No Love Allowed

Hoofdstuk 18 ~ James

SORRY DAT HET ZO LANG DUURDE! Komt door school... :S Echt heel erg sorry, ik hoop dit hoofdstuk nog een hoofdstuk te plaatsen, maar ik beloof niets. Weer 10 votes voor hoofdstuk 19 omdat jullie dat makkelijk kunnen!

Hier is hoofdstuk 18 voor jullie xxKarlijn Oh, by the way, James staat hiernaast.

***

Yara’s POV

‘Dus, je hebt niets misdaan?’ vraag ik onzeker. Hij schudt zijn hoofd. Ik merk aan hem dat hij liegt, alweer...

‘Vertel me nou maar gewoon de waarheid’, zeg ik met een zucht. 'Dat is voor ons allebei makkelijker.' Hij zucht ook.

‘Dit is de waarheid’, zegt hij geïrriteerd. Ik kijk hem boos aan.

‘Je kan me toch gewoon de waarheid vertellen?’ Hij had gezegd dat hij Pepijn is, maar dat hij niets gedaan heeft. Volgens hem had hij me opgesloten in de kast als geintje. Jammer voor hem dat hij niet kan liegen, je merkt het meteen. Misschien wil hij juist dat ik het weet en liegt hij daarom zo slecht.

‘Okay dan...' Hij zucht heel diep. ‘Je gaat me nu sowieso alweer niet geloven, maar deze keer is het echt de waarheid.’ Ik kijk hem nieuwsgierig aan.

‘Stijn was drugsdealer’, zegt hij. Mijn mond zakt open van verbazing.

‘Dat kan niet’, zeg ik ongelovig. Hij knikt.

‘Het is echt zo.’ Ik schud mijn hoofd. Dat kan echt niet... Zo was Stijn niet... Of... Zou James wel de waarheid spreken? Dan opeens komen herinneringen terug van een date met Stijn. Waarschijnlijk was hij die dag door de politie betrapt, als James de waarheid spreekt dan...

Flashback:

‘Stijn, waar kom je vandaan?’ vraag ik. Stijn had een afspraak en was daardoor een halfuur te laat gekomen. We zouden samen naar de bioscoop gaan. Zijn kleren zitten ook onder de modder en er zit een scheur in zijn broek.

‘Ik ben gevallen met mijn scooter’, zegt hij geloofwaardig. Ik knik.

‘Okay, zullen we nu dan gaan?’ vraag ik ongeduldig.

‘Ik ga eerst nog even naar huis, me omkleden. Over een halfuur ben ik bij de bioscoop’, zegt Stijn en loopt weg. Hij verbergt iets voor me, dat kan niet anders. Ik wil achter hem aanlopen, maar hij draait zich nog om. Ik begin te blozen en bedenk dan dat ik beter niet achter hem aan kan gaan en gewoon thuis moet blijven. Ik zie hem wel weer bij de bioscoop. Hij grijnst naar me en pakt zijn scooter. Dan rijdt hij weg.

Hoe kan hij zo hard tegen me gelogen hebben? Er springen tranen in mijn ogen. En ik was nog wel zo naïef om hem te geloven.

‘Ik geloof je’, zeg ik tegen James. ‘Ik ben zo dom geweest.’ Dan loopt James weg. Shit, ik ben vergeten te vragen wat James er dan mee te maken heeft en waarom hij mij moet hebben. Wat heb ik hem ooit misdaan? Nu twijfel ik ook weer of Stijn me wel echt leuk vond. Misschien had hij dat ook wel geacteerd. Zoiets doe je toch niet? Je liegt toch niet tegen diegene waarvan je houdt? Zou hij zelf ook aan de drugs zijn geweest? Misschien was hij wel een verslaafde… Ik bijt hard op mijn lip. Dan loop ik James’ kamer uit. Ik moet antwoorden. Op alles. Ik zoek naar James, maar ik kan hem niet meer vinden. Ik hou mijn tasje deze keer goed vast. Als ik hem nu kwijtraak ben ik alles kwijt. Dan kan ik me niet meer tegen James verdedigen. En omdat ik niet weet wat zijn plan is, zit ik dan in de problemen.

‘Yara, wat is er? Je kijkt alsof je net een geest hebt gezien’, zegt Sabine. Als haar vriendje een geest is, dan heeft ze gelijk.

‘James is een moordenaar’, is het enige wat ik zeg en ik loop door. Ik moet hem vinden. Anders word ik echt gek. Ik kan hier zo slecht tegen. Ik moet alles weten. Sabine komt achter me aan. Ze praat, maar ik luister niet.