Chapter Seventeen: Megar Province
"ALL HAIL TO THE PRINCESS!" Sigaw ng pinuno ng probinsya dahilan ng pagsabay-sabay nilang pagyuko sa harapan ko.
Hindi sila madami. In fact, you can count them with your fingers. I think there's only a hundred of them who live here. Paano kaya sila nabubuhay rito?
The weather's very cold. Madilim rin ang paligid na parang isang minuto lang ay babagsak na ang malakas na ulan but no, hindi rito umuulan at hindi rin nasisinagan ng araw. Wala ring mga halaman ang nabubuhay rito.
Well, such is the monsters' land.
"Raise your head, Megarians." Saad ko kaya sabay-sabay rin silang tumayo ng maayos.
Pinasadahan ko sila ng tingin. Lahat sila nakasuot ng damit mula sa pinagtupi-tuping tela, walang sapin ang kanilang mga paa, nangangayat na ang kanilang mga katawan at tila naliligo sila sa putik dahil sa maputik nilang mga mukha.
Kung simple lang ang suot kong bestida ngayon, malamang ay mukhang mamahalin ito sa paningin nila.
Tumikhim ako. I'll be living with them until I'm done with my mission, therefore, I have to be friendly as much as possible.
"I'm only an ordinary student of Douglas Academy who's here to fulfill my mission which only means that I'll be living with everyone until I finish my mission. I hope we get along through those months." Nakangiti kong usal sa kanilang pinuno.
Ngumiti rin sa 'kin ang kanilang pinuno bilang pagtugon sa sinabi ko.
Even the province head looks like a beggar.
Napunta ang tingin niya sa likuran ko at nangnunot ang noo, "My lady, you're with a child?"
Napakamot ako sa aking batok at napangiwi, "Y-yes, I'm with a child."
"The child won't have the tolerance to live here for a week, let alone a month." Nag-aalala niyang turan kaya napabaling rin ako kay Liam at tinitigan ang natutulog nitong mukha.
"It's okay. I have purchased the Megar Mansion before I came here. We'll be staying there."
"H-huh? The Megar Mansion? The owner died without a will that made us no choice but to appoint me, the oldest among them, as their head yet not able to enter the mansion." The owner, he's pertaining to the late province head.
"Isang daan kayong nakatira rito, saan kayo namamalagi?" Lito kong tanong rito.
Sa pagkakaalam ko, ang Megar Mansion lang ang lugar rito kung saan hindi napupuntahan ng mga halimaw, hindi rin malamig du'n gaya dito. I don't know exactly why.
"We built a tent beside the mansion. That way, we can rest our back against the mansion's compound and sleep peacefully." Oh- I see.
"Then, shall we get going? My child might get sick from the weather here."
"Waaaww! Mama, dito po ba tayo titira? Napakaganda po rito, hindi rin po malamig ang klima rito." Dinig kong lintaya ng bata nang makarating kami ng mansyon saka niya ito sinabayan ng paghagikhik.
"Oo naman, anak ko. Mamamalagi tayo rito hanggang sa nandito pa ang prinsesa."
"Ay- sayang po! Sana ay dito nalang po siya tumira forever!"
"Hindi pwede, anak. Kailangan niyang bumalik dahil magpapakasal pa siya sa prinsepe para maging emperatris."
"P-pero ang ganda po rito sa malaking mansyon na 'to—"
"Tumahimik ka na, baka anong sabihin ng prinsesa pag narinig ka niya!"
Pinagsawalang bahala ko nalang sila at nilibot ang paningin sa mansyon. The mansion is quite big to be standing here in Megar Province. Para lang itong palasyo, medyo moderno nga lang ang dating nito.
BINABASA MO ANG
Reincarnated As An Unknown Character
FantasyReborn Doulogy #1 (First Generation) From being the popular student To being an unknown character I was one of those students whose name was always mentioned whenever we had an event at our university, the model of our school uniform, and the queen...