(Düzgün aile kitabı)
yetimhanede bin bir zorluk ile büyüyen Süheyla kendini büyük bir hortumun içinde bulur. Bu hortum onu hırpalamaktan çekinmeden sağa-sola savurur. Tam on yedi yıl sonra hayatına çat kapı girmiş bu kalabalık aile ona gerçek ebebe...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"kızım, tabağına sosis de koy." Kader hanıma isyankâr bir bakış attım. Elimi karnıma koyup ovaladım. "Yeter artık. Karnım şişti. Daha fazla yiyemiyorum."
Sonunda anlayışla kafasını salladı.
Selçuk bey, Aslan ve Buğra işlerine gitmişlerdi. Ben, Alper ve Yusuf ise okula gitmek için hazırlanıyorduk. Tek sorun gider ayak Kader hanımın bizi yemekler ile şişirmesiydi.
Alper, sandalyeden, masadan kaçmak ister gibi kalktı.
Sakin ol comedownbaby.
Biraz quelity.
E e e e .
"Hadi çıkalım."
Bizi kader hanım bırakacaktı. Bu yüzden o da bizimle kalktı.
Saraydan, pordon evden çıktıktan sonra arabaya bindik ve nihayi yolculuğa başladık.
Sıkıldığım için Alper 'in boynunda duran JPN'i çalarak kendime şarkı açtım.
Yusuf'u bana hâlâ küstü. Buna şuan yapabileceğim bir şey yoktu çünkü yeni bir ortama girecektim ve bu yüzden bir hayli gergindim.
Bu dert bana yeter gardaş, şansına küs.
Kısa bir yolculuğun sonunda okula vardık. Camın ardından biraz göz gezdirdim. Dizilerdeki şatoya benzer bir mimarisi vardı.
Okulun adı ise 'Yamanlar S koleji' idi.
Oha bu kolej bizim mi?
Ha siktir lo!
Ayrıca adı neden böyle?
S ne lan. Hadi Yaman'ı anladım da s ne alaka.
Omuz silkedek kafamı daha büyük dertlere odakladım. Mesela arkadaş edinmek.
Alper yanıma sırnaştı. Kulaklığı pekte kibar olmayan bir bişimde kulağımdan çıkardıktan sonra bana "S senin adından geliyor. Babamgil seni kaybettikten sonra adını yaşatmak için böyle bir şey düsündü."
Hadi beee.
Çok ince ve nahif bir davranış. Düstüm şuan düştüm...
Bu kadar güzel düşünüp, beni küçük şeylerde yaşatmaya çalışmaları içimi sızlattı.
Ama bu kadar güzel olunmaz ki yaa!
Sırtımdan hafifçe itelendim. Gözlerim Kader hanımı buldu.
Ne düşündüğümü anlamış gibi gözlerini kapattı. " Hadi kızım, dersine geç kalma." Bana verdiği mesaja uyarak her nekadar utandamda kıs8laca sarıldım. "İyiki varsınız," demekten de kendini alamadım. Eli nazikçe sırtını sıvazladı. Derin bir iç çekti.
"Sen de iyiki varsın kızım."
Alper bu duygusal ortamdan sıkılmış olacakki kolumdan sürükleyerek beni içeri soktu. Yusuf da bizi takip ederek okula girdi.
Vay anasını!
Vay anam babam beeee.
Saray yavrusu mübarek. Sanki kraliyet ailesinin okulundayız.
Okulun geniş koridoru nostaljiyi en derinden hissettirecek biçimde tasarlanmıştı. Tavanda şatafatlı, dev bir avize vardı. Üzerindeki pahalı mı pahalı mücevherler birer yıldızı andırıyordu.
Bu sefer Yusuf yanıma yanaştı. Bana küs olduğunu unutmuş gibiydi.
"Dünyanın en zenginlerinin geldiği uluslar arasü bir okul. Yamanlar S kolejine hoşgeldin ablacığım. Burada herkes en iyisi olmak için çabalar ve bunu yaparken birbirini harcamaktan çekinmezler. "
