No Love Allowed

Hoofdstuk 20 ~ Back After Killing Him

Bang kijk ik om me heen.

‘Euh, ik ga’, zegt Bart en hij loopt weg. De andere jongens gaan ook weg. Mijn blik gaat weer naar James en dan naar het pistool in mijn hand. Ik tril heel erg en laat het vallen. Nu ga ik sowieso in de gevangenis komen. Er rolt een traan over mijn wang. Het was niet eens mijn bedoeling om hem te vermoorden… Ik kruip naar James toe en voel of zijn hart nog klopt. Niet dus… Er rolt nog een traan over mijn wang. Dan besluit ik om Sabine te bellen.

‘Dit is de voicemail-’ Ik hang weer op. Dan maar Mick proberen, want dat is de enige waar ik het nummer nog van heb.

‘Hey met Mick’, hoor ik hem zeggen.

‘Hi Mick, met mij. Je gaat me niet geloven, maar…’ Ik slik even. Nu moet ik het zeggen, anders ga ik dit niet overleven, ik word helemaal gek hier.

‘Ik heb James vermoord.’ Ik hoor Mick lachen.

‘Oké, nu serieus Yara’, zegt hij. Ugh, ik had kunnen weten dat hij me niet zou geloven. Ik bedoel, zelfs ik had niet verwacht dat het zou gebeuren.

‘Kom alsjeblieft hierheen’, zeg ik zacht. ‘Ik weet niet wat ik moet doen…’ Hopelijk hoort hij wel aan mijn stem dat het echt ernstig is. Inmiddels zijn mijn hele wangen al nat van de tranen.

‘Oh, oké, maar waar ben je?’

‘Ik weet het niet’, fluister ik. Ik loop het huisje uit. Ik herken het hier niet… Ik besluit mijn GPS aan te zetten. Ik geef Mick het adres en ga dan weer naar binnen. Misschien moet ik de ambulance bellen. Is er nog ergens een kleine kans dat James nog leeft… Oké, eigenlijk gewoon niet. Maar wat moet ik dan doen? Hem hier gewoon laten liggen? Ik typ het nummer in en bel dan. Voordat er opgenomen wordt, hang ik weer op. Wat nou als ze vragen wat er gebeurd is en ik daardoor in de gevangenis kom? Ik wacht wel tot Mick hier is. James is nu toch al dood…

‘Hey Yara’, hoor ik Mick zeggen en ik schrik wakker. Blijkbaar was ik dus in slaap gevallen terwijl ik op hem aan het wachten was. Ik geef een knikje in James’ richting en zucht.

‘Is hij echt dood?’ vraagt Mick. Ik knik en een ontsnapte traan rolt over mijn wang. Ik bijt onzeker op mijn lip.

‘Ik ga de ambulance bellen en daarna gaan we hier weg. Ik zeg wel dat ik hem hier dood gevonden heb ofzo.’ Dan loopt Mick naar buiten. Nu alleen nog iets met dat pistool doen… Ik loop het huisje uit en zie een riviertje. Daar gooi ik het pistool in en loop dan terug naar Mick. Hij hangt precies op en kijkt me aan.

‘Dus, ik denk dat we hier weg moeten’, zegt hij en kijkt me aan. Dan lopen we het huisje uit en rijden terug naar de kliniek.

‘We moeten het Sabine straks ook nog vertellen’, zeg ik zacht. Zou ik haar alles vertellen? Ook van Stijn enzo?

‘Hey Yara’, zegt Sabine met een glimlach als we terug in de kliniek zijn. Here we go again… Ik kijk naar Mick, maar hij zegt niets.

‘Hey’, zeg ik terug. ‘Vond je James nou echt leuk?’ Ze haalt haar schouders op.

‘Ik weet het niet’, zegt ze. ‘Ik ben in de war… Misschien moet ik hem gewoon weer even zien ofzo.’

‘Tja, Sabine’, zeg ik. Mick loopt weg. Ik geef hem een boze blik als hij zich nog even omdraait. Hij grijnst naar me. Ik rol met mijn ogen.

‘Wat is er?’ vraagt ze aan me terwijl we samen naar mijn kamer lopen. De anderen hebben me niet gemist waarschijnlijk, aangezien niemand iets tegen me zegt.

‘Euh, ik vertel het je later wel’, zeg ik. Ik wil haar echt niet kwetsen. Misschien vertelt iemand van de kliniek het wel aan haar? Dat zou het wel een stuk makkelijker maken. Ik zucht even.