No Love Allowed

Hoofdstuk 14 ~ Whatsapping

‘Yara’, is het eerste wat Mick zegt. Ik zucht en draai me naar hem om.

‘Je weet wat ik gezegd heb Mick’, zeg ik geïrriteerd. Waar heeft hij opeens last van? Waarom kan hij me niet gewoon weer met rust laten? Toen was alles veel makkelijker…

‘Ja, maar ik begrijp het niet. Toen met Honya mocht ik opeens wel tegen je praten, en nu reageer je opeens zo boos’, zegt hij.

‘Dat was anders’, zeg ik en draai me weer om. Als ik weg wil lopen pakt Mick mijn arm beet.

‘Toe nou Yara, laat me uitpraten’, zegt Mick. Ik schud mijn hoofd en trek me los. Dan loop ik snel weg. Hij begrijpt het echt niet. Als hij me nou gewoon met rust laat… Ik hoor zijn voetstappen achter me. Ik ga snel mijn kamer in, doe de deur dicht en ga tegen de deur aanzitten.

‘Yara, doe niet zo kinderachtig!’ Er springen tranen in mijn ogen. Vroeger als ik met Stijn verstoppertje speelde ging ik ook altijd tegen de deur aanzitten. Ik kende Stijn al zo lang… Mick duwt hard tegen de deur aan. Ik weet toch al dat hij sterker is, dus ik sta op en laat me op mijn bed vallen.

‘Waarom huil je Yara?’ vraagt Mick bezorgd.

‘Dat boeit jou toch niets, en zelfs al zou het je boeien, je hoeft het niet te weten’, zeg ik hopend dat hij weg gaat.

‘Het boeit me wel Yara’, zegt Mick. ‘Is het door je ruzie met Sabine van gister?’

‘We hebben al geen ruzie meer hoor’, zeg ik.

‘Dat weet ik, ik heb gister nog met Sabine gepraat’, zegt Mick. Ik rol met mijn ogen.

‘Ga nou maar weg, ik heb geen zin om met je te praten’, zeg ik. Ik heb steeds minder last van buikpijn, dus misschien moet ik meer laxeerpillen gaan gebruiken, omdat mijn lichaam eraan gewend is ofzo... Ik hoor dat Mick wegloopt, eindelijk! Ik pak mijn mobiel en scroll door mijn foto’s. Ik kom bij de foto’s van de laatste vakantie van mij en Stijn. Er valt een traan op mijn beeldscherm. We waren samen naar Engeland geweest. Een paar maanden daarna had hij zelfmoord gepleegd. Er komt een glimlach op mijn gezicht als ik ons samen in een klein restaurantje zie. De mooiste avond van de vakantie. Daarna waren we samen op een boot gegaan en gingen we naar de sterren kijken. Oh wat zou ik de tijd nu graag terugdraaien… Ik bijt op mijn lip om nog meer tranen te voorkomen. Ik open whatsapp en zie dat ik heel veel berichtjes van Isis heb, maar ik kijk naar het gesprek van mij en Stijn.

“Yara, I love you”, dat was zijn laatste berichtje…

“Stijn, ik mis je heel erg xx”, typ ik en klik op verzenden. Ik weet dat hij het niet meer gaat zien, maar dat boeit me niet heel veel. De eerste paar weken nadat hij dood was heb ik hem nog elke dag een berichtje gestuurd, gewoon om het gevoel te hebben dat ik nog tegen hem kon praten, maar daar was ik naar een paar weken mee gestopt. Ik bedoel, je bent best wel een freak als je naar je dode vriendje gaat whatsappen…

Fijn, het is etenstijd. Ik haat het. Nu moet ik zelf opletten wanneer ik moet eten, anders komen die mensjes weer. Ik loop mijn kamer uit, naar de eetkamer. Ik ga zitten. Lekker, pizza! Ik pak een stuk pizza en begin te eten. Ik had net nog een paar laxeerpillen genomen, dus dat eten maakt nu niet zo heel veel uit. Ik hoef nog maar 5 kilo, dus ik ben al op de helft! Ik ben best wel trots op mezelf eigenlijk. Het gaat ook best wel heel erg snel. Ik pak nog een stuk pizza. Dan zit ik vol en wacht tot de rest ook klaar is. Ik loop snel weer richting naar mijn kamer. Ik zag die blikken van Mick wel. Net alsof hij me stalkt ofzo. Trouwens, waarom was hij naar Sabine gegaan? Hij praat nooit met Sabine… Er loopt een rilling over mijn rug bij het idee dat iemand me stalkt. Ik draai me snel om. Nee, ik word gek. Ik begin te hallucineren… Ik ga snel mijn kamer in en doe de deur dicht. Ik kijk bang naar de deur. De deur gaat open. In mijn gedachten hoor ik weer schoten en ik krimp in elkaar. Sarah komt binnenlopen. Er rollen tranen over mijn wangen van angst.

‘Yara, gaat alles goed?’ vraagt ze bezorgd. Ik knik, maar aan haar gezicht zie ik dat ze me niet gelooft.

‘Yara, wat is dat toch met jou? Je vertelt niemand wat er gebeurd is en je huilt echt heel veel’, zegt ze. Ik kijk haar boos aan.

