အပိုင်း၂ အကြမ်းဖက်ဝတ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 145

ထိုစကားကြောင့် ကျွင်းဟွိုင်လန်က အိမ်လွမ်းနာကျနေသည်ဟု ဖုရိထင်သွားသည်။

" သခင်လေး မစိုးရိမ်ပါနဲ့... လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်က သခင်ကြီးပြောနေတာကျွန်တော်ကြားခဲ့တယ်... နောက်နှစ်လဆိုရင် ဆောင်းဦးရောက်ပြီလေ... ဆောင်းဦးရာသီကုန်သွားပြီးတော့ သခင်ကြီးက တော်ဝင်အမိန့်တော်ကို ကျေပွန်အောင် လုပ်ပြီးသွားပြီဆိုရင် ဆည်ကို ပြင်နေဆာလည်း ပြီးခါနီးလောက်ပြီ... အဲ့အခါကျရင် သခင်လေး ချန်အန်းမှာ နှစ်သစ်ကူးအချိန်ကုန်ဆုံးလို့ရပါပြီ..."

ထိုကိစ္စကို ကျွင်းဟွိုင်လန်သိသည်။ ၎င်းက သူနှင့် သူ့အဖေ အစတည်းက စီစဉ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

သူ ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

" ကြာလွန်းတာပဲ..."

သူ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

ဖုရိက ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့ပေ။

မူလအစီအစဉ်အရဆိုလျှင် ဤနှစ်ကုန် သို့မဟုတ် နွေဦးတွင် ချန်အန်းသို့ပြန်ရမည်ကို ကျွင်းဟွိုင်လန်သိသည်။

သူ ယခင်က ဤကိစ္စကို  စိတ်မပူပန်ခဲ့‌မိပေ။ တစ်လ နှစ်လ ပိုနေလိုက်ရသည်က သူ့အတွက်အတူတူဖြစ်သည်။

သို့ရာတွင် ရွှယ်ယန့်ကို နှစ်ဝက်ခန့် မတွေ့နိုင်တော့ကြောင်း တွေးလိုက်မိသောအခါ သူ့ရင်ထဲ စို့နင့်လာသည်။

ရွှယ်ယန်က သူ မရှိလျှင်မနေနိုင်သကဲ့သို့ သူကလည်း ရွှယ်ယန့်အပေါ် မှီခိုနေရသည်ကို ဝန်ခံရပေမည်။

အချစ်ဟူသောအရာက အနည်းငယ် အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ၎င်းက အပိုင်စီးလိုမှုကို ဖြစ်ပေါ်လာစေရုံသာမက လူနှစ်ဦးကိုလည်း တင်းကြပ်စွာချည်နှောင်ထားနိုင်ပေသည်။ ထိုလူနှစ်ဦးကို ခွဲခွာလိုက်ပါက နာကျင်မှုများလည်း ဖြစ်ပေါ်လာစေနိုင်သည်။

ရွှယ်ယန်၏ ခံစားချက်များကလည်း သူ့ထက်အားမပျော့ကြောင်းကို ကျွင်းဟွိုင်လန်သိသည်။

သူ အသက်ပြင်းပြင်းရှုထုတ်လိုက်သည်။

သူက ငယ်ရွယ်စဉ်ကတည်းက ပညာရှိများ၏စာပေများကို ဖတ်ရှု့လေ့လာဖူး၍ လောကကိုအကျိုးပြုပြီး လူအများအတွက်သာ အသက်စွန့်သင့်သည်ဟု ရင်ထဲတွင် ပြောနေမိသည်။ ထိုအကြောင်းပြချက်များဖြင့် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သော တပ်မက်မှုများကို လက်လျှော့သင့်ပေသည်။ ကျင်းလင်မှ ပြည်သူများက သူ့ကိုလိုအပ်နေ၍ သူတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်၍ မရပေ။