar Gorssel hoefde. Als er al een bus reed door het dorpje. "Hey." "Jailey!" Kars stond al buiten zijn auto te wachten en bestormde haar zowat.

"Rustig, ik leef nog." piepte ze en lachend lieten ze elkaar los. "Dat is waar. Maar doe nooit meer zoiets stoms." antwoordde Kars en ze schudde haar hoofd. "Als jullie dat ook niet doen." Kaatste ze terug en hij knikte daarop. "Hoe was het trouwens bij Flemming? Aardige gozer hoor." vond Kars terwijl ze de auto instapte.

"Leuk en ongemakkelijk." bekende Jailey en verbaast keek haar tweelingbroer haar aan. "Hoezo dat dan?" antwoordde Kars. "Het was wel gezellig. We zijn goeie vrienden, tenminste dat dacht ik." begon Jailey zenuwachtig en durfde hem niet aan te kijken. "Maar?" raadde Kars al. "Hij vind mij leuk." gooide ze eruit en met grote ogen keek hij haar aan. "Dus toch. Jullie hebben toch niet gezoend, he?!" antwoordde haar broer scherp. "Nee, wel bijna. En kijk niet zo, ik heb hem weggeduwd, dat je dat eventjes weet." legde Jailey uit aan hem en opgelucht zuchtte Kars. "Beter van wel ja. Vind je hem ook leuk?" vroeg hij vervolgens, een beetje nieuwsgierig aan zijn zusje.

"Nee, eerst dacht ik van wel maar nu weet ik het zeker. Ik houd van Lars en hij van mij. Ik heb het goed afgesloten met Flem. We zijn nu weer vrienden." en tevreden knikte Kars. "Dat dacht ik ook. Jullie mogen elkaar niet opnieuw verliezen." Het voelde goed om hierover te praten, dacht Jailey. Gewoon even een goed broer en zus gesprek onder elkaar. "Nu maar hopen dat Lars het ook gaat geloven." Mompelde Jailey. "Vast wel! En anders is hij van mij." antwoordde Kars vaag en verbaast keek ze hem aan. "Wat? Niemand mag mijn zusje pijn doen." en ze glimlachte naar haar tweelingbroer.

"Oké, genoeg hierover." vond Jailey en Kars knikte. "Laten we maar terug naar huis gaan." antwoordde hij. "Maar.." begon Jailey te grijnzen. "Wat maar?" Zei Kars verrast. "Als we eerst langs afslag 21 gaan voor de MACDonalds." pruilend keek ze hem aan. "Wel ja, goed dan." zuchtte Kars en Jailey juichte.

"Gaan we Lars jaloers maken." ze schoten in de lach en reden eerst richting de MAC om wat lekkers te gaan halen voor hen beiden.