🤍
Zaman çöp olurken sadece onu tüketiyordu göz yaşlarım.
Hepsi benim yüzümden olmuştu.
Boğazımda bir yumru vardı, konuşamıyordum. Her damla yaş sanki sırtımdan aşağı süzülen soğuk bir kan damlası, bu soğuk koridorsa benim mezarımdı.
Benim mezarım değildi belki, ama ben yapmıştım. Kendi ellerimle.
Merve ve Faruk.
Onları bile öyle görünce insan korkmadan nasıl edebilirdi ki?
Merve de benimle ağlıyordu ama göremiyordum ki tam.
Yüzümde buruk bir tebessüm varken onlara takılı kaldı bakışlarım, Faruk elindeki peçeteden çıkarıp çıkarıp Merve'ye uzatıyor Merve de sümükleri iyice akmadan ondan bir şey almaya tenezzül etmiyordu.
Herkes aynı durumdaydı.
Kalbim üzerine tonlarca yük atılmış, altında sıkışmış da sonra 'Neden ordan çıkmıyorsun?' diye sormuşlarcasına sinirliydi. Atışlarının sesi beynimde yankılanırken kulaklarım çınladı.
Sesler kesilmişti.
Beynimde de derin bir çınlama vardı şimdi.
O belki de hemen gözlerini yummamış olsa, belki biraz ağlasa ben onun yerine de ağlamak zorunda kalmazdım.
O yüzden mi bu kadar yorgun hissediyordum.
Halbuki Karan bana bakarken gülümsemişti. Ne de çabuk inanmıştık hemencecik iyileştiğine...
Apar topar tekrardan odadan çıkarıldığımızdan beri ellerim titriyordu. Bu sefer daha büyük bir ameliyata girmişti, saatlerdir buradaydık.
Nihayetinde tekrar odaya getirildi getirilmesine, ama yanına gidemiyordum ki.
Dayanamıyordum.
Benim yüzümden içeride yatmasına dayanamıyordum.
Bu iş nasıl buraya kadar gelmişti böyle?
Keşke hiç kimseye söylemeseydim, yardım istemeseydim.
Keşke seninle hiç tanışmasaydım, keşke seni hiç incitemeseydim Karan.
Her şey bu kadar ortadayken nasıl üzerine böylesine acımasızca gelebildim?
Sen neden Sercan'a kurban gittin ki? Faruk niye burada Karan?!
Neden telefonuma özür mesajları gelmiyor? Neden içimdeki vicdan azabı soğumaya başladı? Ben pişman olmuştum, içim acıyordu. Şimdi neden soğuktu öyleyse burası?
Neden?
Yoksa senin için de mi soğudu?
Ama ben soğuğu hiç sevmem ki Karan. Halbuki gözlerindeki ateşti beni yakan. Şimdi tekrar kızsana bana, tekrar suçsuz olduğunu söylesene. Söz hemen inanacağım, hiç diretmem.
Kayboldum ben, neredeyim böyle? Burası niye karanlık? Yoksa senin yanına mı geldim? Her yer sen misin? Bir tek bana mı her yer karan'lık?
Anlayamam seni. Hayatımdaki tek karanlık senken bunu anlayamam ben. Buna çok mu alışıksın? Böyle miydi hayatın hep? Sen ne zamandır buradasın Karan? Çok korktun mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bozuk Motor | Texting
Teen Fiction"Hiç bir yere gitmiyorsun!" Kollarımı ondan kurtarmak için çekiştiriyordum, ağırlığımı yere bıraktığımdan bileklerimden asılı kalmıştım ellerinde. Kıpkırmızı olmuştu etrafları. "İzleyeceksin." Beni arkamdaki koltuğa tekrar oturttu. Erkekliğini ba...
