Reincarnated As An Unknown Character

Chapter Eighteen: Witch

Chapter Eighteen: Witch

"You've been there for Eight months and yet, you're still not done with your mission? That's just bullshit." Bulyaw niya.

"Liam. Bad words." Diin kong tugon sakaniya saka siya sinamaan ng tingin. Napa-peace sign naman agad siya at ngumiti ng matamis.

Kung nasa harapan ko lang 'to ay matagal ko ng binatukan.

"Ito naman, sorry na! Have you ever heard of swearing without one's consent?" Tumango ako. "That is what just happened."

Napaisip ako sa sinabi niya kanina. Oo nga, walong buwan na akong narito sa probinsya ng Megar pero hindi pa nauubos ang mga halimaw.

Sinasadya ko bang tumagal rito dahil ba napamahal na ako sa Megarians? O dahil ba natatamasa ko ang pagpatay ng mga halimaw araw-araw?

At first, I was only slaying monsters because it is my mission, it is the only way for me to become an official knight but now.. I believe that I'm doing it because I'm saving the people here, The Megarians.

Through those months, we've shared hardships and happiness. Madami ang nangyari pero heto kami, safe and sound. Our bond was quite beautiful kaya tingin ko'y napapamahal na rin sila sa 'kin, lalo na sa anak kong walang ibang ginawa kundi ang humagikhik na nanglalambot ng puso ng bawat-isa sa 'min.

And in the magical mirror is Liam.. I think talking with him every night has now counted as one of my night routine at ganun din siya, if we are in the modern world, we can be called as a lovey-dovey couple who's in a talking stage and has a 'no-label' relationship.

"Mommyyyy!" Agad kong naitago ang salamin sa ilalim ng unan ko't nanlalaki ang mga matang napatingin sa batang tumatakbo palapit sa 'kin.

"Oh! My Lovely Liam! The light in my darkness! The wiper of my tears! The hot fire who's melting my cold heart! My child, what made you come here?" Malambing kong tanong sakanya saka ko pinagdikit ng madiin ang pisnge namin.

Mahina itong humagikhik na siyang dahilan ng pagkagulo ng mga paru-paru sa tiyan ko. Ohmyghad!

"I miss mommyy.." Malawak ang ngiti nitong sambit kaya pinaharap ko siya sa 'kin saka siya pinanggigilan.

"Kagatin kita dyan eh! You're making your mommy kilig to the bones!" Tawa-tawa kong usal rito saka siya kiniliti sa tiyan na siyang ikinatawa niya ng malakas.

Oh my! Oh my! His laughs... ugh! It's so freakingggg cuteeee!

Napatingin ako sa kakarating lang na Ruth, hingal na hingal itong napahawak sa kama ko para ibalanse ang kaniyang sarili.

"M-my lady! I'm sorry for disturbing your time with his highness." Habol hininga niyang saad kaya napatawa ako ng mahina.

"It's okay." Binuhat ko si Liam saka siya iginaya kay Ruth, "Thank you for always taking care of my sunshine, Ruth. I owe you my life."

Umiling-iling siya nang kandungin niya sa Liam, "Babysitting the lady's child has been so much fun! Napakagandang bata!"

Ginulo ko naman ang buhok ni Liam, "Sleep well, My love. We're going to play tomorrow."

Nagningning naman ang kaniyang mga mata. "Really? Mommy? Is that a promise?"

"I promise."

Nagpaalam na si Ruth na aalis na para patulugin si Liam kaya napabuntong hininga ako at dumapa sa kama saka ko nilabas ang salamin.

Bumungad naman sa 'kin ang namumulang mukha ni Liam. Crap! He just heard the whole conversation between me and my child.

"I-is that an adopted child of yours?" Namumula ang kaniyang pisnge at di magawang makatingin sa 'kin ng maayos.