Love + Love [Normal Fiction]

(ep3)

အပိုင်း ၃

ငြိမ်သက်နေတဲ့ မြေပြင်က တမူတော့
ထူးနေလေရဲ့။ ​မျက်စိရှေ့တင် ပြောင်ရှင်းနေ
တဲ့ မြေပြင်မှာ စိမ်းစိုသွားလေသော မြက်ခင်း။

မြက်ခင်း ပျောက်တော့ ကြည်လင်တဲ့ရေက
အတိ ပေါ်ပေါက်လို့ လာလေရဲ့။
တဖြည်းဖြည်း ဇောက်နက်တဲ့ အုတ်ကန်ရိုးက
မြင့်လို့တက်ကာ ပေါ်လာချိန် ဦးကျော်ရင်
မြင်နေရတာက ကန်တွင်းက ထူးခြားသော
ဖြစ်စဥ်။

ကန်ကြီး နှုတ်ခမ်းမှာ နဂါးကြီးတစ်ကောင်
မေးတင်နေသလို အနောက်မှာက ဆင့်လို့
ဆင့်လို့ မြင်ရလေသော ရောင်စုံ နဂါးကောင်
ကြီး​တွေ။ အားလုံး ခြောက်ကောင်။ မျက်လုံး
တွေက ရဲရဲတောက်လို့ ကြည့်လေလေ
ကြက်သီးမွေးညင်း ထလောက်စရာ။ လန့်စရာ။

ဦးကျော်ရင် ကျောတော့ ချမ်းလာတာအမှန်။

ဒါပေမဲ့လည်း တမဟုတ်ချင်း
နဂါးအသွင်ပျောက်လို့ လူအသွင်ရောက်ကာ
ကန်ဘောင်ရိုးမှာ ရပ်နေသူတွေ။ ယောက်ျားကြီး
က သုံးယောက်၊ မိန်းမကြီးက သုံးယောက်။

''နောင်တော် ပြန်မလာသေးဘူးလား
တော်ရောပေါ့ နောင်တော်ရယ်
လူ့ပြည်လူ့လောကက လောဘဒေါသမောဟ
တွေ ပွေမှ ပွေလှပေရဲ့ သိုက်နန်းကို ပြန်လိုက်ခဲ့
ပါတော့''

''ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကိုတော်
နှမတော်တို့ စိတ်ဘဝင်မကျလှဘူး
မတော် အဆက်မဖြတ်နိုင်လို့ ပြန်မလာ
တော့ရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ''

''ကျုပ်ကို ပြောနေကြသလား
ကျုပ် ပြန်မလာချင်သေးဘူး''

''ဒါဆို ကတိတော့ပေးလိုက်ပါ နောင်တော်
ပြန်မလာလို့တော့ လုံးဝမဖြစ်လေဘူးလေ''

''ကလေး ကလေးတွေရရင် ပြန်လာပါ့မယ်
ဒါမှန်ကန်တဲ့ သစ္စာကတိစကားပါ''

''ကောင်းပြီ နောင်တော် ကလေးနှစ်ယောက်
ရတဲ့အခါ ဆက်ဆက် ပြန်လာပေးရမယ်''

''ကတိပေးပါတယ်''

တရွေ့ရွေ့နှင်နေတဲ့ ဘီးနောက် ထိုင်လိုက်ရင်း
ဦးကျော်ရင် ခါးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်
ထားမိခဲ့တာက လှလေးပို။

''အိပ်မက်က အဲ့လိုပဲ လှလေးပို
ဦးဟာ သိုက်ကလာတဲ့သူပဲ ဒါဟာ
လှလေးပို စိတ်လုံအောင်၊ ဦးချစ်ရတဲ့သူ
မို့ မသိုဝှက်ချင်တာလည်း ပါလို့''