BUL BENİ

31. Başıma Gelen En Güzel Şey

Çoğunluk devam et dedi. Devam ediyoruz.

Yorumlarınız bekliyorum tabi ki...

🪷

Durup dururken içimden gelen gülme istediğini serbest bıraktığımda annem ve babam sonunda delirdiğimi düşünerek panik oldu.

"Yok yok sakin olun. İçimden geldi."

"Bizi korkutuyorsun" dedi annem. Karnım ağrıyordu, her akşam olduğu gibi.

"Ben iyiyim" diyerek elimde ki tabakları masaya götürdüm. Kendi büyük evimizde, büyük yemek masasını hazırlıyorduk. Bu akşam dostlarla yemek yeme akşamıydı. Çünkü bugün anne ve babamın evlilik yıl dönümü.

Geçen hafta teyzemdeydik ve oraya her yemeğe gidişimde olan oluyordu. Bir haftadır yer yer duygusal olarak boşanmalarım başlamıştı. Çünkü evime çıkınca her şeyi yerli yerinde görünce nikah fotoğraflarımızı bile canım çok yanıyordu.

Çalan kapıyı Şamil açmaya gitti. Amcalarım ve Şamil bizde kalıyordu birkaç haftadır. Çünkü babaannem vefat etti. Koca konakta erkek başlarına kalmak istemiyorlardı.

Bizim evimiz de büyüktü ve annem hiç sorun olmayacağını, istedikleri kadar kalabileceklerini söyledi.

"Mil!"

"Ay aşkım gelmiş."

Koşarak gelip bacaklarıma dolandı. Yere çöküp onu bir güzel öptüm, sevdim, mıncırdım.

"İyi akşamlar." Duru ve Sinan selam verdi.

"Kutlarız" dedi Sinan anneme bir kutu verirken.

"Aha çikolata" diyerek kalkarken annem ambargo koydu.

"Önce yemek! Çok teşekkür ederiz Sinan, çok incesin. "

"Anne ya."

Duru'yla sarılıp Sinan'la el sıkıştım. Sinan koltuklara gitti, Duru yardım ediyordu. Çalan kapıya yine Şamil gitti. Kapıcı başı çünkü. Bizim çete girdi eve. Miraç yok, bir yıldır yok. Sanırım onların yanında Miraç'ı görmemeye bir türlü alışamayacaktım. Eski belediye başkanının oğlu olan Batın da gelmişti. Artık onu evimizde bile ağırlıyorduk. Bize büyük bir iyilik yapmıştı babası hapse girince yalnız kalmış olsa bile.

Ardından teyzemler geldi. Biraz sonra da dedem, dayım ve yengem. Küçük kuzenim çocukların yanına gitti hemen.

"Dedem benim" deyip sarılıyordum.

"Çiçeğim benim."

Aramız iyiydi. Gerçek kötüleri haklayınca onların yanında dedem masum kaldı. Babamla mesafeleri aynı ama annemin babası sonuçta.

"İyi akşamlar" diyerek gelen Bade, abisi ve yengesiydi. Yenge altı aylık hamile. Sonunda karar vermişler çocuk yapmaya da yaptılar. Dört gözle bekliyoruz.

"Hoş geldiniz."

Bade'yle aylardır görüşmemişiz gibi sarıldık yine.

"Bıdem" dedi Aytaç.

"Bıdem yesin seni, gel buraya."

Şu konuya da değinelim. Sinan ve Bade görüşmüyor tabi ki ama denk geliyorlar böyle akşamlarda. Aytaç isimlerimizi düzgün söylüyordu ama biz istemiyorduk. Bana Mil diyor, Bade'ye Bıdem. Badem demek bu çünkü. Bunu böyle seviyoruz çünkü.