‘Dat gaat jou niets aan’, zeg ik kortaf. ‘Trouwens, je hoeft je niet overal mee te bemoeien. Ik eet toch weer, wees gewoon blij en donder op.’ Nu ben ik echt boos. Ze moet zich niet met alles bemoeien. Dat ze zich bemoeit met hoeveel ik eet is al meer dan genoeg.

‘Laat me gewoon met rust!’ roep ik als ze me wil troosten. Ik sla haar arm weg, die ze om me heen wou slaan en loop snel mijn kamer uit. Nergens ben ik nog veilig. Ik ga ergens in een hoekje zitten, sla mijn armen om mijn benen heen en begin te huilen. Sowieso loopt iedereen naar me te staren, maar het boeit me niet. Er komt iemand naast me zitten en ik voel armen om me heen. Ik kijk niet eens op. Ik vind het wel fijn dat iemand eindelijk aandacht voor me heeft. Als ik eindelijk gestopt ben met huilen, kijk ik op. Ik kijk in Micks bruine ogen.

‘Sorry’, zeg ik. ‘Dat is zo deed enzo, het is gewoon allemaal een beetje veel voor me. Hij glimlacht.

‘Is niet erg, ik ben blij dat het nu weer goed is’, zegt hij. Ik knik.

Ik zit weer in mijn kamer. Ik was meteen weg gegaan. Ik durfde niet toe te geven dat ik bang voor hem ben. Ik ben nu eigenlijk alleen nog maar banger geworden, ook al weet ik nu wel dat hij een lieve kant heeft. Niet dat ik dat nog niet wist, maar alsnog. Ik had het niet meer verwacht. Niet na hoe ik tegen hem had gedaan. Dat was best wel gemeen eigenlijk, maar ik meende het. Alleen hij denkt nu van niet. Ik ben niet zo slim bezig geweest… Ik zucht en pak mijn mobiel. Ik zet muziek aan. Nog steeds ben ik bang dat ik gestalkt word, niet dat iemand mij zou willen stalken, maar toch heb ik het gevoel. Er rolt een traan over mijn wang bij alleen het idee al. Ik moet stoppen met dit kinderachtige gedoe. Ik loop mijn kamer uit en kijk om me heen. Zie je niemand die stalkt me. Sabine komt naar me toe lopen.

‘Hey Yara’, zegt ze.

‘Hey Sabine’, zeg ik. Dan komt James aanlopen. Hij glimlacht naar me en pakt Sabines hand. Ik zucht en rol met mijn ogen.

‘Het James’, zeg ik geïrriteerd.

‘Hey Yara’, zegt hij. Hij geeft Sabine een kusje op haar wang, alsof hij wil opscheppen ofzo. Getver… Echt zo’n macho… Ik haat macho’s en James in het speciaal.

‘Sabine, ik ga weer naar mijn kamer denk ik’, zeg ik.

‘Wat doe jij heel de dag op je kamer? Je zit áltijd op je kamer Yara, kom mee met ons iets leuks doen’, zegt Sabine.

‘Wat wil jij voor leuks doen dan?’ Ik irriteer me echt aan haar, want ik wil gewoon weg.

‘Laten we met zijn drieën een film gaan kijken op mijn kamer’, zegt ze. ‘Ik heb wel wat popcorn enzo.’ Ik wil niet eten… Ik knik maar en loop mee naar Sabines kamer. Ik ga op haar bed vallen. Sabine komt naast me zitten en James gaat naast haar zitten. Sabine zet een film aan, een horrorfilm. Ik haat horrorfilms… Sabine kruipt zowat bij James op schoot en ik zit hier gewoon loner. Ik kijk naar de film. Eigenlijk wil ik nu ook wel iemand hebben, die me beethoudt. Gewoon omdat dat lief is en ik er vrolijker door zou worden, me minder alleen zou voelen.

‘Ik hou van horrorfilms’, zegt James. Ja natuurlijk als je met je vriendinnetje bent wel he… Ik rol met mijn ogen, gelukkig ziet hij het niet. Ik doe mijn ogen dicht. Mijn gedachten schieten naar de keer dat ik met Stijn een horrorfilm keek. Dat was echt perfect. Hij deed wel lief enzo. Ik pak een handje popcorn. Ik mis Stijn echt te erg. Het doet zoveel pijn om aan hem te denken, maar ik krijg hem niet meer uit mijn hoofd. Vooral vandaag heb ik daar nogal veel moeite mee…

Onbekend POV

Ik ben vandaag wel een stuk dichter bij Yara gekomen. Ik begin volgens mij langzaam haar vertrouwen te krijgen. Niet dat dat makkelijk is bij Yara, maar het gaat langzaamaan. Ik grijns. Ze begint wel langzaam iets door te krijgen volgens mij. Dat is wel een minpuntje… Als ze iets doorheeft gaat het niet lukken ook. Ik zucht. Hoe ga ik dit nou weer voor elkaar krijgen? Ik moet zorgen dat ze me meer gaat vertrouwen. Dan pas kan ik haar echt pijn doen, als ik dat nog niet gedaan heb dan. Mijn grijns is weer terug. Ik weet zeker dat dit plan gaat lukken. Zo moeilijk is het niet om het vertrouwen van een meisje te krijgen. Ze geloven alles en vertrouwen snel. Vaak te snel, maar nu is het handig. Trouwens, vanaf mijn plaats is het altijd handig.