white ash ✦ harry potter || tłumaczenie

Rozdział 18

Już samo przejście korytarzem było dla Harolda Evansa ciężką próbą. Ze wszystkich stron słychać było entuzjastyczne oklaski, gwizdy i gratulacje. A ci, którzy wygrali w szkolnych zakładach, wcale nie wstydzili się podejść i uścisnąć mu rękę. Media z dziewczyn była gotowa postawić mu pomnik na dziedzińcu. Sarah była rozdarta pomiędzy dumą, że uważa się ją za dziewczynę tak popularnego faceta, a rozczarowaniem, że podczas testu przetrwania znalazła się w niewłaściwej grupie. Była z Christopherem i dzięki ich wspólnym wysiłkom udało im się pozostać prawie nienaruszonym, jednak przygoda trwała dłużej, tak że oboje byli rozpaczliwie zazdrośni o Malfoya. Abraxas zatriumfował i napisał artykuły do ​​szkolnej gazetki.

Tymczasem przez Durmstrang przeszła straszliwa fala egzaminów. Harry i Victor zaśmiecili wszystkie trzy pokoje podręcznikami, dodatkową literaturą i pergaminami z rozrzuconymi tu i ówdzie notatkami. Gospodynie nie odważyły ​​się ich dotknąć. Nawet zamiłowanie Harry'ego do porządku, wpajane mu od dzieciństwa przez ciotkę Petunię, nie było w stanie zmusić go do sprzątania. Przecież tak wygodnie było mu rano, w drodze do łazienki, zajrzeć do podręcznika, który wieczorem zostawił otwarty. Goście przestali do nich przychodzić, bo w ich apartamencie nie było nawet gdzie usiąść. Jednak w okresie nudnych przygotowań było to tylko na korzyść chłopaków.

Nikt nie spodziewał się, że w tym niepokojącym dla uczniów momencie nastąpi szok bardziej straszny niż „słaba" ocena. Uczniowie drugiego roku byli w trakcie praktycznego egzaminu z transmutacji, gdy do klasy wpadła roztrzęsiona czwartoklasistka.

- Tam... profesor Eminescu... nie wiemy, co robić... nagle po prostu złapał się za klatkę piersiową - wyjąkała.

Pawlov zbladł i wybiegł z klasy. Najbardziej ożywieni uczniowie przestali rzucać zaklęcia i podbiegli do wichrzycielki, żeby ją przesłuchać. Ale dziewczyna nagle rozpłakała się i wyleciała z biura. Uczniowie patrzyli na siebie z niepokojem, ale nie odważyli się pobiec za profesorem, nawet do sąsiedniego gabinetu. Nikt nie chciał być karany za naruszenie dyscypliny. Jednak radio szkolne oczywiście nie pozostawiło ich bez informacji. Już na przerwie otrzymali pierwszą chaotyczną wiadomość.

Podczas czwartego roku egzaminu teoretycznego z Czarnej Magii serce profesora Eminescu zamarło. Zmarł, zanim ktokolwiek zdążył zareagować. Być może, gdyby profesora otaczali studenci siódmego roku, udałoby mu się go uratować. Jednak czternastoletni chłopcy i dziewczęta nie mieli wystarczającej wiedzy na temat magii uzdrawiającej, ale zdali sobie sprawę, że muszą wezwać pomoc. Kiedy Pawlov wbiegł do klasy, stary nauczyciel już nie żył. Jednak nikogo to nie zdziwiło. Eminescu ma znacznie więcej niż sto lat. A pielęgniarka szkolna, pani Capella, powiedziała, że ​​od dłuższego czasu skarżył się na serce. Tego wieczoru Karkarow poprosił o ciszę podczas kolacji. Jadalnia była przystrojona w czerń, przez co wydawała się jeszcze ciemniejsza niż zwykle. Nawet studenci siódmego roku wzdrygnęli się.

- Żegnamy nie tylko osobę, żegnamy legendę - powiedział Igor nieoczekiwanie poważnie i imponująco. - Wiele pokoleń mrocznych czarodziejów było szkolonych przez Stefana Eminescu: wasi dziadkowie, ojcowie, wy sami. Towarzyszył Grindelwaldowi i jego zwolennikom na wojnie. I tak jak oni przekazał wam swoją wiedzę. Pamiętajcie profesora Eminescu, który oddał swoje życie czarnej magii i szkole.

Uczniowie w milczeniu wstali od stołów i unieśli różdżki na znak szacunku. Stali tak przez minutę lub trochę dłużej, po czym dyrektor usiadł. Uczniowie poszli za jego przykładem i zaczęli jeść, po cichu wymieniając uwagi.
Egzaminy młodszych uczniów z Czarnej Magii zostały odwołane, a starsi uczniowie skierowali ten temat do komisji. Harry czuł się trochę winny wobec profesora, bo nie mógł powstrzymać się od radości, że ich egzamin został odwołany. Sztuka ta wciąż była dla niego trudna, nawet przy pomocy Victora.