Köy | bxb

Bölüm 11 - Çıkış

Volkan'ın bugün hastaneden çıkış yapıyordu.Volkanın arkadaşlarının arabası olduğu için onlar almaya geleceklerdi.

Onları beklerken Vedat eşyaları toplamıştı. İzin günü olduğu için o hastaneye gelmiş Vildan ve annesi sabah erkenden köye geçip Volkan için evi temizlemeye ve yatacağı yeri hazırlamaya gitmişlerdi. Ayrıca Volkan'ın en sevdiği yemeklerden yapacaklardı.

"Her şey hazır. Birazdan gelir çıkarız."

Volkan kafasını salladı. Eve gitmek onu korkutuyordu. Bunları düşünürken yüzü asılmıştı ve Vedat bunu anlamış yanına oturmuştu.

"Sakin ol Volkan. Senin stres yapmaman gerekiyor. Düşünme şu an onu. Belki bu durumu düşündüğümüzden daha farklı karşılar?" son dediğine kendi de inanmamıştı ama yine de kendini buna inandırmak istiyordu.

"Babamdan bahsediyoruz Vedat. İlla ki kavga çıkacak evden. Benim stres yaptığım nokta bu değil. Ben bu haldeyken annem ve Vildan'a bir zarar vermesinden korkuyorum. Daha ayağa bile zor kalkıyorum, kalksam bile yoruluyorum. Bu böyle bir süre gider. Onları nasıl koruyacağım?"

Vedat sıkıntılı bir iç çekti. Doğru söylüyordu ve bu söylediklerine verebileceği bir cevap yoktu. Sürekli o evde kendi de duramazdı. Çalışıyordu.

"Neyse düşünme sen, bir şey olursa hallederiz." dedi.

Kapı çalıp içeriye arkadaşları girince Vedat ayaklandı.

"Öğretmen, sen bana arabaya yerleşecek eşyaları ver. Sen de Volkan'ı getir olur mu?"

"Olur olur." dedi ve Vedat yerdeki valizi karşısındaki genç çocuğa verdi.

Çocuk valizi alıp dışarı çıkarken Vedat Volkan'ın koluna girdi ve odadan çıktılar.

Asansör ile aşağı inip arabanın yanına gittiler. Çocuk çoktan valizi yerleştirip Volkan'ın oturacağı koltuğun kapısını açmıştı.

"Buyrun Volkan hazretleri. " dedi. Volkan dediklerine gülerken içeriye oturdu. Kapısını kapattı ve o da sürücü koltuğuna oturdu. Vedat da diğer kapıdan Volkan'ın yanına oturdu.

Köye doğru yola çıktılar.

~

"Bak anneciğim, en sevdiğin yemeği yaptım. Hadi otur da ye."

Volkan Vedat'ın yardımıyla içeri girip elini yüzünü yıkadı ve mutfağa geçip oturdu. Annesi tam oğlunun yemek tabağını alacakken Vedat onu durdurdu.

"Sabahtan beri siz yorulmuşsunuzdur. Ben hallederim." diyerek tabakları aldı.

Volkan'ı görmeye birkaç kişi gelmişti. Herkes sofraya oturmuş Vedat ve Volkan'ı eve getiren çocuk tabakları doldurup veriyorlardı.

Evde babası yoktu. Yüksek ihtimalle işe gitmiştir diye düşündü.

Vedat herkesin tabağını doldurdu ve kendi tabağını da alıp masaya geçti. Volkan'ın iki yanını annesi ve kız kardeşi kaptığı için onun tam karşısına oturdu.

Sürekli onu görmek ve iyi olduğunu bilmek istiyordu. Bu hastanede geçirdikleri günlerde çok fazla korku yaşamıştı. Bu isteğinin de bu yüzden olduğunu düşünüyordu.

Herkes yemeğini yerken bir yandan da sohbet ediyordu.

Volkan bu sohbetten sıkılmış ve yorulmuştu. Yemeğini bitirip kaşığını tabağın içine koydu. Biraz geri yaslandı ve Vedat'a baktı. Yemeğini yiyordu.

Üzerinde bakışlar hissedince Vedat kafasını kaldırıp Volkan'a baktı. Gözlerini kırptı ne oldu dercesine.

Volkan ise ağzını oynatarak "beni buradan kurtar." dedi. Vedat gülmesini bastırarak kafasını salladı.