Layne wyszedł ze swojego pokoju, przeszedł przez siłownię, okrążył balustradę, by wejść na schody i zatrzymał się jak wryty, gdy spojrzał w dół i zobaczył Verę i Devina siedzących razem trzy stopnie od szczytu.
Kiedy Vera go wyczuła, skręciła szyję, cofnęła głowę i przyłożyła palec do ust.
- Masz zdjęcia? - Layne usłyszał, jak Tripp pyta z dołu i uwaga Layne'a skupiła się na słuchaniu.
– Tak, Tripp – odpowiedziała Rocky.
Był niedzielny poranek, było po naleśnikach Very, ale telewizor nie był włączony.
Layne nie mógł być pewien, ale domyślał się, że Tripp i Rocky siedzieli na ogromnym, wyściełanym segmencie, który rozłożony był kwadratem, który częściowo wyglądał na łóżko, częściowo na kanapę i wszystko było wygodne, a teraz stał w kącie przy frontowym oknie, zajmując prawie całość przedniej przestrzeni.
– Czy była ładna, jak ty? – zapytał Tripp, a Layne wciągnął powietrze i napiął mięśnie karku.
Tripp pytał o jej matkę.
Devin też odwrócił głowę i potrząsnął nią w stronę Layne'a.
– Nie – odparła Rocky - Była piękna.
– A więc – wtrącił Jasper – jak ty.
Layne zamknął oczy i jego ręka powędrowała na szczyt słupka na schodach, jego palce zacisnęły się wokół niego, trzymając się.
– To słodkie, Jas – cicho odrzekła Rocky.
– Tak, jestem słodki. Keirry tak mówi – odparł arogancko Jasper, a Layne otworzył oczy i uśmiechnął się.
- Jesteś też pełen tego - powiedział Tripp.
- Patrz i ucz się, Trippo-mantyk, a zahaczysz o Giselle głęboko – zauważył Jasper.
– Giselle już jest głęboko uzależniona, stary. Całkowicie mnie lubi - odparł Tripp.
– To dlatego, że ty też jesteś słodki – powiedziała Rocky.
- Tak? – zapytał Tripp, brzmiąc jakby twierdząca odpowiedź oznaczała cały świat.
– Tak – odpowiedział cicho Rocky, jednym, miękkim słowem, dając jemu synowi cały świat.
Zapadła cisza, a potem Tripp zauważył - Mam czternaście lat.
– Wiem, Tripp – odparła Rocky.
– W przyszłym miesiącu skończę piętnaście – powiedział jej.
- Tak? Co chcesz na urodziny? – zapytała Rocky.
– Ciasto Milky Way – odpowiedział Tripp.
– Można to zaaranżować – stwierdziła Rocky.
– Ty też miałaś czternaście lat – zauważył Tripp, a Layne patrzył, jak ręka Very wystrzeliła i chwyciła kolano Devina. Wiedziała, do czego zmierzał, wszyscy wiedzieli.
Ciało Layne'a stało się czujne, gotowe do ruchu na wypadek, gdyby coś poszło nie tak.
- Słucham, kochanie? – zapytała Rocky.
- Kiedy to się stało... uh, z twoją mamą - odpowiedział Tripp.
- Tripp - powiedział cicho Jasper, ostrzegawczo.
– Wszystko w porządku – wyszeptała Rocky – Tak, Tripp, miałam czternaście lat.
– Tata został postrzelony – oznajmił Tripp i Layne zaczął się ruszać, ale głowa Devina znów się odwróciła. Potrząsnął nią gwałtownie, obejmując Verę ramieniem.
