Beni Buldu

Yaşıyoruz!

3. Kişi anlatımıyla.

"Allah belanızı vermeye tamam mı."

Doğu enkazın altından çıkarken bir yandanda sövüyordu.

"Ulan salaklar biz vampiriz ya hani, zor ölüyoz falan filan söylesenize atlardık aşağı. Böyle uçak üstümüze yıkıldı."

"Doğu sus bı ya. Kolum kırıldı sanırım."

Yiğit kolunu kaldırarak enkazdan çıktı.

"Yaralı varmı."

Çağatay kızları da enkazdan çıkardıktan sonra konuştu.

"Yok iyiyiz."

"Gerizekalılar..."

Doğu sinirle yürümeye devam etti.

He birde arkada gülmekten ayağa kalkmayan bir adet yavuz vardı.

"Ulan ne güzel çakıldık öyle. Arkadan Doğu ve Çağatayın yaratıcı küfürlerini görseniz varya yıkılırsınız."

Çağatay eline aldığı enkaz parçasını Yavuzun kafasına atarken Yavuz hala yerde gülüyordu.

"Valla rezilsiniz."

Buse adayı kaldırıp üstünü başını sirkeledi.

"Kız. Şoka mı girdin. İlk defa uçak üstümüze yıkılmıyo kendine gel."

"Buse adayı sarsarken ada kendine gelerek Buseden kurtuldu.

"Sarsma midem bulandı ay."

Böylece Ekip uçaktan sağ kurtulmuş oldu.

Efe-Lara-Kerem

-Lara-

Bir hizmetçi sabahın beş buçuğunda gelip bizi kaldırdıktan sonra banyoya geçtim.

Bugün ayrı bir sinirliyim bulaşmayın bana!

"Lara. Uyandın mı güzelim-"

"Yanında yatmıyorsam uyanmışım demektir Varlıkcım!"

"Sıçtık."

Efe sesizce söylenerek yanıma geldi.

"Bugün biraz sinirliyiz sanırım ha güzelim."

"Azcık sinirliyim evet."

Efe boynuma öpücük bırakırken ben ondan kurtulmaya çalışıyordum.

Tam o sırada yeniden kapı çalınması ile kapıya yöneldim.

"Yine o kadınsa bu sefer yolarım."

Kerem çıktı.

"Lara'm sinirlisin sanırım sesiniz yan odaya geliyor."

"Abim."

Kereme sarılıp yanağını öptüm.

Kerem şaşkınca elini belime atıp beni kendine bastırırken Efeye kaş göz yapıyordu.

"Noldu buna."

Sesizce Efeye fısıldadı.

"Bilmiyorum ters bugün dikkat et." Dedi Efe

"Efe ben ters miyim."

Gözlerim dolu bir şekilde ona baktım.
Noluyo lan bana.

Efe telaşla yanıma geldi ve saçlarımı okşadı.

"Öyle şey olur mu güzelim sen çok düzsün- yani işte ters değilsin."

Kereme daha çok sokuldum.

Arkadan birinin gelmesi ile durduk.

"Efendim. Kral sizi çağırıyor. Önemliymiş "

Önemine şıçsınlar.

Kaden-Barış

-Kaden-

En son bir yemek macerasından sonra çok şükür kamp kuruduğumuz yere gelebilmiştik.

"Kaden..."

"Efendim."

"Benden... Uzaklaş."

"Ne? Noluyor."

Ona doğru biraz yaklaştım.

"İyi misin."

Kafasını yere eğmişti ve kendini sıkıyordu.

"Kaden..."

Endişelenmeye başladım artık noluyor.

Yanına yaklaşıp elimle çenesini tutup bana bakmasını sağladım.

"Gözlerini aç hadi."

Koyu kırmızı gözleri ile bana baktı.

"Susamışsın sen."

Kafasını sallayıp yine gözlerini kapattı.

"Uzak dur bu yüzden. Baş etmeye çalışıcam."

Gönlüm el vermiyordu böyle acı çekmesine.

"Barış."

İyice ona yaklaştım. Yüzlerimizi aynı hizaya getirdim.

Gözlerini açıp minik bir çocuk gibi bana baktı.

"İç hadi."

Kafasını hayır anlamında salladı.

Derin bir nefes alarak kucağına oturdum ve boynumu ağzına doğru götürdüm.

O da elini refleksle belime attı.

"Hayır. Ya kendimi kontrol edemezsem.'

Son çare olarak kafasını iyice boynuma bastırdım.

Ve birden boynuma saplanan dişleri ile irkildim.

Hafifçe gülümseyerek saçlarını okşadım.

"Nasılda susamışsın. Kıyamam sana.'

Kan içerken birşeyler mırıldandığını duydum.

En son başımın dönmesi artarken dişlerini boynumdan çekti.

Gözlerim kapanmadan önce son duyduğum sözler.

"Teşekkür ederim birtanem." Oldu.

Bittiğ

Güzel ilerliyor dimi.

Seviyor musunuz olayları ve karakterleri.

Ben sizleri seviyorum cnmlar

Byee 💗💓💞