Köy | bxb

Bölüm 2 - Kovulma

Volkan bugün ne yapacağını öğrenmek için iş verenin yanına doğru yürüyordu.

"Abi bugün ne yapacağım ?"

"Dün ki patlattığın iki çuvaldan sonra seninle çalışmaya devam edeceğimi düşündüren nedir?"

"Nasıl yani?"

Volkan şaşırmıştı ve duyduklarında emin olmak için tekrar sordu.

"Artık seninle işim yok. Evine dönebilirsin."

"Abi dün ki çuvallar için özür dilerim. Zaten paraları ödendi."

"Ben parasından bahsetmiyorum. Sakarlığından bahsediyorum. Bana gelenler böyle ağır işler yapıyorlar. Bana dikkatli elemanlar lazım. O onu düşürse kırsa, bu bunu düşürüp patlatsa ben nasıl işimi yapıcam ?"

Volkan daha fazla bir şey demedi.

"Haklısın abi, özür dilerim. En azından geçen hafta vermediğin haftalığı versen olmaz mı ?"

Karşısındaki adam cebini cüzdanına attı ve bir miktar para çıkardı. Volkan'ın eline tutuştururken elini git dercesine salladı.

Volkan yavaş yavaş evine dönüyordu. Kapıda babasını gördü. Bir yere gidiyordu. Annesi de onu yolcu ediyordu.

Hemen geri döndü Volkan. Babası onu gördüğü yerde döverdi çünkü neden işe gitmedin diye. Babası onu farketmeden geri döndü. Köyün biraz aşağısında bir ırmak vardı. Oraya gidiyordu.

Irmak kenarında oturdu ve kara kara ne yapacağını düşünüyordu.

~

Kaç saat oturmuştu bilmiyordu. Hava hafiften kararmak üzereydi.

Yerden kopardığı çiçeği parmakları arasında döndürüyordu.

Yanında birini hissedince kafasını oraya çevirdi.

Bu dün karşılaştığı hocaydı.

"Merhaba, daha iyi misiniz?"

"Evet, iyiyim hocam. Teşekkür ederim."

"Rica ederim."

"Öyle dolaşıyordum. Sizi görünce nasıl olduğunuzu merak ettim. Rahatsız olduysanız kalkabilirim."

"Yok estağfurullah hocam. Oturabilirsiniz."

"Sizin isminiz neydi ? Dün o kadar konuştuk bunu sormayı akıl edemedim."

"Volkan, sizin ?"

"Vedat benimde. Hocam demenize gerek yok. İsmimle seslenebilirsiniz."

"Sizde aynı şekilde. Okulda 9-A sınıfına giriyor musunuz ?"

Vedat başıyla onaylayan mırıltılar çıkardı kafasını sallarken.

"Benim orada kız kardeşim okuyor. Vildan? Belki tanıyorsunuzdur."

Hoca bir süre düşündü. Daha yeni başladığı için isimler çok yoktu hafızasında. Daha sonra Vildan'ı hatırlayınca gülümseyerek döndü Volkan'a.

"Evet, evet. Vildan'ı biliyorum. Çok başarılı bir kız. Böyle devam ederse çok iyi bir üniversite kazanır."

"Gerçekten öyle mi düşünüyorsunuz?"

Volkan'ın gözleri parladı bu duyduklarıyla. Bir yandan da çok gururlandı.

"Evet gerçekten. Matematikte çok başarılı, diğer derslerinde de eminim öyledir."

Volkan'ın gülümsemesi daha da büyürken Vedat konuşmaya devam etti.

"Siz üniversite okudunuz mu ?"