Hayaller ve gerçeklerin çarpıştığı dünyasında, İlkay'ın hayatı bir dönüm noktasına gelir. Lise mezunu, hayalindeki işin peşinde koşarken kendini beklenmedik bir yerde, bir fabrikanın gürültülü koridorlarında bulur. Hayatın zorluklarına karşı bir sip...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün bitmek nedir bilmiyordu. Zaman yavaş yavaş akıyordu sanki, yorulmuş, gerilmiştim fazlasıyla. Kaçıncı kez kontrol ettiğim evrakları tekrardan göz gezdirirken camdan süzülen bakışların varlığını hissettim. O bakışlar, derin ve hesaplayıcıydı, sanki her bir hareketimi, her bir kararımı değerlendiriyorlardı.
Yavuz Bey'in beni izlediğini bilmek, sinirlerimi altüst etti. Klavyede yazı yazarken parmaklarım sık sık yanlış tuşlara basıyor, evrakları düzenlerken sayfaları karıştırıyordum. Her hata yaptığımda, bu gözlem altında olmanın verdiği baskı daha da artıyor, bu da beni daha fazla hata yapmaya sürüklüyordu.
Ona bakmamaya çalışsam da varlığını sürekli hissediyordum. Göz ucuyla camdan baktığımda, sakin duruşunu, kendinden emin tavırlarını görüyordum. Orada oturmuş, hiçbir şey yapmıyor gibi görünse de bakışlarının yoğunluğu odanın içine dalgalar halinde yayılıyordu.
Çalışmaya devam etmeye çalıştım ancak ellerim titriyor, kağıtlar arasında gereksiz yere zaman harcıyordum. Bir dosyayı açıp kapamak, basit bir veriyi kontrol etmek bile benim için zorlaşmıştı. Adamın varlığı, odayı dolduran sessiz bir otoriteyle, çalışma şeklimi etkiliyordu.
En sonunda dayanamadım lavaboya gitmek için oturduğum yerden kalktım. Bakmamam gereken yere maalesef bakınca yine göz göze geldik. Allah'ım, ben lavaboya gidiyorum demem gerekiyor mu? Niye çekmiyor gözlerini üzerimden? Arkamı dönüp bir anda gitsem ayıp olur mu? Aman bana ne ya ne olursa olsun.
Hızlı adımlarla lavaboya girip kapıyı kapadım. Klozete oturduğumda telefonumun mesajlar kısmını açtım.
İlkay:
Senin bu arkadaşın sürekli beni izliyor, geriliyorum.
Anında görünce biraz olsun sırıttım. Bu gerginlikte onunla konuşmak oldukça iyi geliyordu.
Sinan:
Nereden biliyorsun seni izlediğini?
İlkay:
Kör değilim, görüyorum ve hissediyorum. Sabah buzlu olan cam nasıl olduysa net oldu. O karşımdayken rahat olamıyorum.
Sinan:
Yavuza karşı önyargıların var bence, bu yüzden de rahatsız oluyorsun.
İlkay:
Ne alakası var? Lavaboya gelmek için ayağa kalktığımda göz göze geldik sürekli olduğu gibi. Bakışlarını çekmek yerine hâlâ bana bakıyordu. Yavuz Bey çişim geldi tuvalete gidebilir miyim diye izin alma ihtiyacı duydum bir an.
