Λίγο πριν τρελαθώ...

Γκουρού!!!

 ''Ό,τι σας βαραίνει έως σήμερα ξαφνικά δεν έχει βάρος. Μπορεί να είναι ακόμα εκεί, αλλά δεν έχει όγκο, βαρύτητα. Ό,τι κι αν σας έχει στεναχωρήσει, είναι πλέον κομμάτι του τοπίου, σαν ένα περαστικό σύννεφο. Η παραμικρή συναισθηματική και ψυχική αναταραχή έχει φύγει, το φορτίο που σηκώνατε δεν υπάρχει πια, ακόμα και κάποια μορφή του που κουβαλούσατε όσο πίσω και αν πάτε με τη μνήμη, έχει εξαφανιστεί εντελώς. Μέσα στο εκπληκτικό κενό ρέει μια ήσυχη χαρά που σας στηρίζει μονίμως. Είστε χαρούμενοι, χωρίς λόγο. Τίποτα δεν σας ενοχλεί. Δεν νιώθετε άγχος. Όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα, ξέρετε τι να κάνετε, το κάνετε και μετά το αφήνετε να φύγει. Οι άνθρωποι που σας τρέλαιναν δεν σας επηρεάζουν πλέον. Δεν χρειάζεστε θεραπεία, δεν έχετε άγχος ή κυκλοθυμία. Ο νους σας είναι ήρεμος, η ζωή σας είναι πλήρης, χωρίς να χρειάζεται να κάνετε τίποτα''

Για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο είχα ποτίσει τον εγκέφαλό μου με αυτές τις μπούρδες.

Ναι, καλά ακούσατε, εγώ παράτησα παιδιά σκυλιά και άντρα κολώνα και έφυγα, όχι δεν πήρα τα βουνά, που μεταξύ μας πιο ωφέλιμο θα ήταν, ήθελα να ακούσω την συμβουλή των κολλητών μου ''για το καλό σου είναι Ζωή μου, έχουν πάει τόσοι και τόσοι και είδαν αποτέλεσμα'', τι να πω και εγώ; Μετά το περιστατικό, θυμάστε εκείνο που έμεινα σαν στήλη άλατος και ένα ολόκληρο μαγαζί προσπαθούσε να καταλάβει αν παθαίνω εγκεφαλικό ή έμφραγμα, ναι λοιπόν έπειτα από εκείνη την υπέροχη βραδιά οι φίλες μου έκριναν καλό να μου κάνουν δώρο τις συνεδρίες αυτές με έναν τύπο που δεν ήξερε ούτε καν ο ίδιος τι ήταν. Όταν τον πρωτοείδα δεν σας κρύβω φοβήθηκα, είπα πως έχω οράματα, σαν τον Ιησού έμοιαζε, ξέρετε αυτόν από το έργο, μετά μας παρουσιάστηκε σαν Γκουρού, ναι, ναι, είχε πάει λέει για πολλά χρόνια στο Θιβέτ σε ένα είδος μοναστηριού και εκεί έμαθε την τέχνη του. Αναρωτιέμαι εγώ τώρα, υπάρχουν πραγματικά άτομα που τον πιστεύουν; Θα μου πείτε εγώ; Εντάξει δέχθηκα πολύ πίεση και στο κάτω κάτω ήταν τσάμπα, αλλά ρε παιδιά ελάτε τώρα, ποιος τον πληρώνει;

Οι απορίες μου λύθηκαν, η αίθουσα ήταν γεμάτη, ναι υπάρχουν άνθρωποι που τον πίστευαν, άνθρωποι απελπισμένοι, δεν ξέρω αν ήμασταν στην ίδια κατηγορία αλλά εγώ έχω ακόμα την επιθυμία να τον χτυπήσω.

Όχι μόνο δεν έλυσα κανένα από τα θέματά μου, απέκτησα και καινούρια. Τον ακούω συνέχεια, λες και έχει καταγράψει τις μπούρδες του στο κεφάλι μου.

Εμένα όλα όσα με βάραιναν είναι εδώ και μου φωνάζουν ''Γιούχουυυυυ'', τίποτα, καμία αλλαγή.

Όσο για τους γύρο γύρο, ακόμα το κινητό μου χτυπάει κάθε πέντε λεπτά από την μάνα μου, αν κάνω δε το λάθος να μην το σηκώσω, όπως μας συμβούλεψε ο ψευτογκουρού,  δεν στέλνω ψυχικά μηνύματα ό,τι δεν είμαι διαθέσιμη, στην δική μου μάνα το μόνο που στέλνω είναι να καλέσει αστυνομία, πυροσβεστική και ασθενοφόρο, φυσικά γιατί πιστεύει πως όλα τα κακά μ' έχουν βρει.

Είναι να μην χάνεις τα λογικά σου; Αν τα έχω δηλαδή ακόμα......