கவிக்கிளை

செந்தூர மயக்கம்

குளிர் மூச்சு விட்டபடி,
தளிர்-தேகம் உரசிப்போகும்...
பூவும் இதழ் சினுங்கும்;
தாவும் இளவேனில் மாலைக் காற்று!

அரைகுறையாய் முறித்த சோம்பல்,
திரை திரையாய் தெரிந்த முகில்கள்,
கதை பேசி ஆடும், கொடியில் உலரும் ஆடைகள்;
கவிதை மழையில், மௌன-ரசனை தூது அனுப்பும் வான் ஓடைகள்!

மலையிடுக்கில் மறையும் ஞாயிறு,
வலை வீசிய முத்தக் கயிறு,
சிந்திச் சிதறிய காதல் கொஞ்சம்;
அந்தியில், வெட்கச் செந்தூர மயக்கம் கொஞ்சும்!

மனக்காட்டில் நினைவுப் புயல் அடிக்க,
தனிக்கூட்டில் இவ்வேளை, அதை அடைக்க,
மெல்லிய தோர் இறகு, இதமாக வருட;
தள்ளி இருந்த இன்பம், பாதங்களை நெருட...

கூச்சல் போடும் இவ்வுலகின் சப்தம்,
நீச்சல் போட்டு... இயற்கை மடியில் நிசப்தம்!
நிம்மதியின் கருவறையில் எனை நிறுத்தி, என்,
சம்மதத்தோடு கைது செய்தது, அந்த அழகு வான்!