ეს წიგნი საშინელებაა- გულწრფელად ავტორი, რომელმაც ეს წიგნი დაწერა. (შეტყობინება ნამდვილი ავტორისგან 😂 😂 )
რა იქნებოდა, თუ არა ერთი, არამედ ორი ადამიანი გადაურჩებოდა ვოლდემორტის თავსახმას პოეტრების კოტეჯში.
შ/ს ლილიანა პოტერი, ტყუპი და ჰარი ჯეიმს პ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ხუთივე ვიდექით ჯერაც იქ, მე დრაკოს მოვშორდი და ცრემლები მოვიწმინდე. მოულოდნელად რონმა ტკივილისგან დაიყვირა. "მან მიკბინა! სკრაბერ!" რონმა დაიყვირა და მის ვირთხას გაეკიდა.
"რონ, რონ!" ჰერმიონამ დაიყვირა და მას გაეკიდა. მე, ჰარი და დრაკო კი მათ გავყევით.
"რონალდ ჯანდაბა!" დავიყვირე მე.
"სკრაბერ მოდი აქ!" რონმა დაიყვირა რპცა საბოლოოდ აიყვანა მისი ვირთხა მიწიდან. "სკრაბერ, შენ მე მიკბინე!" თქვა და წარბები შეკრა.
მიწაზე დაჯდა, მაგრამ ნაცნობი და საშიში ხის ქვემოთ. თვალები გამიფართოვდა. "ჰარი, ხვდები ეს რა ხეა?" ჰერმიონამ თითქოს ჩემი ფიქრები გაიგოო, იკითხა.
"თქვენ ამ ხეზე სერიოზული დამოკიდებულება გაქვთ" დრაკომ თქვა, ახსოვდა ჩვენი მეორე წელი.
"ეს კარგი არაა, რონ, გაიქეცი!" ჰარიმ დაიყვირა.
რონმა აიხედა და სახეზე შიში გამოესახა. ხელი აწია. "თქვენ გაიქეცით! ეს გრიმია!" დაიყვირა რონმა.
უკან მივიხედე და ნამდვილად გრიმი იყო იქ. მაგრამ მე ზუსტად ვიცოდი ვინ იყო ის რეალურად, სიბრაზე გაიზარდა ჩემში. ძაღლი გამოიქცა ჩვენსკენ და პირდაპირ რონისკენ წამოვიდა. მის ფეხს დაეჭიდა და მისი გათრევა დაიწყო. ყველა მისკენ გავიქეცით იმ იმედით რომ წითელ თავს დავიჭერდით, მაგრამ ის უკვე შუა ხვრელში იყო. წამში ჩემი ანიმაგუსის ფორმა მივიღე და რონს გავეკიდე ხვრელში.
