Peyda

10.03.2024
Peyda'ya hoş geldiniz.
Başladığınız tarihi alabilir miyim?

Bölüm şarkısı:
Göksel- Yalnız Kuş
🎀

"Kanla Yazılan Kader"

18 Ekim 2006
İstanbul, Türkiye

O günün hayatlarını kökten değiştireceğini bilmeden ümitle bekliyorlardı.

İki bebeğin doğumunu, kardeşlerinin, çocuklarının doğumunu bekliyorlardı.

Doğumhanenin önü kalabalıktı. Kadın içeride doğumdayken eşi ve çocukları kapının önünde mutlu haberi bekliyorlardı. Hiçbiri hayatlarının o günden sonra bir daha aynı olamayacaklarını bilmiyorlardı.

Onları bekleyen hüzün ve matem havasını bu kadar mutluyken düşünemiyorlardı bile.

Çocuklar doğacaktı. Hem de ikisi de sağlıklı bir şekilde. Tüm ailenin tek temennisi buyken hüzünlü haberin sesi yankılandı önce koridorda. Bir hemşirenin ağzından çıkan cümlelerle bütün mutlulukları bir anda yok oldu sanki.

Kadın ikiz çocuklara hamileydi. Biri kız, biri erkek. Erkek olan sağlıklı bir şekilde doğmuştu fakat kız olan için aynı şeyi söyleyemezlerdi.

Kız olanın kaderi daha doğduğu gün kanla yazılmıştı.

Anne kucağını tatmadan o adamın kucağına verilmesiyle karanlığa gömülmüştü hayatı. Yazılmıştı kaderi bir kağıda, yazan kişi katiliydi.

Ailesinin yasını tuttuğu bebek asıl yasını yıllarca kendi başına tutacaktı. Matem havası belki evden bir iki güne geçecekti ama bu bebek, daha doğduğu ilk an öldüğü söylenilen bebeğin kalbinden o matem havası hiç dinmeyecekti.

Annesinden, babasından, kaderinden ayrı düşmüş ve katilinin yazdığı kaderle yaşayacaktı hayatını.

Ailesi belki küçük bir anı olarak hatırlayacaktı onu ama o kendi çektiği acıları yıllarca hiç unutamayacaktı. Ailesini hiç bilemeyecekti belki de. Belki hiç yaşamayacaktı bu hayatı. Belki kadersiz doğduğu gibi kadersiz ölecekti bu minik bebek.

Şu an arkasından ağlayan ağabeyleri hiçbir zaman unutmayacaktı belki bu günü ya da dolduracaklardı iki güne yerini. Yerine başka insanlar geçecekti bir adı bile olmayan bu bebeğin.

Beraber aynı karnı paylaştıkları ikizi onu hiçbir zaman tanımayacaktı hissedemeyecekti belki.

Şu an babasının kucağına verilirken hissedecekti yokluğunu sadece. Ağlayacaktı için için. Susturamayacaktı hemşireler şu an olduğu gibi. Babası bile susturamayacaktı onu, ağabeyleri ağlarken tüm hastanenin duyacağı şekilde haykıracaktı kardeşi için ama nafile kardeşi de onun için bir başka adamın kollarında yırtınırken ulaşamayacakları birbirlerine bir daha. Anne karnında başladıkları mücadeleleri son bulmuştu, göbek bağları kopmuştu kız bebek kaybolmuştu.

Babasının kucağından hemşire tarafından alındığında bile ağlamaya devam ediyordu minik bebek. Babası ise uzun zaman sonra çaresizliği en çok şu an tadıyordu. Bir yandan kızını kaybetmişti, bir yandan oğullarını sakin tutmaya çalışıyordu bir yandan da karısına kızlarının öldüğünü nasıl söyleyeceğini merak ediyordu. O söyleyemezdi ki kıyamazdı karısına.

Yıkılamıyordu bile adam, güçlü kalması gerektiğini biliyordu, kızı için yüreği parçalansa da evlat acısıyla yansa da diğer çocuklarına bakması gerekiyordu.

O sırada kızlarının çok da yabancı bir yerde olmadığını bilmiyordu adam. Bilseydi durur muydu hiç yerinde, hayatlarını karartacak bu günden sağ çıkmalarını istemez miydi?

Bir intikamın pençesine düşmüş kızını canı pahasına korumaz mıydı?

Elinde tuttuğu bebeğe uzun uzun baktı kötü adam. Ağlamaya başladı bebek. Adam güldü sadece. Çok ağlayacaktı hayatı boyunca. Ailesinin çekmediği ne varsa çekecekti. Yalnız kalacaktı. Kalabalık bir ailesi olduğunu bilmeden yalnız ve kimsesiz kalacaktı.

Bunları bilmek adamı daha da sevindirdi. Kendi kanındaki bir çocuğa kıyacaktı yıllarca ve bunun adı intikam olacaktı ona göre.

Bebeğin ağlamasını umursamadı üzerine eğildi yavaşça adını, kaderini fısıldadı kulağına.

"Minik bebek, bu senin en mutlu anın doğumun. Doğdun, gülümse. Çünkü yaşadığın her an ben seni bizzat öldüreceğim." Ardından daha kısın bir sesle kulağına fısıldadı adını. Duvarlar, yerler bile şahit olmasın diye ismine.

"Peyda," dedi ıssız bir sesle.

"Peyda," dedi bir daha, bir sır verirmişçesine.

Son bir kez fısıldadı adını, iyice bilsin, unutmasın adını kimin verdiğini diye...

"Peyda."

🎀
Peyda, 1. Bölümün sonu.

Düşüncelerinizi bu satıra alabilirim.

⭐ Yıldızı parlatmayı ve yorumlarınızla önümü açmayı unutmayınız :)