Perilous Lady of Apollyon

CHAPTER 18

H E L L A R I A N

Nakatungo ako habang mabagal na naglalakad dito sa corridor, wala ako sa mood maglakad ngayon. Tinatamad akong kumilos. Kulang kasi ang tulog ko, alas-kwatro palang ng umaga ay nagising na ako dahil sa tunog ng alarm clock.

While I was walking, I saw two pairs of black shoes in front of me. Narinig ko rin ang mahinang tawa mula sa mga taong nasa harapan ko.

Walang emosyon akong nag-angat ng tingin upang tignan kung sino ang humarang sa daraanan ko.

"Hi, bitch!" natutuwang bati nito sa akin, saka ako nginitian ng mapang-asar. Tinignan ko naman ang dalawang minions niyang kasama. Parehong nang-aasar din ang kanilang mga ekspresyon.

Agang-aga, pagmumukha agad nila ang makikita ko.

"Ngayon ko lang na-notice, hindi bagay sa 'yo 'yung school uniform," insultong saad nito sa 'kin, saka ako nito tinignan mula ulo hanggang paa bago tumawa. Nakisabay din naman sa pagtawa niya 'yung dalawa.

Tinaasan ko naman siya ng kilay. As if naman sa kaniya mas bagay ang uniform ng school.

"Move," mariin na utos ko sa kanila, may pagbabanta sa tono.

She looked at me straightly. "Bigyan mo us ng reason why should we sunod you," pairap na saad nito.

Now, I already remember who she is. Abby. 'Yung babaeng pumasok sa room namin noong unang araw ko rito, 'yung may gusto kay Xenon.

ABBY
Verin [10]

Tinagilid ko ang ulo ko pakanan. "Can't you see? You're blocking my way, so fvcking move."

She chuckled. "Eh, pa'no if ayaw namin? The daan is wide naman, right?" nang-aasar na turon niya habang tinuturo ang malaking daanan.

I secretly rolled my eyes and shook my head out of annoyance and because of her words. Nakakasakit ng ulo.

Instead of responding to what she said, I tsked and chose to walk on her side to avoid trouble, but to my surprise, they still managed to block my way. Asking for death, I see.

"What do you need?" seryosong tanong ko, may diin sa bawat salitang binibitawan.

"You're the reason lang naman kasi why Section Sonneillon and Angel are suspended," mataray na sagot nito. Halata sa boses at mukha niya ang pagkairita sa akin.

So? Who cares?

"And?" I lifted my brows before continuing, "..do I look like I fvcking care?" Huminto ako saglit at nagtataray ko siyang tinignan mula ulo hanggang paa. "That's not my problem. So you'd better get your faces out of my sight," saad ko at maldita ko silang inirapan.

Masama akong tinignan ni Abby. "No. We don't want nga, 'di ba? We want you to pay muna!"

The heck! What the hell is wrong with them?