Κεφάλαιο 51ο

163 12 0
                                    


Αναστασία 

Υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι όλα όσα έχω περάσει. Και άλλες, όλα όσα θα μπορούσα να είχα ζήσει.
Υπάρχουν νύχτες, που κάθομαι ώρες ξάγρυπνη γιατί ο ύπνος δε με παίρνει.
Και άλλες, γιατί οι εφιάλτες δε με αφήνουν.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τους δαίμονες του. Έχει τις δικές του μάχες να δώσει, και το δικό του πόλεμο να νικήσει. Μερικές φορές τα ξεπερνάς όλα.
Άλλες πάλι, όσο και να προσπαθήσεις, όσο και να σηκωθείς ξανά και ξανά πάλι σε γονατίζει.

Και αν τελικά σε γονατίσει, τι κάνεις;
Πώς συνεχίζεις; Έχεις τη δύναμη να σηκωθείς; Ή μάλλον, έχεις τη θέληση;
Το μυαλό μπορεί να θέλει και να βρίσκει πολλούς λόγους για να προσπαθήσεις.
Αλλά το μυαλό είναι περίπλοκο όργανο.
Θέλει δύναμη για να του επιβληθείς. Και ακόμα περισσότερο όταν η καρδιά μας έρχεται σε αντιπαράθεση με αυτήν.
Έχεις, λοιπόν τη δύναμη;

Για εμένα το μυαλό και η καρδιά μου ήταν πάντα σε ένα συγκεκριμένο σημείο αναφοράς. Είχαν την ίδια κατεύθυνση και την ίδια πορεία. Από την πρώτη στιγμή. Δεν υπήρχε καμία μάχη για να παλέψω αλλά μόνο ένα πόλεμο για να νικήσω.
Για μένα αυτός ο μυστήριος και κάποιες φορές σκληρός άντρας ήταν μονόδρομος. Το μυαλό μου τον σκεφτόταν και η καρδιά μου τον ζητούσε από την πρώτη στιγμή που τον είδα.
Τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή.
Χωρίς μάχες, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς όρια. Το μόνο που έπρεπε να νικήσω είναι τα δικά του όρια και τείχη.

Και τα κατάφερα. Με αποτέλεσμα τώρα να απολαμβάνω το ζεστό του κορμί πάνω στο δικό μου, καθώς κοιμάται τόσο ήσυχα ενώ με έχει κλείσει στα χέρια του και στην αγκαλιά του.
Χαϊδεύω τις γωνίες του προσώπου του αποτυπώνοντας κάθε χαρακτηριστικό του. Τα χείλη του είναι μισάνοιχτα προκαλώντας με να τα φιλήσω, αλλά δε θέλω να τον ξυπνήσω. Στο πρόσωπο του αποτυπώνεται μια ηρεμία, μία γαλήνη που σπάνια τη βλέπω.
Είναι τόσο όμορφος που δεν μπορώ να το αντισταθώ άλλο και αφήνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο του.
Σηκώνω τα μάτια μου να τον κοιτάξω πάλι και βλέπω τα δικά του να με κοιτάνε.

<<Θα με ματιάσεις.>> λέει με την αγουροξυπνημένη του φωνή και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη.

<<Σε έχω ήδη ματιάσει.>> απαντάω και σκορπάω μικρά φιλιά στο λαιμό του.
Αφήνει μία έντονη αναπνοή δείχνοντας μου ότι του αρέσει.

<<Με σκοτώνεις γυναίκα.>> λέει και χαϊδεύει την πλάτη μου ταυτόχρονα.

<<Τότε θα είναι γλυκός ο θάνατος.>>

Διεφθαρμένοι ΆγγελοιWhere stories live. Discover now