Reincarnated As An Unknown Character

Chapter Twenty-Three: Mission Completed

Chapter Twenty-Three: Mission Completed

After that cursing scene, it poured. Napakalakas ng ulan na sinasabayan ng kidlat at kulog. Bumisita rin ang napakalakas ng hangin na tinatangay ang buong kagubatan.

All I can say is that.. This land is currently purifying.

Nakadungaw lang ako sa bintana ng kwarto at pinapanood ang pag-ulan.

What's the point of purifying this land anyway? Namatay naman ang mga tao rito.

Bumuntong hininga ako saka ko sinara ang bintana, pumunta sa aking kama at umupo rito.

I wonder what they felt when they're being killed. Ano kaya ang nasa isipan nila nung pinapatay sila? Natatakot ba sila na makita kong hindi nila nakayanang iligtas ang anak ko? O nalungkot sila dahil hindi nila masisilayan ang probinsyang ito na maging maaliwalas at malinis na lugar?

Ang anak ko.. at si Ruth.. paano ba sila pinatay?

Patuloy lang sa pag-pop ang mga katanungan ko sa isipan ko hanggang sa naramdaman mo ang pagtigil ng ulan.

Dali-dali akong bumalik sa bintana at binuksan ito muli. Bumungad naman sa 'kin ang maaliwalas na probinsya.

Ang dating madilim at napakalamig na lugar ay ngayo'y nasisinagan na ng araw. Ang bundok na noo'y tinitirahan ng mga halimaw ay naging ordinaryong bundok na.. ngunit napakaganda.

The place must have been improved despite it being dull before because of my magic, The Curse.

Bumuga ako ng malakas na hangin.. The land is finally.. purified.

Dala ang aking mga bagahe ay isa-isa ko itong nilapag sa karwaheng bigay ng akademya. Buti at malakas ako.. or else, I won't be able to carry these luggages.

Sumakay na ako sa karwahe dahilan ng pagbaling ko sa kabayo na siyang magpapatakbo sa karwahe. I'll have to use my magic.

Bago ko patakbuhin ang kabayo ay dinungaw ko muna ang ulo ko sa bintana ng karwahe para suriin sa huling pagkakataon ang probinsya.

Ang probinsya na siyang libingan ng Anak ko, ni Ruth, at ng mga Megarians. Ang probinsyang hindi maapakan ng kung sino kundi ang mga kadugo ko lang. The province whose under my curse.

"Megarians, Ruth, My Dear Liam, your souls can wander freely inside the province. Please.. do rest in peace." I have completed my mission. Subsequently, I have to go back.

At tuluyan ko ng pinatakbo ang kabayo.

Habang tumatakbo ay hindi ko maiwasang mapatitig sa salamin na hawak ko.

Prince Liam..

At first, I thought he was just busy and didn't have the time to talk with me. But now that he's been ghosting me for almost two months? I can only think of worst things.. pero sana ay hindi totoo ang mga hula kong ito.

I still have this hope na ako pa ang mahal niya.. kahit na nandito na ang bida. But isn't this the right thing for me? Someone who traded her emotions to her curse?

Bumuntong hininga ako saka ko nilapag ang salamin bago ko kinuha ang espada ko.

Tinali ko rito ang tatlong panyo na bigay ng aking tagapagturo, ng headmaster, at ni Samantha.

I wonder how they're doing right now.

And Samantha.. Her role in this world is the Villainess. Nagko-kontrabida ba siya sa bida?

I honestly would love to see her being kind yet suplada. Gaya nung unang nakilala ko siya.

And my family.. Dad Conrad, Kuya Carl and Kuya Cliff.. Are they doing okay?