Kiedyś gdy Jirayia był młody i niedoświadczony w swoich umiejętnościach pisarskich stworzył on książkę. Miała ona tytuł "Opowieść o Niezdarnym Ninja i Zbyt Temperamentnej Kunoichi". Kilka lat później, jego ukochana od wielu lat kobieta urodziła mu d...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[. . .]
"To rzeczywiście straszne miejsce" - stwierdziła Sakura, spoglądając wzdłuż lasu, który rozciągał się przed nimi, emanując atmosferą tajemniczości i niebezpieczeństwa.
"Zgadzam się" - potwierdziła Asami, uczucie niepokoju rosnące w jej wnętrzu, gdy myślała o tym, co może ich spotkać w drugim etapie egzaminu.
"Sami się przekonacie, dlaczego to miejsce zwane jest 'Lasem Śmierci'" - powiedziała wesoło Anko, choć w jej tonie było coś niepokojącego, co sugerowało, że nie wszystko w tym lesie było tak zabawne, jak mogłoby się wydawać.
"'Sami się przekonacie, dlaczego to miejsce zwane jest 'Lasem Śmierci'" - powtórzył za nią Naruto, kompletnie nie przejmując się, a wręcz próbując popisywać się swoją nonszalancją i pewnością siebie. "Jakoś nie udało ci się nas przestraszyć! Wcale się nie boję, dattebayo!" - dodał pewnie, starając się udawać, że nie ma obaw przed tym, co może ich czekać wewnątrz Lasu Śmierci.
"Naprawdę? Jesteś bardzo odważny" - stwierdziła Anko z uznaniem, patrząc na Naruto, który zdawał się nie mieć najmniejszych obaw. Zgrabnie wyciągnęła kunai z rękawa i z precyzją rzuciła go w stronę chłopaka. Kunai przeleciał tuż obok jego twarzy, zostawiając rysę na policzku, z której zaczęła cieknąć krew. - "Chłopcy tacy jak ty, giną pierwsi" - stwierdziła Anko, pojawiając się nagle za Naruto. Jej obecność była pełna niebezpieczeństwa, a jej słowa brzmiały jak groźna przepowiednia. "Potem spływają tą czerwoną krwią... Kocham to miejsce" - dodała, dotykając delikatnie policzka chłopaka, zbierając krew na swoim palcu. Nagle, zaskakująco, odwróciła się i wyciągnęła kolejny kunai.
W tym samym momencie, chłopak z długim językiem, trzymając ostrze Egzaminatorki, przemawiał. "Tu jest twój kunai" - powiedział spokojnie, wyciągając odnaleziony przedmiot.
"Dziękuję" - podziękowała mu Anko, przyjmując kunai z wdzięcznością, choć jej wyraz twarzy wciąż pozostawał niepokojący.
"Ale nie stawaj za mną, tak jak teraz. Jeśli nie chcesz umrzeć młodo" - dopowiedziała Anko, odbierając swoją broń i ostrzegając chłopaka przed ryzykiem.
"Krew mnie podnieca. Do tego mój cenny włos został ścięty, trochę się podekscytowałem" - stwierdził chłopak próbując poddać atmosferze lekkości po poprzednim incydencie.
"Przepraszam za to" - przeprosiła go Anko, wyrażając skruchę za swoje niekontrolowane działanie. Chłopak, widząc, że sytuacja uspokoiła się, wrócił do swojej drużyny, przyjmując pozycję obok swoich towarzyszy. - "Wygląda na to, że wielu was krew się gotuje na samą myśl o egzaminie" - zauważyła Anko, oceniając nastroje wśród geninów. Jej zadowolenie było wyczuwalne w powietrzu. "Robi się ciekawie" - dodała, wskazując na zbliżające się wydarzenia z nutą ekscytacji.
[. . .]
Asami, stojąc wśród grupy, której członkowie zaciekle przygotowywali się do drugiego etapu egzaminu, nie mogła powstrzymać drwiącej myśli, która przemknęła jej przez umysł w momencie, gdy Anko zwróciła się do nich z poważnym tonem, wyjmując z kieszeni plik kartek.
