(Düzgün aile kitabı)
yetimhanede bin bir zorluk ile büyüyen Süheyla kendini büyük bir hortumun içinde bulur. Bu hortum onu hırpalamaktan çekinmeden sağa-sola savurur. Tam on yedi yıl sonra hayatına çat kapı girmiş bu kalabalık aile ona gerçek ebebe...
Kısa bir bölüm farkındayım lakin devamı gün içerisinde gelecek.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
"Gerçeklerimiz başka bir ağızdan intihar ettiğinde yapabileceğimiz sadece iki şey vardır; ya yalan söylersin ya da kabul edersin. Ben iyisini de yapamazdım. Her zaman Araftan kaçmış olan ben şimdi ise ona sığınıyordum."
-Süheyla Aslı Yaman
İyi okumalar...
...
Vücudu kast kastı kesilirken Süheyla nihayet susmuş, bu sefer de beyni uğuldamaya başlamıştı. Kalbi adeta göğsüne işkenceler ederken sertçe yutkunmasına engel olamadı.
Yakalanmıştı.
"Alper... "
Alper'in gözleri elindeki sigaraya ve çakmağa ulaştığında odaya hem gizlice girmenin, hem hırsızlık yapmanın, hem de zararlı bir maddeyi cesurca tüketmenin utancıyla kıvrandı.
Hızlı ve gergin adımlarla Alper'in odasına giriş yaptılar.
Kapıyı telaşla kapattı Alper. Ellerini Aslı'nın omuzlarına koyarak kendince aralarında bir köprü oluşturdu.
"Sen sigara mı içiyorsun?" Gözlerini kaçırı Aslı. Kırmızı tonlarında ki dudağını ağzının içine yuvarladı.
"Bazen," dedi.
Alper alayla gülerek "bazenmiş," diye mırıldandı.
Gerginlikle yatağa oturdu. Aslı onu takip etti.
Alper alnını ovuşturdu. "Bunu daha sonra konuşuruz."
Aslı konunun kapanmasına sevinsede Alper'in gerginliğinden dolayı datlanmasına engel olamadı.
Alper, elini Aslı'nın omzuna koyarak yüzlerini hizaladı. "Kiminle konuşuyordun?"
Aslı'nın sesi mağarasına çekildi. Kulakları çınlayıp onu sağır etti.
Elleri titredi. Nefesleri bir öncekiyle yarışırcasına hızlandı.
"N-Ne demek istiyorsun?" Diye kekeledi.
Alper'in kaşları çatıldı. "Birine sus diye bağırıyordun! Çığlık seslerine uyandım. "
Aslı'nın korkuyla gözleri doldu. Ona deli diyecekti kesin. Kimse inanmıyordu ona, içinde bir ruh daha vardı oysa!
"K-Kimseyle konuşmuyor, konuşmuyordum." Diyerek yalana başvurdu.
Alper, inanmazca ona baktı. Ne olduğunu az çok çözebilmişti. Sadece Süheyla olarak bildiği kardeşinin söylemesini istiyordu.
" Kendine sanki bir başkasıymışsın gibi Süheyla diyorsun. Yemeğin ortasında çatalını siliyor, duygularını çok hızlı değiştiriyorsun. Söyle işte bana, neden bunları yapıyorsun?"
Aslı farkedilmenin ağırlığıyla ağlamaya başladı. Bunu gören ikizi endişeyle ona baktı. Kız omuzları sarsılırken "Ben Süheyla değil, Aslı'yım," dedi.
Ve o an her şey, bir yapboz gibi Alper'in kafasında birleşti...
