Διεφθαρμένοι Άγγελοι

Κεφάλαιο 16ο

Αναστασία

Οι μέρες και τα γεγονότα τρέχουν με γρήγορους ρυθμούς. Η Λυδία, η κολλητή μου φίλη γύρισε από το εξωτερικό και έμαθε όσα έχουν συμβεί. Πάνω κάτω γιατί δεν τα ξέρει όλα αλλά πρέπει να της εξηγήσω γιατί δε θα σταματήσει μέχρι να μάθει. Οι γονείς μου ήρθαν με την πολύ καλή τους "πρόθεση" για να μας δώσουν το στικάκι έναντι εννοείται των 5.000.000€. Και τέλος η υπόθεση μου έχει βγει στην τηλεόραση με σκοπό τη δημοσίευση των προσώπων των παιδιών, καθώς και τη διάλυση της.
Από που να το πιάσεις και από που να ξεκινήσεις. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι ενοχή με όλα αυτά που συμβαίνουν γιατί τα παιδιά τόσο καιρό με βοηθάνε και με προστατεύουν με κίνδυνο από ότι φαίνεται να μαθευτούν τα πρόσωπα τους.

«Καλημέρα παιδιά..» λέω στην Αλίκη και τον Χρήστο που είναι στην κουζίνα και τρώνε. Η Αλίκη μου λέει και εκείνη καλημέρα και μου σπρώχνει δύο πιάτα που έχουν διάφορα φαγώσιμα πράγματα, ενώ ο Χρήστος προφανώς ανταποδίδει αλλά είναι μπουκωμένος και δεν καταλαβαίνω. Σηκώνομαι και βάζω σε ένα ποτήρι λίγο χυμό.

«Δε θα φας κάτι;» με ρωτάει η Αλίκη καθώς κάθομαι ξανά στην καρέκλα.

«Δεν έχω πολύ όρεξη, θα πιω λίγο καφέ..» της απαντάω πίνοντας λίγο από το ζεστό καφέ.

«Είσαι αγχωμένη;» με ξαναρωτάει, αναφερόμενη στη σημερινή συνάντηση που έχω με τη Λυδία. Επειδή εγώ δεν μπορώ να βγαίνω από το σπίτι γιατί αρχικά είναι επικίνδυνο αλλά και για να μη με δει κανείς αποφασίσαμε να έρθει εδώ μα μιλήσουμε και να της εξηγήσω.

«Φαίνεται; Είμαι αρκετά αγχωμένη, έχω πολύ καιρό να τη δω. Νομίζω πέρασαν και δύο χρόνια» λέω στα παιδιά προσπαθώντας να θυμηθώ ποτέ ήταν η τελευταία φορά που την είδα.

«Πρέπει να σε νοιάζεται πολύ πάντως... ο Βασίλης λέει ότι άμα δε σε ακούσει και μάθει ότι είσαι καλά δε θα σταματήσει.» μου λέει η Αλίκη χαμογελώντας.

«Ναι, επειδή είμαι πιο μικρή από εκείνη πάντα με προστάτευε σαν μικρή της αδερφή. Άσε που είναι πεισματάρα, άμα δεν μάθει ή δεν κάνει αυτό που θέλει δεν τα παρατάει.» απαντάω στην Αλίκη.

«Την ξέρεις πολλά χρόνια;» ακούω τον Χρήστο να με ρωτάει.

«10 χρόνια τη γνωρίζω. Η πρώτη φορά που τη γνώρισα ήταν στο δημοτικό, με είχε βοηθήσει με κάτι βιβλία που μου είχαν πέσει, εκείνη τότε πήγαινε γυμνάσιο. Και τα σπίτια μας ήταν σχετικά κοντά οπότε αν και μικρότερη της άρχισε να κάνει παρέα μαζί μου. Έλεγε ότι δε συμπαθούσε τα κορίτσια της ηλικίας της γιατί ήταν πολύ ψωνάρες και το μόνο που τους ένοιαζε ήταν η εμφάνιση τους.»