Bu bölüm hikayenin gidişatını etkilemeyecek.
Yani böyle bir sahne başka bir evrende var olmuş, kitapta yokmuşş eheheh
Hepinizin yeni yılını enişten dileklerimle kutluyorum ÇWXKWLSLSÖS
Bu yıl sizin yılınız olsun!
İçinden geçin arkadaşlar, o sizin içinizden geçmeden.
ÇOKK ÖPTÜM BU ARADA 1000 VOTE OLMUŞUZ TEŞEKKÜRLEER 💗💗💗💗💗💗💗💗💗
...
🤍
"Niye uğraşıyoruz sanki, dışarıdan söyleseydik." Dedi hoşnutsuzca. Zaten önündeki domatesi doğramıyordu, onu katlediyordu.
"Böylesi daha kıymetli." Dedim bende anlaması için. Ama o anaokulundaki laftan anlamayan çocuk moduna çoktan girmişti. Derince ofladı.
"Sen yapsan bari." Dedi o ağladı ağlayacak kadar üzgün tuttuğu sesiyle. Bir an benimde içim acımıştı doğrusu. Ama sonra gerçekten üzülmüş mü diye baktığımda tek kaşı havada, acaba inandım mı diye attığı o bombastic bakışı yakaladım.
"Karan!" Diye cımcıkladım totuşundan, ama arsız kocamın bundan çekinir gibi bir hali yoktu. "Efendim karıcım?" Dedi muzipçe.
Elindeki bıçağı tezgaha bırakıp mor lahanayı rendeleyen beni savunmasız yakalamıştı.
Ellerini iki yanımdan tezgaha yasladı. Burnu kulağımın arkasından arsızca boynuma yol alırken içine çekiyordu saçlarımın kokusunu.
Bu beni deli eden dokunuşlarına bu geceyi mahvetmemek adına sadece kırkırdadım. Çünkü az biraz inlesem soluğu yatak odasında alıyorduk.
"Bir daha söyle adımı." Dedi itiraz istemeyen bir sesle. Elim hırıltılı sesini duymamla duraksadığında rendeyi yavaşça bıraktım.
Nefesleri saçlarımı okşarken olacaklara sadece yutkunabildim. "Ağacı süslemedik daha!" Diye uyardım onu, ama asıl uyarılması gereken kesinlikle bendim.
Elleri tezgahdan düştüğünde bir anlığına rahat bir nefes almıştım. Sonra belimi kıracak kadar sıkı tutan sol eliyle yerimde sabitlenmeyi, sağ elinin malum bölgelere kaymasını beklemiyordum.
Gözlerim sonuna kadar açıldı, yandan ona dönmeye çalıştığımda yarattığım boşluğa gömmüştü kafasını.
"Karımı özledim." Diye mırıldandığında boynuma gömdüğü kafası yüzünden sesi şimdi hem boğuk hemde hırıltılı çıkıyordu.
Azgın bir Karan eşittir üç Karan demekti. Bununla başa çıkmak diğer tüm Karanlardan daha zordu!
Sağ eli zaten kısa olan elbisemin altından külodumu bulduğunda duraksamadan parmağını boydan boya gezdirdi çoktan ıslanmış olan kızlığımda.
Boynumdaki dudağının kıvrıldığını hissetmemle yüzüme kaç dakikadır zor tuttuğum kan basıncı bir anda fırladı.
Son kez yutkundum kendime gelmek için, yine olmamıştı. Ve hikayenin bundan sonrasını kesinlikle biliyordum. Yemek yalan olmuştu.
Parmağını bir anda çektiğinde kıvama gelmiş vücudum üşüdü. Yavaşça göbeğime, oradan güğüslerime çıktı eli. Sonra sertçe sıktı sağ göğsümü.
Dudakları boynumdan ayrıldığında daha demin malum yerlerimde gezen orta parmağını boylu boyunca emdi.
Ama ben utancımdan mutfak dolabını izliyordum sadece. "Bunlardan çok daha lezzetlisin." Dedi belimi tutan eliyle beni sertleşmiş erkekliğine bastırırken. "Ahh..." diye inledim derince. Artık dayanamıyordum.
Hızla ona döndüm. Ani hareketime kaşlarını çatsada sonra o azgın gülüşü de dudaklarını buldu. Bu çatık kaşlı haliyle gülerken ne kadar karizmatik olduğunun farkında mıydı acaba?
Elleri tekrar tezgahtaki yerini alırken, yüzüme doğru eğdi yüzünü.
Ben ise ona bön bön bakmakla meşguldum. Bunu yapmak bana ilk günkü gibi hissettiriyordu her seferinde, asla rahatlayamayacaktım.
Dudağımın kenarından öptükten sonra yüzündeki gülüşü sildi. Şimdi avına düşmüş bir ceylan gibi hissediyordum. Bir kez daha öptü dudaklarımdan.
Öyle içli öpüyordu ki dudaklarımın namusunu kitletiyordu sanki. Sonra bu düşünceme gülünce, Karan'ın dudaklarımda gezen bakışları iyice kısıldı. Adem elması hareketlendiğinde kendime baş sağlığı diledim.
Gözlerime tırmanan bakışları orada kaldı. "Seni yiyebilir miyim bu gece?" Dedi tane tane. Bende olumluca salladım başımı.
"Afiyet olsun, yedin zaten." Dudaklarına doğru fısıldadığımda ikimizde de o birazdan olacaklardan ben sorumlu değilim gülüşü peyda olmuştu.
Karan'ın beni kucağına aldığı gibi soktuğu yatak odasının kapısı o gece gözlerini sıkıca kapattı. Ama Karan benim gözlerimi bir saniye bile kapattırmadı.
🤍
YOU ARE READING
Bozuk Motor | Texting
Teen Fiction"Hiç bir yere gitmiyorsun!" Kollarımı ondan kurtarmak için çekiştiriyordum, ağırlığımı yere bıraktığımdan bileklerimden asılı kalmıştım ellerinde. Kıpkırmızı olmuştu etrafları. "İzleyeceksin." Beni arkamdaki koltuğa tekrar oturttu. Erkekliğini ba...
