အပိုင်း၂ အကြမ်းဖက်ဝတ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 166 (End)

လွန်ခဲ့သည့်နှစ်နှစ်ခန့်က ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် စစ်ပွဲကြောင့် ရွှယ်ယန်က ချန်အန်းသို့ ပြန်ရရန် အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်။

ထိုအချိန်က ဖြစ်ခဲ့သည့်ယွင်ယန်စစ်ပွဲက အလွန် အန္တရာယ်များသောကြောင့် ယန်ဘုရင်ကိုယ်တိုင်သည်ပင် သူ့ကိုယ်သူ အနိုင်နိုင် ကာကွယ်ခဲ့ရသည်။

သို့ရာတွင် သူက နောက်ဆုံးအချိန်၌ ရွှယ်ယန့်ကိုကူညီရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး သူ၏ လက်အောက်ငယ်သားအချို့ကိုအမိန့်ပေးပြီး ရွှယ်ယန့်ကို ချန်အန်းမြို့သို့ ပြန်ပို့စေခဲ့သည်။ မည်သည့်အခြေအနေတွင်ဖြစ်စေ သူ့အသက်ကိုတန်ဖိုးထားပြီး တစ်နေ့တွင် တာ့ခ်လူမျိုးများ၏လက်ထဲမှ ယန်ဒေသကို မဖြစ်မနေ ပြန်ယူရမည်ဟု ရွှယ်ယန့်ကိုမှာခဲ့သည်။

အမှန်တွင်မူ ယန်ဘုရင်က ယန်ဒေသကို လုံးဝဂရုမစိုက်ပေ။ သူ့အတွက်မူ ယန်ဒေသ၏ ခါးသီးအေးစက်မှုများက သူ့ဘဝတစ်ခုလုံးကို အကျဉ်းချထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည့်အတွက် သူ့အဖို့ အရှက်ရစရာသာ ဖြစ်သည်။

သူဖြစ်စေချင်သည့်အရာမှာ ရွှယ်ယန်က အသက်ရှင်နေပြီး ဇီဝေ့ကြယ်ကို သူ၏သတ်ဖြတ်ခြင်းခုနစ်စင်ကြယ်ဖြင့် အစားထိုးလိုက်ရန် ဖြစ်သည်။

အစမှ အဆုံးအထိ သူ လိုချင်ခဲ့သော အရာမှာ နဂါးပလ္လင်ဖြစ်သည်။ ကံကြမ္မာကြောင့် သူကိုယ်တိုင်က ဘဝတစ်လျှောက်လုံးတွင် နဂါးပလ္လင်ပေါ်တွင် မထိုင်ခဲ့ရသော်လည်း သူကိုယ်တိုင် လက်နက်အဖြစ်ပျိုးထောင်ခဲ့သူကို ထီးနန်းဆက်ခံစေလိုခဲ့သည်။

ရွှယ်ယန် ဤကိစ္စများသိသွားမည်ကို ယန်ဘုရင်က မည်သည့်အခါကမှ ကြောက်လန့်ခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ သို့ဖြစ်၍ တည်ငြိမ်စွာဖြင့်သာ ဤစာကိုချန်ထားခဲ့ပြီး ရွှယ်ယန်က သူဖြစ်စေသည့်ကိစ္စအားလုံးကို ဆောင်ရွက်ပြီးချိန်မှသာ စာကို ဖတ်လိုက်မိ၍ လုပ်ခဲ့သမျှအရာအားလုံး မှားယွင်းသွားပြီဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်သွားစေလိုခြင်းဖြစ်သည်။

ယန်ဘုရင်က အမြဲတမ်း ကျိုးကြောင်းဆက်စပ်နိုင်ပြီး အမျှော်အမြင်ရှိကာ ရက်စက်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။