Hidden Heiress

Fifteen

Fifteen

I smirked when Ryker put down his weapon. He didn't even got his bullseye!

"Need improvement Ryk! Masyado ka paring mahina." Asar ko sa kanya. Nagtungo siya sa likuran ko at pinapanuod akong i-assemble ang shotgun ng walang kahirap-hirap. When I am ready, I target the circle on it. Tatlong sunod-sunod na putok ang pinakawalan ko at lahat 'yun nakapasok sa parehong butas. I smirked.

Ryker chuckled behind me. "Ang yabang! Hobby mo parin naman ito." Sinamaan ko siya ng tingin habang dinidi-assembled ang armas na ginamit.

I sighed when I remember how I beg my parents to let me join a military academy pero hindi pinayagan.

Ilang beses pina-intindi sa akin ni Daddy ang gusto kong gawin. That they want me protected and yet I want a job that requires a sacrifice?! He calls it bullshit! Pati si Mommy umalma sa gusto kong gawin.

I always swallowed hard when I remembered how heated our conversation about that. Ayoko nalang balikan!

I continued my Grade 11 at home, dahil sa nangyari sa school, hindi na muna ulit ako pinalabas nila Mommy. Grade 12 when I flew to Spain for my studies. Mom and Dad also settled down there. Paminsan-minsan na lang silang naluwas ng Manila para mabantayan ako.

My three bodyguards retired. As much as I want them to be with me always. Parang naging decision maker nila ang nangyaring laban para tuluyang mag-retired sa trabaho at umuwi sa kani-kanilang pamilya.

I still vividly remember how my parents let me decide about it.

"They want to talk to you Keisha." Ani ni Mom sa study room nila Daddy. I sighed at tumango.

Inabot ng halos apat na oras ang naging bakbakan sa school nang tuluyang sumuko ang mga rebelde. Kulang na kulang sila sa reinforcements, samantalang ang Militar ay mas dumami. Nabalitaan ko 'ding wala namang nasaktan na estudyante at lahat ay nakauwi ng maayos. Yun nga lang, halos dalawang lingong walang pasok sa school dahil sa nangyari. Natakot din siguro ang ibang mga magulang na papasukin ang mga anak dahil masyado pang sariwa ang lahat. My Dad involved himself by covering our name on that incident. Kahit kalat na kalat ang ginawa naming hakbang para makatakas at maprotektahan ang ka-eskwela, hindi pumayag si Dad na lumabas yun sa media.

Reyla, Lia and Yen flew here that day. They stayed for 1 week before finally turned their resignation to my father. Nalungkot ako nang malaman ang lahat. They've become my sister during that time pero hindi naman pu-pwedeng ipagkait ko sa kanila ang kalayaan na gusto nila.

They've trained me enough to protect myself, they do their job well! At halos nakita nila ang katas ng pagtuturo nila sa akin during that attack.

Isa-isa silang pumasok sa silid, parehong lumabas si Mom and Dad doon, leaving us there.

Ayokong ipakita sa kanila ang pag-alma ko sa gusto nilang gawin but then—of all the people, I know what it feels like to be deprived of everything you want, the freedom! At kung hindi ko sila papayagan na umalis parang wala akong pinagkaiba sa magulang ko.

I smiled sadly at them. I suddenly remembered their conversation about them quitting. Their hopes and plans echoed on my ear.

They've protected me enough and I know hindi lahat ng oras ay nasa tabi ko sila. Dahil sa kanila, nahasa ako ng husto. Dahil sa kanila, nagamit ko ang natutunan ko hindi lang para protektahan ang sarili ko pati na rin ang pag-protektang nagawa sa kaklase ko at sa ibang tao.

Their eyes speaks of how much theyre proud of me for being brave even if they are not by my side.

"I heard you are quitting." Pauna ko sa kanilang tatlo.