Διεφθαρμένοι Άγγελοι

Κεφάλαιο 39ο

Άρης 

Κάποτε ένας παππούς μου είχε πει ότι άμα θέλω να δω αν κάποιος είναι ειλικρινείς απέναντι μου ,να δω τις πράξεις του όχι τα λόγια του. Οι πράξεις είναι αυτές που φωνάζουν. Στα λόγια όλοι είμαστε καλή και λαλίστατη. Έχουμε πολλά επιχειρήματα και γεγονότα ώστε να πείσουμε τον συνομιλητή μας. Οι πράξεις όμως είναι αυτές που δείχνουν πραγματικά τον σκοπό του καθένα απέναντι μας. Γιατί αυτές είναι που γίνονται αβίαστες και αυθόρμητα...χωρίς σκέψεις και συλλογισμούς .Οι αληθινές πράξεις!

Δεν μπορώ να ξέρω τον λόγο για τον οποίο ο Ορέστης έχει παρτίδες με αυτόν τον άνθρωπο, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μας πρόδωσε. Ξέρω πόσο αδέκαστος και δίκαιος είναι, γι'αυτό και μπήκε στην αστυνομία. Μας έχει βοηθήσει κατά καιρούς γιατί και ο ίδιος είδε τη σαπίλα που υπάρχει ακόμα και μέσα στην αστυνομία. Πληρωμένοι μπάτσοι που συνεργάζονται με διάφορες συμμορίες που διακινούν ναρκωτικά. Μπάτσοι που για να ανέβουν ψηλά στην ιεραρχία πάτησαν επί πτωμάτων. Κι όμως, ακόμα και με τόση διαφθορά, ο Ορέστης πιστεύει στους νόμους και τη δικαιοσύνη. Γιατί έτσι είναι ο Ορέστης.

Πως μπορώ να τον καταδικάσω χωρίς να ακούσει τους λόγους του? Ναι, αυτό που είδα με τα ίδια μου τα μάτια ήταν ύποπτο και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι'αυτό. Ένιωσα προδομένος πολύ από έναν άνθρωπο που θεωρώ καλό μου φίλο...αλλά πιο πολύ ένιωσα απογοητευμένος. Γιατί ξέρω ότι έστω και μία πιθανότητα να υπάρχει και να μας έχει προδώσει, εγώ δεν μπορώ να τον πειράξω. Δεν μπορώ να τον βλάψω σε καμία περίπτωση, και όχι μόνο επειδή είναι φίλος αλλά και λόγω της μικρής. Πως θα μπορούσα να στερήσω από ένα παιδί τον πατέρα του?

Η πόρτα του γραφείου χτυπάει. Δε λέω κάτι και ανοίγει. Μπαίνει μέσα ο Στέφανος και κάθεται στον καναπέ. Σηκώνομαι και εγώ και κάθομαι στον άλλον καναπέ απέναντι του.

<<Θέλεις να το συζητήσουμε;>> ρωτάει ο Στέφανος.

<<Εσύ τι πιστεύεις;>> απαντάω με ερώτηση.

<<Δε ξέρω. Πρέπει να μιλήσω μαζί του ή έστω να τον δω. Δε γίνεται απλά να βγάλω ένα συμπέρασμα.>>

Πάντα ο Στέφανος ήταν εκείνος που σκεφτόταν λογικά. Δε χωράνε συναισθηματισμοί στις σκέψεις και στις πράξεις του.

<<Θα έρθει από εδώ σε λίγο.>> λέω και με κοιτάει χωρίς να μιλήσει για λίγα δευτερόλεπτα.