BUL BENİ

37. Özel Olacak

Yorum yapmayı unutmayın lütfen...

🪷

İki koca gündür şu çeteyle uğraşıyorduk. Cuma günü akşamı gelebilmiştim eve. Sadece Beste'nin peşine düşüp koca bir çetenin ipliğini pazara çıkardık. Meğer kızları Artvin'e, oradan Gürcistan'a, oradan da artık nereye olursa oraya kaçıracaklardı. İyi ki erken davranmıştık. Onlara bir şey olsa kendimi asla affetmezdim.

"Kızım hoş geldin."

"Babam yok mu?"

"İşi uzamış. Biraz konuşalım mı?"

"Duş alıp yatacağım anne."

"Nil" diyerek elimi tuttu. "Özür dilerim."

"Anne sen kötü bir şey yapmadın ama bunu saklaman iyi olmadı. Ya gerçekten başkasıyla birlikte olsaydım?"

"Ben öyle olmayacağından emindim."

Tabi çıktığım çocuklardan haberin yok.

"Yatacağım yorgunum."

"Sana yemek getiririm."

"Yedim anne, tek ihtiyacım uyku" diyerek merdivenleri çıkmaya başladım. Odama girip direkt duşa attım kendimi. O kadar yorgundum ki bütün gece uyuyabilirdim.

Duştan çıkıp pijamalarımı giydim. Saçlarımı zorlukla kurutup hızlıca yatağa girdim kapım vuruldu.

"Gel baba."

Annem pat diye dalar çünkü odaya.

"Kızım, hoş geldin."

"Hoş buldum. Gel sarılalım."

Gülümseyerek gelip yanıma oturduğunda sımsıkı sarıldık. İki gün eve gelmedim, haliyle özledik birbirimizi.

"Bana kızgın mısın?"

"Niçin?" Ellerimiz tutuştu.

"Bende bilmiyordum canım ve randevuya çıkmanı ben söyledim sana."

"Ah önemli değil bu. Sanki ne yaptım değil mi? Orada da aklımda Miraç vardı. Hem Miraç biliyor, sıkıntı yok."

"Sorun yarattı mı?"

"Bana değil, bana kıyamaz çünkü ama çocuklar için aynı şeyi söyleyemem. Eski koca lafını duyunca deliriyor."

"Eh haklı. Ne yapmayı düşünüyorsunuz?"

"Şimdilik flört edeceğiz baba" dediğimde bir şey söyleyecek gibi oldu sonra vazgeçti. "Yapamaz diyeceksin değil mi baba?"

"Çabalarsa olur" dediğinde birlikte güldük.

"Gittiği yere kadar gitsin de."

"Sen öyle diyorsan öyle olsun. Yemek yeseydik ya."

"Çok uykum var."

"Peki o zaman. Uykun bitince beni de uyandır. Sana kahvaltı hazırlarım."

"Bu güzel olur."

Öpücüğümü de aldım derin uyurum artık. Yatıp gözlerimi kapatışımla uyumuşum. Sonra basmı desem, davul mu öyle bir sesle uyandım. Mamur gözlerimle odanın içine baktım. Nerden geliyordu bu ses bu kadar yakın. Oda karanlıktı, gece lambası yanıyordu ama canını alıyorlarmış gibi yanıyordu.

"Bazen geceleri" diyen sesle cama döndüm. "Oturup ağlıyorum." Fırladım ayağa. "Yorganın içine girip...karalar bağlıyorum."