No Love Allowed

Hoofdstuk 8 ~ The Truth

Ik kijk Mick aan. Nee ik kan het niet… Omdat ik het gevoel heb dat ik Stijn dan vervang, en omdat ik dat Ies niet aan wil doen.

‘Mick…’ zeg ik. Gelukkig begrijpt hij het en loopt weg. Wat heb ik gedaan? Nu ga ik nooit meer met iemand krijgen. Wtf? Ik wil niet eens met iemand. Ik wil Stijn terug. Niet dat dat gaat gebeuren, maar ik wil het gewoon heel graag. Ik moet stoppen met dromen. Stijn is weg en hij gaat niet meer terug komen. Nooit… Er rolt een traan over mijn wang. Oh, wat wil ik graag dat ik had toegegeven dat ik hem ook leuk vind… Dat had het zo veel makkelijker gemaakt. Ik besluit om Isis te bellen en haar alles te vertellen. Ik moet weten hoe ze reageert. Waarschijnlijk scheldt ze me verrot en heb ik echt alleen nog maar Sabine… Dat zou ik sowieso niet trekken… Misschien toch maar niet vertellen dan? Dat is dan een beter idee.. Ik zucht. Het leven is zo moeilijk… Dan ga ik naar Sabine. Ik heb echt even haar hulp nodig… Anders word ik gek.

‘Hey Yaar’, zegt ze en ze knuffelt me. Alleen al door die knuffel springen er weer tranen in mijn ogen.

‘Sabine… Ik moet je dat nog vertellen… Wat er daarnet aan de hand was’, zeg ik en bijt even op mijn lip.

‘Als je het niet wilt zeggen, begrijp ik dat ook hoor’, zegt Sabine en ze kijkt me aan. Ik schud mijn hoofd. Nee, ik moet het echt aan iemand kwijt, anders word ik helemaal gek. Dan vertel ik alles, over Mick en over Isis, die Mick ook leuk vindt. Sabine kijkt me aan.

‘Misschien moet je één keer voor jezelf kiezen in plaats van voor Isis’, zegt Sabine.

‘Maar dat is niet de enige reden dat ik tegen hem heb afgewezen… Anders zou het gewoon zo voelen alsof ik Stijn vervang… Maar Stijn is niet vervangbaar’, zeg ik. Oh, wat mis ik Stijn. Zou hij als geest ergens in de hemel zijn en nu spijt hebben? Al is het maar om mij zo te zien? Waarschijnlijk niet… Waarschijnlijk ben ik juist de reden dat hij het gedaan heeft en is hij blij om mij zo te zien. Had hij niet kunnen bedenken dat ik er kapot door zou gaan? Er springen weer tranen in mijn ogen. Sabine knuffelt me meteen.

‘Ik weet hoe het voelt Yara. Onthoud altijd dat je er niet alleen voor staat. Je hebt mij, ik zal je altijd steunen’, zegt ze. Er komt een voorzichtige glimlach op mijn gezicht. Stijn zei ook dat hij er voor altijd voor me zou zijn… Maar dat voor altijd duurde dus niet zo lang als ik gehoopt had. Ik bijt op mijn lip om niet echt te gaan huilen. Ik ben niet zielig. Ik kan mezelf best wel redden.

‘Maar ik weet nu niet of ik het aan Isis moet vertellen… Ik ben bang dat ze boos wordt en me uitscheldt en ik dan echt alleen jou nog heb’, zeg ik.

‘Ik denk dat je het beter wel kan vertellen. Als je het niet vertelt en ze komt erachter wordt ze alleen nog maar veel bozer. En als ze echt boos wordt is ze geen echte vriendin. Vriendinnen gunnen elkaar alles. Net als jij het niet gedaan hebt omdat je het zielig vond voor haar. En ik weet zeker dat jij makkelijk nieuwe vriendinnen kan krijgen. Je bent een geweldige meid en superlief’, zegt Sabine en glimlacht naar me.

‘Denk je dat echt?’ vraag ik een beetje onzeker. Sabine knikt. Oke, dat wordt dus zo snel mogelijk naar Isis toe. Misschien mag ik wel even naar haar toe van zo’n begeleider.

Ik sta voor Isis’ deur. Ik mocht gaan, maar alleen als ik binnen een uur terug was en ik op mijn mobiel bereikbaar moet blijven. Ik bel aan. Oh, wat ben ik zenuwachtig. Isis doet open. Ik zie aan haar gezicht dat ze weer gehuild heeft. Ik trek haar in een knuffel.

‘Isis… Ik moet je iets vertellen’, zeg ik en bijt op mijn lip. Dan trekt Isis me naar binnen.

‘Tell me’, zegt ze als we op haar kamer zitten. Waarom is het zo moeilijk om de waarheid te vertellen? Het is veel makkelijker om te liegen en meestal vind ik dat juist moeilijk.