Hidden Heiress

Seventeen

Seventeen

Itinuko ko ang aking dalawang siko sa table and intertwined it. Mataman kong tiningnan ang aking bodyguard na titig na titig sa akin.

"You look so familiar, sergeant! Did we meet already?" tanong ko sa mga titig niya. I saw him swallowed hard na mas lalong nagpakunot ng noo ko.

Nauna siyang mag-iwas ng tingin sa akin at nagmatyag sa paligid. Naglakad siya patungo sa glass window na kung saan tanaw na tanaw ang nasa labas.

"N-No Mam!" he said. Natigilan ako at napakurap-kurap sa harap niya. Even they're voice sounds the same.

"Your sergeant Javier? Right? Do you know any surname Dela Vega?" Kitang-kita ko ang pagkakatigil niya sa ginagawa at napalingon sa akin. Halatang-halata ang tanong sa mga mata niya.

"No Mam." I sighed and drop my eyes on the documents in front of me. Hindi na ako ulit nagsalita. I suddenly felt guilty about what happen to Lennox and I. He may be thinking now that I ghosted him. After that incident, hindi na ako nagparamdam sa kanya. Sinubukan ko namang kontakin siya pero I just didnt know how to do it. I lost contact to him. Ang phone ko na inaasahan kong magko-connect sa akin sa kanya ay hindi ko na makita.

When I graduated Grade 11, I tried to search his name on social media but nothing pop-up. Tumigil na 'din ako sa pagbabakasaling makakausap ulit siya. I also tried to forget about him during the past year.

For me, he was just a lost friend that I met when I'm deprived of freedom. Hindi 'rin naman gaanong lumalim ang pagsasama namin, except that he was transparent his love for me.

Past 1pm when Mateo go inside to bring my food. Kitang-kita ko ang riin ng titig sa kanya ng aking bodyguard bago papasukin. Gusto niya pang kapkapan ito pero pinigilan ko na. But then he inisist because its part of their job and protocol.

I watch him frisk Mateo aggressively in front of me. Halos gilitan na niya ng leeg ito sa bawat pagkapkap niya.

"Mam, your lunch po." aniya nang matapos. Kitang-kita ko ang inis na tingin niya sa aking bidyguard bago unti-unting nilapag sa harap ko ang lunch na hinanda niya para sa akin.

I smiled at him. Kitang-kita ko pa ang pamumula ng mukha niya dahil sa pag-ngiti ko. Parang biglang nalusaw ang inis niya dahil sa simpleng ngiti ko. "Thanks! And by the way...is it okay if I ask my bodyguard food with you?"

"Ah sure Mam. Ipapadala ko na 'din po kaagad dito." and he excused myself, a bit pissed.

I resumed myself on reading some documents while eating my food. Naibigay na 'din ni Mateo ang pagkain sa bodyguard ko.

Ilang beses ko pa siyang kinumbinsi na sabayan ako sa pagkain but he didn't do it...instead he just watch me so intently like I am his food for today.

What the hell is this?

The way his eyes watch me, It really remind me of Lennox, the same feeling, vibes and aura!

I awkwardly finish my meal when I saw Ryker name flash on my phone. Suminghap ako at walang ganang sinagot ito.

"What?" sikmat ko sa kanya.

"Where's my key?"

"In my room, of course!"

Rinig ko ang pagkasamid ng aking bodyguard sa iniinom na tubig dahil sa sinabi ko.

"God! I didn't go home last night." Tamad kong in-on ang loudspeaker ng aking phone at pinakinggan siya.

"Before I get the key, can I sleep in your room?" napatingin ako sa harap ko. At huling-huli ko ang nagpupuyos na galit ng aking bodyguard habang nakikinig.