BUL BENİ

38. Benimsin Sen (Vuslat)

Yorum yapmakta zorluk yaşıyoruz canlarım. Telefonun kendi klavyesini kullanırsanız yapabilirsiniz.

Çok güzel bir bölüm oldu bu...

🪷

Bir hikayenin başını çok değerli gelir insana, bir de sonu. Çünkü her şey hikayenin başı ve sonu gibidir. Başlar ve biter. Arada çektiklerin kimin umurunda, sonunda oldun işte mutlusun bitti.

Arkamdan sarıldığında bir yere doğru gidiyorduk. Sıkı sıkı tutuyordum karnımın üstünde ki elini ve kolunu. Yüzümün sol yanındaydı yüzü ve nefesi. Tıpkı hayallerimde ki gibi.

"Son iki adım." İki adam daha gittik. "Şimdi solumuza dönelim" dedi sol elimi elinin içine alırken. Gülümsememi yüzümden silemiyordum. Ne yapmıştı acaba?

"Hazır mısın?"

"Yarım saattir evet tatlım."

"Açıyorum" deyip bağladığı gibi çözdü bandı. Yarım saattir kapalı gözlerimi kıpıştırarak kendine getirdiğimde karşımda ışıklar vardı. Bongolov evin tepesinden sarkan beyaz ışıklar.

Biz bungolov evleri otelindeydik.

"Gemimizin yükü ağır" diyerek sarıldı belime. Yüzünü yüzüme yasladı. "Bilmem daha kaç dalga alır. Yaşımızın tuzu kuru. Ondan pınarında durup kalır."

Bu ona ilk söylediğim, hatta birlikte söylediğimiz şarkıydı.

"Dikeni tel örgüye mecbur. Hayaller cepte durur. Doğuyor içime bir cesaret" dedikten sonra ona döndüm "Hesabı bende kalır."

"Gel gidelim yolları bana sorma ne bileyim."

"Gidelim burdan..."

"Pusulam rüzgar... Pusulam sensin Nil. Sanki ömrüm boyunca hep öyleymişsin gibi."

Duygulanıyordum.

"Sana bakınca böyle ışığa bakıyormuşum gibi kamaşıyor gözlerim."

Tebessüm etmedim, bayağı gülümsedim.

"Sonra o hiçbir yere sığamadığım ama bakınca evim olduğuna inandığım gözlerin aklımı başımdan alıyor."

Elimi ağzının üstüne koyup avcumu öptü.

"Bana o fırsatı verdiğinde seni öpmediğim için çok pişmanım. Bu aklıma geldikçe kendime kızıyorum, neden yapmadım ki. O hazırdı, bende olabilirdim dedim hep. Şimdi anlamı var mı bilmiyorum, beni eskisi gibi için alır mı onu da bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa eğer o da ömrümün geri kalanını senin yanında geçirmek istediğim. "

" Şu konuya bir açıklık getirelim o zaman. Miraç seni seviyorum, sana hâlâ aşığım bu hiç değişmedi. Bir zaman aklım ve midem bulandı doğru ama bunun şimdi hiçbir önemi yok. Onunla birlikte olsaydın ama ben görmemiş olsaydım hayal etmez yine seni severdim. Benim midemi bulandıran o görüntüyü görmüş olmaktı. Bunu aşmam zaman aldı. Sibel aranızda hiçbir şey olmadığını söyledi, bu da seni bana ait kılmakta önemli bir rol oynadı. Yani sen saflığınla hâlâ benimsin. "

" Ben biliyordum ama emin olamadım hiç. Yani Sibel'in bunu söylemesi mi gerekti Nil? Neden en başında sormadın o zaman? "

" Çünkü benim için kolay değildi. Hayatımda ilk defa aşık olmuşum, evlenmişim, ben öpmeden başkası öpmüş kocamı. Benim yerime koysana kendini, beni biri öp-"