Peyda

Peyda 17

05.04.2024
On yedinci bölüme hoş geldiniz.
Keyifli okumalar:)

Bölüm şarkısı:
Gülden Karaböcek-Ben Olmalıydım
🎀

"Had Bildirme Görevi"

28 Ekim 2023
İstanbul, Türkiye

Çokça hayal kurardım.

Elimde hiçbir şey yokken bile hayal kurmaktan vazgeçmemiştim. Aynı şimdiki gibi.

O zamanlar kuruduğum hayallerden yalnızca bir tanesiydi, kalabalık bir sofrada ailemle oturmak. Şimdi ise bu hayalim gerçek oluyordu ama niye mutlu değildim.

Küçük Peyda'ya gidip ilerde böyle kalabalık bir sofrada olacağını söyleseydim asla bu kadar hüzünlü olacağını düşünmezdi ama öyleydim.

İçimde geçmek bilmeyen bir sıkıntı kalbime baskı uyguluyordu. Bu masada onlarla otururken ve de ebeveynlerimle hiç iyi bir başlangıç yapamamışken kendimi bir yük gibi hissetmekten alıkoyamıyordum.

Beni görmezden gelip yemek yemeleri bile dokunuyordu biraz.

Sadece arada bir Ceyda'nın bana attığı çekingen ve kaçamak bakışlarla burada olduğumu fark ediyordum. Kendimi kendim bile görmezden geliyordum.

"Abi bu akşam Civelek'e gidiyor muyuz?" Kağan'ın laf arasında söylediği şey ile dikkatimi Civelek kelimesi çekmişti. Büyük ihtimalle bir mekandan ya da yerden bahsediyorlardı ve bu Civelek bana hiç de yabancı gelmiyordu.

Daha önce büyük ihtimalle duymuştum ama nerede duyduğum hakkında hiçbir fikrim yoktu.

"Gidelim, benim de ne zamandır aklımdaydı," dedi Tarık sol tarafımdan ama sonra bir şey hatırlamış gibi bakışları Ceyda'ya döndü. "Ama bugün güzel kardeşime sözüm var, onunlayım akşam." Diyerek Ceyda'nın yanağından makas aldığında Ceyda'nın yüzünde sahici bir gülümseme oluştu. Ben ise kalbimde küçük bir sızı hissettim.

Ceyda'nın gülümsemesi solarken yine kaçak bakışları benim üzerime değmişti bir saniyeliğine. Tarık'ın sinirli bir nefes aldığını hissettiğimde bunu fark ettiğini anladım.

Ceyda benden çekindiği için tepkilerini saklıyordu ve bu abilerinin hoşuna gitmiyor gibiydi. Bunu yapması içimi soğutmadı, yüreğim yangın yeriydi.

"Tamam bu seferlik Ceyda'da gelsin, hem ne zamandır merak ediyordu orayı." Dedi Kağan, sözleriyle bile beni görmezden gelirken.

Bakışlarımı onlardan çekip başka yerlere bakarken dikkatimi kaşları çatılı bir şekilde çocuklarını izleyen Nazlı Hanım'a değdi. Sanki bir şeylerden rahatsız oluyormuş gibiydi.

"Abi Ceyda için teklikeli olmasın? Son olanları biliyoruz." Mert endişeli bir şekilde araya girmişti.

"Mert haklı, Zalim geri dönmüş. Tehlikeli olabilir." Zalim lafını duyar duymaz bakışlarım Alparslan'a döndü. Onun da bana baktığını gördüm. Demek ki bu lafları bana bakarak söylemişti. O nereden tanıyordu Zalim'i? Daha doğrusu onlar nereden tanıyorlardı onu?

"Geri gitmiş diyorlar, hem gelmişse ne olacak? Ceyda bizim yanımızda, kimse ona zarar veremez." Tarık'ın sözleri beynimde dolanırken ve diğerleri de onu onaylayıp dışarı çıkma planı yaparken gözlerim dolacak yer arıyordu sanki, başımı yere eğmiştim.