Διεφθαρμένοι Άγγελοι

Κεφάλαιο 46ο

Αναστασία

 Πως πέρασαν οι μέρες. Πως πέρασαν οι μήνες. Πόσα πολλά συνέβησαν, και πόσο πολύ έχει αλλάξει η ζωή μου.

Ένα περιστατικό ή ένας άνθρωπος μπορεί να σου αλλάξει ολόκληρη τη ζωή. Αυτά που ήξερες και αυτά που πίστευες.
Την καθημερινότητα σου, τις σκέψεις σου, τα συναισθήματα σου. Όλα!

Έχει περάσει μία εβδομάδα από τότε που μπήκε η καινούρια χρονιά, και όλα κυλούν σταθερά και γνώριμα.
Ο Χρήστος με την Αλίκη είναι και επίσημα μαζί, αφού μας το δείχνουν σε καθημερινή βάση. Άλλα χαίρομαι για αυτούς.
Η Λυδία με τον Βασίλη απ'ότι κατάλαβα και σύμφωνα με τα τελευταία γεγονότα έχουν κρατήσει μια ουδέτερη στάση μεταξύ τους καθώς και ''άκρως επαγγελματική'' όπως τόνισε και η ίδια η Λυδία. Βέβαια, εγώ πιστεύω ότι έχουμε πολλά επεισόδια να δούμε από αυτούς τους δύο.

Ο Στέφανος τρέχει με μία υπόθεση που πρέπει οπωσδήποτε να επιλύσει καθώς είναι πολύ σημαντική όπως είπε.
Τέλος, εγώ με τον Άρη είμαστε καλά. Έχουμε βέβαια τα σκαμπανεβάσματα μας, αλλά για πρώτη φορά νιώθω ήρεμη και σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά χωρίς άλλα προβλήματα.

Κατεβαίνω στην κουζίνα να πάρω το πρωινό μου. Δεν κοιμήθηκα καλά χθες το βράδυ. Δεν  ξέρω γιατί. Είχα πολύ ανήσυχο ύπνο. Δεν είδα κανένα όνειρο, απλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ!
Τους βλέπω όλους μαζεμένους στο τραπέζι, εκτός βέβαια από τον Στέφανο αφού τις τελευταίες μέρες φεύγει πολύ νωρίς το πρωί από το σπίτι.

<<Χαιρετώ τα πλήθη.>> λέω για να κάνω αισθητή την παρουσία μου στο χώρο και κάθομαι δίπλα στον Άρη.

Εκείνος είναι απορροφημένος με κάτι χαρτιά που διαβάζει και δε μου δίνει καν σημασία ή μάλλον έτσι νόμιζα αφού νιώθω το χέρι του στο μπούτι μου.
Δεν κάνει κάτι επιλήψιμο απλά το αφήνει εκεί. Και έτσι με τον τρόπο του, καταλαβαίνω ότι με καλημερίζει.
Με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

<<Πολύ ευδιάθετη είσαι εσύ, και μάλιστα τόσο πρωί. Μήπως φρόντισε κάποιος γι'αυτό;>> ρωτάει με πονηρό χαμόγελο ο Χρήστος.

Η Αλίκη τον αγριοκοιτάζει ενώ εγώ κοκκίνισα λίγο από ντροπή. Ο δε Άρης ούτε που βλεφάρισε. Το αναίσθητο γουρούνι. Αλλά ξεχνάω μερικές φορές ότι δύσκολα έρχεται σε δύσκολη θέση αυτός ο άνθρωπος.

<<Μήπως δε σου πέφτει λόγος αδιάκριτε κουτσομπόλη;>> τον επιπλήττει η Αλίκη.

<<Εγώ, Αλικάκι μου κουτσομπόλης; Εγώ ενδιαφέρομαι απλά για τους φίλους μου.>> απαντάει δήθεν πληγωμένα ο Χρήστος.