CHAPTER 25

105 16 117
                                    

H E L L A R I A N

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

H E L L A R I A N

   Light. That was the first thing I saw the moment I opened my eyes. I looked at my left side and saw the open window where the sunlight was coming from, and I suddenly realised that I am here in the clinic. I gasped loudly and clenched my eyes for a few seconds when I felt a sudden headache.

Damn. 

I touched my forehead and felt a thin, woven medical fabric on it.

“You’re awake.”

As I heard a man’s voice, I turned to face him. Then I saw the bastard face of the school president.

“What are you doing here?” I asked him grumpily, but the curiosity in my voice was visible.

“I was the one who brought you here,” mahinahon ngunit seryosong saad niya.

Pinilit kong maupo subalit nahihirapan ako dahil nakararamdam talaga ako ng labis na pagkahilo at pagsakit ng ulo, at mukhang napansin naman niya ito sapagkat nagbalak itong alalayan ako. Ngunit sa halip na magpatulong sa kaniya ay itinaas ko ang aking palad upang senyasan siya na ‘huwag na.’

“I can handle myself,” saad ko ngunit hindi nito pinansin ang sinabi ko, inalalayan pa rin nito ang likod ko at tinulungan akong makaupo ng maayos.

Pagkaupo na pagkaupo ko ay naramdaman ko ang pagkirot ng sugat ko sa ulo kaya napahawak ako rito at halos hindi na maipinta ang mukha ko dahil sa sakit.

Bwisit na section talaga iyon.

“Here, drink this.” Nabaling ang paningin ko kay Nash. Inabot nito sa ‘kin ang isang basong tubig kaya kinuha ko ito sa kamay niya at dahan-dahang nilagok sapagkat nakaramdam din ako ng uhaw.

Pagkaubos ng tubig ay agad ko itong nilapag sa lamesa.

“Ayos na ba ang mga pasa at sugat mo?” seryosong tanong nito kaya’t kunot noo akong tumingin sa kaniya.

Paano niya nilamang may pasa at sugat ako?

“How did you know?” nagtatakang tanong ko

Tumingin naman ito sa akin ng seryoso. “I was also the one who brought you to the hospital two days ago.”

What the! So, s’ya pala ‘yung tumulong sa ‘kin nu’ng nakaraang gabi. At bakit naman niya ako tinulungan?

Magsasalita pa sana ako upang magtanong ngunit nagsalita agad ito.

“Stop asking,” pagpigil niya sa akin. “By the way, your friends are just buying foods for you kaya ako ang nagbabantay sa ‘yo.”

Friends? Sino?

“Where’s my brothers? Bakit hindi sila ang magbantay sa ‘kin?” nakataas ang kilay na tanong ko.

“Hindi ko alam kung sino ang mga kapatid mo. . . But I heard from Clydius earlier that he was going to call your brothers, so baka nandito na ang mga ‘yon mayamaya,” mahinahong turan niya. Wala na ang pagiging ma-awtoridad at superior sa boses nito.

Perilous Lady of ApollyonTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang