BUL BENİ

9. Müjde

Bunu atmasam mı diye düşündüm ama attım nasıl ama.

Yorumlarınızı bekliyorum lütfen.

🪷

"İşte uçan fil gördüm, el salladım, bana merhaba dedi. Sonra buluştuk çay içtik. Ohoooo" diye bağırdığında sıçradım.

"Heh ne?"

Miraç karşımda bana şaşkın şaşkın bakıyordu.

"Kızım bir kendine gel. Annen de biliyormuş işte."

Ben ona üzülmüyordum ki, babamın yazdığı günlüğü okudum, sonra gittim dedeme hesap sordum ama hiçbir şey değişmedi. Buna üzülüyordum. Annem bilmiyordu, hoş bilse babasının haklı olduğunu da düşünürdü. O babasına çok düşkün ama babasından ayrı kalan benim.

"Uykum var." Yalan da değildi. Eve geleli bir saat oldu. Miraç da yatmadı benimle uğraşıyordu.

"Başum hiç kalkmayi bugün" diyen teyzem anca kalkmıştı. "Yemek vardi, uşağum yeseydunuz."

"Yedik yenge sen merak etme. Çocuk muyuz biz?"

"Sen benum uşağumsun... Uy midem bulanayi. Bağa su ver yavrum."

"Seni hava mı çarptı acaba. Hastaneye götüreyim seni."

"Gitmem gitmeem. Hastane sevmiyrım bilmiyi misun?"

"He biliyim." Miraç kalkıp su koyarken teyzem oturmak için sandalyeyi çekti. Ellerini masaya koyuşuyla düşmesi bir oldu.

"Teyze!"

Ayağa fırladım. Miraç bir yandan ben bir yandan başına çöktük.

"Yenge. Yengem ne oldu sana. Kendine gel."

Kalkıp bir bardak su aldım. Kadının yüzüne su vururken ayılmasını umduk ama öyle olmadı.

"Hastaneye Miraç, kaldıralım."

"Sen çantasını al" dediğinde teyzemi kucağına aldı. "Abimi ara Nil."

Apar topar koşup teyzemin çantasını ve telefonu alıp kapıyı çekerek çıktım. Koşarak gidip arabanın kapısını açıp bindim. Teyzemi kucağıma yatırdığında eniştemi arıyordum. Direksiyona geçip deli gibi sürmeye başladı.

"Uy gönlümün gün ışiği."

"Enişte!"

"Nil, ne oldi?"

"Teyzem bayıldı enişte, hastaneye gidiyoruz."

"Ne diysın kizum sen? İyi mi? Karum iyi mi?"

"Ayıltamadık."

"Geliyim ha çiktım."

İkizdere hastanesine kısa sürede ulaştık. Teyzemi sedyeye aldıktan sonra müşahede odasına götürürlerken kalbimiz küt küt atıyordu. Miraç'ın eli ayağına dolandı.

Fren sesiyle arkamızı döndük. Eniştem canhıraş bir hızla koşarken Miraç abisinin tuttu.

" Ne oldi? Ne oldi benum sevduğume ne oldi?"

"Abi sakin ol, şimdi müşahedeye aldılar."

"Kötü bir şey mi var? Hasta değuldi. Ne oldi söyle oğlum."

"Bilmiyoruz ki. Midem bulanıyor dedi, birden bayıldı. Hele bir doktor çıksın abi, anlarız."

Eniştem dört dönmeye başladı müşahede odasının kapısında. Sadece bir bayılmayla bile bu hale geliyordu. Nasıl bunca yıl böyle diri kaldı bu aşk söyleyin bana. Nasıl bu kadar bağlı ve bu kadar endişelisiniz birbiriniz için?