Peyda, bir Gerçek Aile/Kaçırılmış Çocuk klasiğidir.
"Şimdi, on yedi yıl sonra annem ve babam karşımda dikiliyorlardı.
Onları görüyor, onlarla aynı masada oturuyordum.
Birbirimizi tanıyalı yarım saat bile geçmemişti.
Varlığımızdan haberdar olmamız...
Yıllar önce ailesinden koparılıp bir çiçek gibi susuz, ışıksız kaldıkça yavaşça solan bir kızım.
Bir kişinin bile yanında durup destek vermediği o kişiyim.
Hasta yatağında ateşler içinde kalan ama su uzatan kimsesi olmayan o kızım.
Nazlı Hanım'ın yardımıyla yattığım yatağımdan şafak vakti ani bir dürtüyle uyanmıştım. Bu ani dürtü beni korkutmamış aksine tadınıklık hissiyle bakışlarımı odada gezdirmeme sebep olmuştu.
Odadaki koku bana tanıdıklık hissinin sebebini açıklıyordu. Zalim gelmişti. Hayır. Cüneyt gelmişti.
Neden geldiğini anlamak için odada gezen bakışlarım yatağımın yanındaki komodinde durdu. Üzerinde bir zarf vardı.
Zarfı heyecanla elime aldım. Yediğim serumdan dolayı daha iyi olsam da yine de üzerimde hâlâ hüküm süren bir kırgınlık ve uykusuzluğun sebep olduğu bir baş ağrısı vardı.
Zarfı açtığımda karşıma iki şey çıktı. Biri küçük bir kart diğeri de mektup olduğunu düşündüğüm bir kağıt.
Kartın ön yüzünü çevirdiğimde bir tarafında yazı bir tarafında da bir fotoğraf olduğunu gördüm.
Zahir EtkaVarel Yaş 19 İstanbul, Türkiye
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gördüğüm yüz ile nutkum tutulurken diğer elimde tuttuğum mektubu okumaya başladım.
📜 Peyda, kızım.
Hayatında olamadığım, varlığımı hissettiremediğim ve seni incittiğim her saniye için özür dilerim.
Seni sesimden dahi mahrum bıraktığım için özür dilerim kızım.
Hiç konuşamadım sana karşı. Tek kelime çıkmadı ağzımdan çünkü seni gördüğüm zaman boğazım düğümleniyor, konuşamıyorum.
Seni gördüğüm zaman pişmanlıklarım, boyumu da yaşımı da geçiyor.
Annen öldü, ardından beni de peşinden çağırıyor. Senin için pes etmeyeceğim, Peyda.
