"Bir gün gelecek, özgür olacağız." dedim ona dikkatle bakarken. "Duydun mu beni Sera Çiçeği'm, bir gün gelecek biz seninle sarılacağız."
Ülkesini her defasında onurlandıran bir boksördü Efnan, şampiyondu. Ancak kimsenin göremediği, kalbinde dağ gib...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞAMPİYON
"İhlal!" diye bağırdı hakem.
"Ne var ne yapmışım?"
"Adamı bayılttın daha ne yapacaksın?" dedi hakem, "Ambulans ekiplerini yönlendirin!"
Hakem, ihlal yapan boksörü kenara çekip, "Hayır sen adama neden kafa atıyorsun? Kafa atıyorsun, sonra neden ensesine yumruk indiriyorsun, sizi ayırmaya çalışırken bana da saldırıyorsun." dedi sakin kalmaya çalışırken.
"Sürekli kaçıp durmasın o zaman. Atak yapsın. Akşama kadar onu mu kovalayacağım ben?" dedi boksör küstahça. Bu konuşmaları ve davranışlarıyla boksör olmayı hak etmeyen biriydi ve fair-play çerçevesinin dışına çıkıyordu.
Bir yandan kendi maçıma hazırlanıyordum, diğer yandan ise halihazırda oynanan boks maçını tabletimden canlı yayın aracılığıyla dinliyordum. Yapılan ihlal tekrarını verdiklerinde dikkatle izledim. Sağlam bir vuruştu. Önce kafa atıp ensesine vurmasıyla adamı bayıltmıştı. Bu kural ihlaliydi. Karşındaki kim olursa olsun öldürme amaçlı olmasa bile birini öldürecek veya yaralayacak vuruşlarda bulunamazdın. Yalnızca kazanmaya çalışırdın. Birini öldürme hırsıyla değil, kazanma hırsıyla çıkmalıydın bu maça. İnsanlar bu sporu maalesef yanlış amaçlarla kullanıyordu.
"Efnan!" başımı uzatıp kapıya doğru baktım. "Gördün mü lan ihlali?"
"Gördüm, evet." dedim ayakkabılarımı giyerken. "Epey sağlam geçirmiş. Ne yaptılar?"
"Ambulansla hemen götürdüler adamı, en son inleyerek küfrediyordu. Yani dilini bilmem ama bana küfrediyor gibi geldi."
Burnumdan sesli bir nefes vererek gülerken ayağa kalktım. "Peki ihlalci?"
"O bizim Mustafa ya, bir ara onunla ringe çıkmıştınız hatırlıyor musun? Hani şu sürekli değişik hareketleri olan eleman? Onun da hakkında disiplin işlemleri başlatılacak, götürdüler."
"Ha şu..." dedim kaşlarımı kaldırarak. "Hatırlamaz mıyım, her puan kazandığında bana doğru kışkırtıcı hareketler yapıyordu. Herhalde artık lisansını iptal ederler."
"İnşallah ederler, bıktırdı vallahi. Neyse, hazır mısın sen?"
Başımı salladım, "Hazırım Gökhan, hazırım." dedim. Gökhan benim hem antrenörüm hem de bu dünyadaki tek dostumdu. Gülümseyip omzuma vurdu. "Hadi bakalım o zaman, şampiyon." omzuna havlumu koyup bakışlarıyla kapıyı işaret etti. "Gitme vakti."
Hızlı adımlarla kapıya yöneldim. Kameramanları görünce yavaşladım ve hepsine selam vererek ringe doğru yürüdüm. Hakem, anons geçerken göğsümü gere gere yürümeye devam ettim.
